კოდორის ხეობის დაბომბვა 2008 წლის 9 აგვისტოს დაიწყო. 10 აგვისტოდან გამოცხადდა მოსახლეობის ევაკუაცია, რომელიც 11 აგვისტოს დასრულდა. როგორ ცხოვრობენ კოდორის ხეობაში ომიდან 15 წლის შემდეგ?
კოდორის ბედი კოდორში არ გადაწყვეტილა, ამიტომ წინააღმდეგობას აზრი არ ჰქონდა, ეს მარტო მსხვერპლს მოიტანდაო, - ეუბნება რადიო თავისუფლებას ლაშა მარგიანი.
პოლონეთი, ლიეტუვა, ლატვია და ესტონეთი სულ უფრო აძლიერებენ თავიან საზღვრებს, ბელარუსიდან მომავალი საფრთხის მოლოდინში.
რუსეთის მიერ უკრაინაში გაჩაღებულ ომში ყველაზე მეტი დაღუპული სამხრეთ რუსეთსა და კავკასიის რეგიონებს - კრასნოდარის მხარეს, დაღესტანს, როსტოვსა და ვოლგოგრადის ოლქს ჰყავთ.
აგვისტოს დასაწყისში ტოკიოში ჩატარდა „პოსტრუსეთის თავისუფალ ხალხთა“ მე-7 ფორუმი, რომელშიც ჩრდილოეთ კავკასიისა და რუსეთის სამხრეთის ეროვნული მოძრაობების წარმომადგენლები მონაწილეობდნენ.
აგვისტოს ომის დასრულებიდან მალევე საქართველომაც და რუსეთმაც კინოეკრანებზე მოვლენების საკუთარი ვერსიები გამოუშვეს. ორივე ფილმმა - "აგვისტოს ხუთმა დღემაც" და "აგვისტოს რვამაც" - დაიმსახურა კრიტიკა და პროპაგანდის იარლიყი.
7 აგვისტოს გორის სამშობიარო სახლში შეიყვანეს. თორმეტს აკლდა 15 წუთი რომ იმშობიარა. გოგო დაიბადა, მაგრამ მას ნორმალურად არავინ მიფერებია. ცოტა ხნით ადრე ომი დაიწყო.
„2014-დანაც ვერაფერი ისწავლეს, მარტო 2022-ში გამოიღვიძეს და ღმერთო ჩემო, ეს რა ხდებაო, შესძახეს“, - ირონიულად პასუხობს ჯონათან ლიტელი ვაჟა თავბერიძეს კითხვაზე - ისწავლა კი დასავლეთმა რაიმე 2008 წლის ომის გამოცდილებიდან?
„როდესაც ომი დაიწყო, პრეზიდენტთან მივედი. მთელი ღამე იქ ვიყავი. ცდილობდა, რუსეთში ხელმძღვანელობას დაჰკავშირებოდა. საბოლოოდ საგარეო საქმეთა მინისტრის მოადგილეს, კარასინს, დაურეკა. კარასინმა უთხრა, რომ ჩვენს წუხილს ხელისუფლების უმაღლეს რგოლს გადასცემდა.“
ჩამოტვირთე მეტი
