არა იმდენად პრესის ვერსიები, რამდენადაც სახელისუფლო ბლოკის ლიდერების განცხადებები მიანიშნებს, რომ საპარლამენტო არჩევნებამდე დარჩენილ პერიოდში
როდესაც ნინო ბურჯანაძე პარლამენტის თავმჯდომარედ შეარჩიეს და აირჩიეს, მას თავიდანვე განუსაზღვრეს საპარლამენტო ძალებს შორის კოორდინატორის, არბიტრის ფუნქცია.
ქართული პოლიტიკის ყველაზე აქტიური პერსონაჟები მკვეთრად განსხვავდებიან ერთმანეთისგან,
სახელისუფლო ბლოკში პოლიტიკური საბჭოს შექმნა თვისებრივი სიახლეა, რადგან, ამ იდეის განხორციელების შემთხვევაში, ბლოკში ვერტიკალური დაქვემდებარება ჰორიზონტალური ურთიერთობით შეიცვლება.
საბჭოთა კავშირის დაშლის მომდევნო პერიოდში 2003 წლის საპარლამენტო არჩევნები პირველია, რომელშიც საქართველო ღვთის და საკუთარი თავის იმედად არ იქნება დატოვებული: საქართველოს პრეზიდენტს "თამაშის წესის" განსაზღვრას ამჯერად ამერიკელი მეგობრები სთავაზობენ.
დღეს ხშირად ამბობენ, რომ დემოკრატიული არჩევნების ჩატარება საქართველოსთვის ერთადერთი ხსნაა. ასეთ ფრაზას მოისმენთ როგორც პროფესიონალი პოლიტიკოსებისგან, ასევე ჩვეულებრივი მოქალაქეებისგან.
2 ივლისს პარლამენტის თავმჯდომარეს შემოქმედებითი ინტელიგენციის ერთი ჯგუფი ესტუმრა, რათა მისთვის ნდობა დაედასტურებინა და თანადგომაც შეეთავაზებინა.
დღევანდელ საქართველოს მავანი დემოკრატიულ სახელმწიფოდ მიიჩნევს, მავანი კი ქვეყანაში გამეფებულ ანარქიაზე საუბრობს. ორივე შეფასება შორს არის რეალობისგან,
საზოგადოებრივი აზრის კვლევები, რომლებიც საჯაროდ ხელმისაწვდომია, ბოლოხანს ერთსა და იმავე რეალობას ასახავს: საქართველოში ყველაზე მეტი მხარდამჭერი ჰყავს
მიმდინარე კვირის ორშაბათს გაზეთმა "ქრონიკა" მკითხველს შესთავაზა ოპოზიციის გაერთიანების ფარული გეგმა: შემოდგომაზე სახალხო გამოსვლები დაიწყება ოპოზიციური პარტიების გაერთიანების მოთხოვნით.
ტელევიზიის როლი საზოგადოებრივი აზრის ჩამოყალიბებაში შეუცვლელია, განსაკუთრებით - საქართველოში, სადაც გაზეთები მცირე ტირაჟით გამოიცემა და ცუდად იყიდება.
ამბობენ, რომ საპარლამენტო არჩევნებამდე მეტისმეტად მცირე დრო რჩება ოპოზიციის გასაერთიანებლად. სინამდვილეში, ოთხი თვე საკმარისია იმისათვის, რომ ლიდერები ყველა რთულ საკითხზე შეთანხმდნენ.
როდის იწყება საქართველოს ხელისუფლებაში ახალი ხანა - შევარდნაძის შემდგომი პერიოდი? ამ შეკითხვაზე რამდენიმე პასუხი არსებობს, მათ შორის პოლიტიკურად ყველაზე მარტივი ასე ჟღერს:
საპარლამენტო არჩევნებამდე ოთხი თვით ადრე საქართველოს მთავრობა ღრმა კრიზისში აღმოჩნდა. იყო თუ არა მოსალოდნელი მოვლენების ამგვარი განვითარება? პოლიტიკური პროცესის მკაცრი
ოპოზიციის ერთ ბლოკად გაერთიანების პრობლემა კიდევ ერთხელ ადასტურებს, რომ პოლიტიკური ლიდერები, საპარლამენტო არჩევნებთან ერთად, საპრეზიდენტო არჩევნებისთვისაც ემზადებიან.
ბოლოხანს მიხეილ სააკაშვილი ხშირად იმეორებს ფრაზას: "მოსახლეობამ უნდა გაიგოს, ვინ არის ლიდერი". ეს ფრაზა თავისთავად გულისხმობს, რომ ქართული პოლიტიკური სპექტრიდან საზოგადოებამ
რატომ ჩაუდგა ედუარდ შევარდნაძე სათავეში საარჩევნო ბლოკს? ამ შეკითხვის პასუხი ცნობილია: ხელისუფლებას აღარავინ ენდობა, პრეზიდენტს კი მხარდამჭერები ჯერ კიდევ ჰყავს. რა მოხდებოდა იმ შემთხვევაში,
თავისუფლება და თანასწორობა დემოკრატიის ორი მთავარი ბურჯია. ქვეყნის, საზოგადოების და პიროვნების თავისუფლება უნდა ეფუძნებოდეს თითოეული მოქალაქის თანასწორობას კანონის წინაშე
საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის პლენუმზე, რომელიც 1989 წლის 9 აპრილის ტრაგიკულ მოვლენებს მოჰყვა, მმართველ ბიუროკრატიასა და საზოგადოებას შორის ურთიერთობის
მორიგ საპარლამენტო არჩევნებამდე ხუთი თვე რჩება. თუმცა ხელისუფლებასა და ოპოზიციის ერთ ნაწილს შორის დაპირისპირება უკვე გასცდა ვერბალური ბრძოლის საზღვრებს.
ჩამოტვირთე მეტი
