Accessibility links

რადიო თავისუფლება რადიო თავისუფლება

ბლოგები

ოთხშაბათი, 24 იანვარი 2024

რიკარდ იოზვიაკი
რიკარდ იოზვიაკი

2024 წელს 50-ზე მეტი ქვეყნის 4 მილიარდამდე ადამიანი მიიღებს მონაწილეობას ეროვნულ არჩევნებში. არჩევნების წელია აშშ-ში, ინდოეთში, მექსიკაში, სამხრეთ აფრიკაში... ევროკავშირის წევრი ქვეყნები ევროპარლამენტარებს უყრიან კენჭს.


ეს ქვეყნები ძალიან განსხვავდებიან ერთმანეთისგან. წელს ბევრ დებატს მოისმენთ დემოკრატიის მხრივ არსებული ვითარების შესახებ - დეზინფორმაციის მზარდ გარემოში სულ უფრო ხშირად შეხვდებით პოპულისტებს, დემაგოგებსა და პარტიებს, რომლებიც სისტემის გადატრიალებას ჰპირდებიან ამომრჩეველს.

ამ მხრივ ფინეთის საპრეზიდენტო არჩევნები - რომელიც ასევე წელს ტარდება - ბევრისაგან განსხვავებული იქნება.

ცხადია, რომ ფინეთის 28 იანვრის კენჭისყრა მსოფლიოსათვის განსაკუთრებულ დატვირთვას არ ატარებს. შეიძლება იდავონ მასში მონაწილე კანდიდატების ქარიზმაზე ან პოპულარობაზე. აი, მათ კვალიფიკაციას კი ეჭვქვეშ ვერავინ დააყენებს - სამუშაო სტაჟი ყველას შთამბეჭდავი აქვს.

ხუთ წამყვან კანდიდატს შორის ნახავთ ყოფილ პრემიერ-მინისტრს, ფინანსთა და საგარეო საქმეთა ყოფილ მინისტრებს, ყოფილ და ამჟამინდელ ევროკომისრებს, ცენტრალური ბანკის თავმჯდომარეს და პარლამენტის სპიკერს. არადა, ფინეთისთვის ეს ყველაზე მთავარი თანამდებობაც კი არ გახლავთ - ძირითადი ძალაუფლება აქ მთავრობისა და პრემიერ-მინისტრის ხელშია.

თუმცა, პრეზიდენტი მაინც მნიშვნელოვანია. მთავარსარდალი ისაა და ქვეყანას ნატოს სამიტებზე ის წარმოადგენს. საგარეო პოლიტიკაზეც დიდი გავლენა აქვს. პრეზიდენტი ფინეთისთვის ერთგვარი „ერის დედის ან მამის“ ფუნქციას ასრულებს.

ამჟამინდელი პრეზიდენტი, საული ნიინისტე, მეორე ექვსწლიან ვადას ასრულებს. მიიჩნევა, რომ სწორედ მან მიმართა ქვეყნის კურსი ნატოსაკენ. დიპლომატები, ვისთანაც მისაუბრია, ერთხმად აღნიშნავდნენ, რომ მას დიდ პატივს სცემენ უცხო ქვეყნის ლიდერები, მათ შორის ვლადიმირ პუტინი, ჯო ბაიდენი და რეჯეპ ტაიპ ერდოანი.

ვინ შეცვლის მას? პირველ ტურში გამარჯვებისათვის საჭირო 50%-ს, წესით, ვერავინ მიიღებს და პირველ ორ ადგილზე გასული ორი კანდიდატი ორი კვირის შემდეგ დაუპირისპირდება ერთმანეთს. გამოკითხვების შედეგად ელიან, რომ ეს ორი კანდიდატი იქნება მემარჯვენე-ცენტრისტული „ეროვნული კოალიციის პარტიის“ წარმომადგენელი ალექსანდერ სტუბი და პეკა ჰაავისტო, რომელიც დამოუკიდებელ კანდიდატად იყრის კენჭს, თუმცა დიდი ხანია, რაც „მწვანეებთან“ არის ასოცირებული. ელიან, რომ პირველ ტურში ორივე ხმების 20-25%-ს მიიღებს. მეორე ტურში მცირე უპირატესობას ალექსანდერ სტუბს ანიჭებენ.

ალექსანდერ სტუბი ბრიუსელში ნამდვილი სუპერვარსკვლავია. ევროკავშირის რომელიმე მაღალი თანამდებობისათვის კანდიდატების შერჩევის დროს მის სახელს ყოველთვის ახსენებენ. თუ ის ფინეთის პრეზიდენტი ვერ გახდა, დიდი ალბათობით, დაასახელებენ ევროკომისრის კანდიდატად. მისი კარიერა სწორედ ბრიუსელში დაიწყო. ოთხი წლის განმავლობაში ევროპარლამენტარი გახლდათ, შემდეგ კი ფინეთის მთავრობაში სხვადასხვა თანამდებობები ეჭირა - ევროპისა და ვაჭრობის მინისტრიც იყო, საგარეო პოლიტიკასაც უძღვებოდა, პრემიერ-მინისტრადაც აირჩიეს... შემდეგ ის ევროპის საინვესტიციო ბანკის ვიცე-პრეზიდენტად მსახურობდა და ბოლოს ევროპის უნივერსიტეტის ინსტიტუტს ხელმძღვანელობდა. მისი მშობლიური ენებია ფინური და შვედური, თუმცა ინგლისურად, ფრანგულად და გერმანულადაც კარგად ლაპარაკობს.

არც მეორე მთავარ კანდიდატს, პეკა ჰაავისტოს აქვს ნაკლები გამოცდილება. სტუბის მსგავსად მასაც შთამბეჭდავი დიპლომატიური გამოცდილება აქვს და საგარეო საქმეთა მინისტრის თანამდებობაც ეჭირა. ის გახლდათ ევროკავშირის საგანგებო წარმომადგენელი სუდანში 2005 წელს, დარფურის სამშვიდობო მოლაპარაკებებზე და ეთიოპიაში, ტიგრეის ომის დროს. გაეროს სახელით მუშაობდა ავღანეთში, ერაყსა და დასავლეთ ბალკანეთში. 1995 წელს ის გახდა ევროპული კაბინეტის პირველი მინისტრი, რომელიც მწვანეების პარტიას წარმოადგენდა. 2012 და 2018 წლების ფინეთის საპრეზიდენტო არჩევნებზე ის მეორე ადგილზე გავიდა და იმედოვნებს, რომ მესამე ჯერზე გაუმართლებს. გამარჯვების შემთხვევაში ის ფინეთის პირველი ღიად გეი პრეზიდენტი იქნება - 2002 წლიდან ის რეგისტრირებულ ქორწინებაში იმყოფება ეკვადორელ პარტნიორთან.

ელიან, რომ მესამე ადგილს დაიკავებს იუსი ჰალა-აჰო - ყველაზე კონტროვერსიული კანდიდატი, რომელიც პოპულისტურ „ფინელების პარტიას“ წარმოადგენს. თუმცა, ბოლო დროს მისმა პოპულარობამ იმატა და არც ისაა გამორიცხული, რომ ჰაავისტოს ან სტუბს გადაასწროს. ის ყოფილი ევროპარლამენტარია, რომელსაც ამჟამად ფინეთის პარლამენტის სპიკერის თანამდებობა უჭირავს. მას ბრალად სდებდნენ რელიგიური და ეთნიკური შუღლის გაღვივებას, რადგან თავის ბლოგში ისლამის და იმიგრაციის საწინააღმდეგო მოსაზრებები გამოთქვა. ფინელების პარტიაც მისი ხელმძღვანელობით უფრო რადიკალური გახდა. ამავე დროს, ფინელი ოპონენტებიც კი მას ჭკვიან და გამჭრიახ პოლიტიკოსად მიიჩნევენ. ბევრი ევროპელი ულტრამემარჯვენისაგან განსხვავებით, ის მხარს უჭერს ნატოს და აკრიტიკებს რუსეთს. უკრაინის რადაში ფეხზე წამოუდგნენ და ოვაცია მოუწყვეს მას შემდეგ, რაც მან თითქმის უნაკლო უკრაინულით წაიკითხა მთელი მიმართვა - ჰალა-აჰო დოქტორის ხარისხს ფლობს სლავურ ენებში.

წელს სხვა არჩევნებზე გაცილებით მეტს დაწერენ, მაგრამ უფრო კვალიფიციური კანდიდატები არცერთ სხვა ქვეყანას არ ეყოლება.

იზიდა ჭანია
იზიდა ჭანია

21 იანვრის ღამეს სოხუმში ეროვნული სამხატვრო გალერეა დაიწვა - აფხაზი ოსტატების 4000 უნიკალური ნამუშევარი. ალექსანდრე ჩაჩბა-შერვაშიძის 300 ნახატი, ვარვარა ბუბნოვას ნახატები, მარინა ეშბასი, ვალერი გემგიასი, რომელმაც დამოუკიდებელი აფხაზეთის სიმბოლიკა შექმნა... ამ ხანძარს ხალხმა „შავი კვირა“ შეარქვა.

დიდი ალბათობით, მიზეზი შუქის გამორთვა გახდა. ღამის სამ საათზე შუქი ისევ ჩართეს, ამან კი მოკლე ჩართვა გამოიწვია. უსაფრთხოების სისტემა შენობაში არ არსებობდა.

აღმოჩნდა, რომ ერთადერთი, ვინც ფონდის ხანძარსაშიში მდგომარეობის შესახებ არაფერი იცოდა, აფხაზეთის კულტურის მინისტრი დინარა სმირი იყო. მან უკიდურესი არაპროფესიონალიზმი გამოიჩინა და განაცხადა, ინფორმაცია არ მქონდა, გალერეაში ასეთი სავალალო ვითარება თუ იყოო.

აფხაზი განმანათლებლისა და პოეტის დიმიტრი გულიას შვილიშვილმა ტატიანამ მინისტრის თავის მართლება რომ მოისმინა, სოციალურ ქსელში, თავის გვერდზე დაწერა, მწერლის იუბილესთვის გამოყოფილი თანხა ხანძარსაწინააღმდეგო სისტემის დასაყენებლად გამოიყენეთო.

სამინისტროს მესვეურები შემჩნეულები არიან იმაში, რომ შეუძლიათ თანამშრომლების ხელფასი კაზინოში წააგონ ან პიკასოს თეფში გაყიდონ, სხვა დანარჩენისთვის კი ქვეყანას ფული არა აქვს. ოღონდ, მორიგი ჯავშნიანი ავტომობილის შესაძენად, რომელიც 30 მილიონი რუბლი ღირს, ფული ყოველთვის ყოფნით. ფული ყოფნით იმისთვისაც, რომ ადმინისტრაციულ შენობას დიდი აფხაზური კედელი შემოავლონ; სახელმწიფო აგარაკებზე, სადაც ბჟანია ცხოვრობს, უსაფრთხოების სისტემა დააყენონ და ასე შემდეგ.

ეს ის ფულია, რომელიც ეროვნულ გალერეას არ ეყო. მხოლოდ გუშინ უპასუხისმგებლო ხელისუფლების შენარჩუნება რამდენიმე მილიარდი რუბლი დაჯდა (ამაში არ შედის ის მატერიალური ზიანი, რომელიც ისტორიულ შენობას მიადგა, არც ქვეყნისთვის მიყენებული მორალური ზიანი შედის).

ახლა ჩვენი დროის გმირს, პრეზიდენტ ასლან ბჟანიას დავუბრუნდეთ, ნახანძრალზე მისვლამდე გზად კორპორაციულ წვეულებაზე რომ გაიარა. თავის ადმინისტრაციასთან, მინისტრებსა და დეპუტატებთან ერთად სტალინის აგარაკზე ახალ წელს აღნიშნავდა (დაგვიანებით, იმის გამო, რომ ბჟანია ქვეყანაში არ იყო). ამ დროს ახალგაზრდობა, რომელიც პრეზიდენტმა და მისმა ამქარმა აითვალწუნა, დამწვარი შენობიდან გადარჩენილი ნახატების გამოტანას ცდილობდა. ამავე დროს გავიგეთ, რომ ჩვენი თანამემამულე დონეცკის სახალხო რესპუბლიკაში დაიღუპა. „უთვისტომო ივანი“ კი სტალინის აგარაკზე ერთობოდა. აქ კორპორაციული წვეულებისთვის შერჩეული ადგილიც კი სიმბოლურია.

კი, ასლაბ ბჟანიას მხიარულების მიზეზი აქვს: რაც ოლიგარქებს დაჰპირდა, თითქმის ყველაფერი შეასრულა - ქვეყანა ვალებში ჩაახრჩო; თავის გარემოცვას კრიპტოვალუტის წარმოების საშუალება მისცა; ქვეყანას კაბალური ხელშეკრულებები აჰკიდა; რაც არ იყიდება, გაყიდა და რაც თავისი არ იყო, გააჩუქა. მაგრამ მის „მრევლს“ რაღა ახარებდა - ენერგეტიკის სფეროს კრახი? ნავთობის ბიზნესზე მონოპოლია? გაყიდული ქვეყანა? ჩანს, სახელმწიფოს მეთაურს ვერავინ შებედა, მიეთითებინა, სად უნდა ყოფილიყო იმ დღეს, როდესაც ქვეყანაში ისეთი კატასტროფა მოხდა, რომელიც თავისი მასშტაბით მხოლოდ ომის დროს აფხაზეთის სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტისა და სახელმწიფო არქივის დაწვას თუ შეედრება.

აი, ესაა ჩვენი უბედურება. ჩვენ დავუშვით, ხელისუფლებაში ვაჭრები და დილეტანტები მოსულიყვნენ, შემთხვევითი ბიჭები და გოგოები, რომლებსაც გაუმართლათ და ბჟანიას მეგობრებად და ნათესავებად დაიბადნენ; რომლებმაც მოსკოვში თანამდებობისთვის შესაფერისობის გამოცდა ვერ გაიარეს და რუსეთში ჩადენილ დანაშაულებს აფხაზეთის სამინისტროებში, სახელმწიფო სტრუქტურებში ემალებიან. თან ისე, რომ ამ სტრუქტურებიდან პროფესიონალები გამოყარეს.

ჩემი აზრით, სასაცილო, უაზრო და დესტრუქციულია წინადადება: სიტუაცია პარლამენტთან და საზოგადოებრივ პალატასთან განიხილონ. ჩაიარა მატარებელმა. ვისთან უნდა განიხილო აფხაზეთის მორიგი ტრაგედია? იმათთან, ვინც ქვეყნის ტერიტორიის გასხვისებას დაუჭირა მხარი? ვინც საკუთარ ელექტორატს არ დაეხმარა და ხმა არ მისცა, ელექტროენერგიაზე ფასების ზრდა მორატორიუმით შეეჩერებინა? ვინც აეროპორტი ისე გაასხვისა, კაბალური ხელშეკრულება არც კი წაუკითხავს? ვინც ელექტროენერგიას ყიდის და ქვეყნისთვის მავნე პროექტებს უჭერს მხარს? საკუთარი მოქალაქების დევნას ჩუმად რომ უყურებენ, იმათთან? ტრაგედიის დროს სტალინის აგარაკზე რომ ერთობიან, იმათთან?

არა, ჩემო ძვირფასებო, ჩიხში ვართ. ქვეყანაში სტრუქტურა აღარ დარჩა, რომელსაც სახელმწიფოს ინტერესებზე დაელაპარაკები. ასე რომ, შევეშვათ მიზეზების მოგონებას, თავზე ნაცრის ყრას და შავი დღეების გამრავლებას. უნდა ჩამოვყალიბდეთ: ჩვენ, საზოგადოება ან ჩავაბარებთ ქვეყანას, ან სახელმწიფო მართვის მთელი სისტემა უნდა შევცვალოთ, რომ ბიუჯეტის ხარჯვა უკონტროლოდ აღარავის შეეძლოს, არც ქვეყნისა და ხალხის საწინააღმდეგო გადაწყვეტილებების მიღება. ყველაფერი ძალიან მარტივადაა. ვერანაირი ასლან ბჟანია თავისი ორგანოებით და მცველებით, ციხეებით თუ ჩეკისტებით ვერ შეძლებს, ხალხს კონსტიტუციით მინიჭებული უფლება - გადაწყვეტილების მიღება - აუკრძალოს.

ტექსტი შეიცავს ტოპონიმებსა და ტერმინოლოგიას, რომლებიც გამოიყენება აფხაზეთისა და სამხრეთ ოსეთის თვითაღიარებულ რესპუბლიკებში.

ჩამოტვირთე მეტი

ბლოგერები

ყველა ბლოგერი
XS
SM
MD
LG