Accessibility links

რადიო თავისუფლება რადიო თავისუფლება

ბლოგები

სამშაბათი, 30 იანვარი 2024

რიკარდ იოზვიაკი
რიკარდ იოზვიაკი

კვირის ბოლოს ევროკავშირი გადადგამს პირველ საკანონმდებლო ნაბიჯს გაყინული რუსული აქტივებიდან მიღებული შემოსავლების უკრაინის სასარგებლოდ გამოსაყენებლად.

თუმცა, არ უნდა ველოდოთ, რომ ეს ფული მაშინვე კიევს გადაეცემა და, ასევე, არც დიდი თანხების იმედი უნდა გვქონდეს. ევროკავშირისათვის ეს სენსიტიური საკითხია, რადგან საქმე ეხება ისეთ ფუნდამენტურ სამართლებრივ საკითხებს, როგორიცაა კერძო საკუთრების უფლებები და საერთო ვალუტის, ევროს სტატუსი. ბრიუსელი გადაწყვეტილებებს ფრთხილად მიიღებს.

პირველ რიგში უნდა აღინიშნოს, რომ ევროკავშირს ამჟამად მხოლოდ რუსეთის ცენტრალური ბანკის და რუსეთის ეროვნული სიმდიდრის ფონდის გაყინული აქტივები აქვს სამიზნეში ამოღებული. ამ ორი სუბიექტის აქტივები ევროკავშირში გაიყინა - ან, როგორც ბრიუსელში იტყოდნენ, მათი „იმობილიზაცია“ მოხდა - 2022 წლის თებერვალში რუსეთის მიერ უკრაინაში სრულმასშტაბიანი შეჭრის შემდეგ.

გაყინულია დაახლოებით 200 მილიარდი ევრო, უმეტესწილად ბელგიაში.

და აი, მეორე ასპექტი იმისა, რის გაკეთებასაც ევროკავშირი ცდილობს: კიევის მხარდაჭერას მხოლოდ ამ აქტივებისაგან მიღებული შემოსავალი შეიძლება მოხმარდეს. სხვაგვარად რომ ვთქვათ, საქმე შეეხება ამ საბანკო ანგარიშებზე განთავსებული ფულის პროცენტს. ეს წელიწადში დაახლოებით 3-5 მილიარდი ევროა, რომელიც შეიძლება მოხმარდეს უკრაინის ეკონომიკურ რეკონსტრუქციას.

ასეთი მოკრძალებული მიდგომის მიზეზი ის გახლავთ, რომ ევროზონის მრავალი მსხვილი წევრი (საფრანგეთი, გერმანია, იტალია) და ასევე ევროპის ცენტრალური ბანკი (ECB) ღელავენ, რომ ამ ნაბიჯმა შეიძლება ევროს ავნოს. ევრო კი ახლა მეორე სარეზერვო ვალუტაა მსოფლიოში. თუ შესაძლებელია სუვერენული ქვეყნის მიერ ევროზონაში გაკეთებული დანაზოგების ჩამორთმევა, ხომ არ გადააფიქრებინებს ეს სხვა ქვეყნებს ფული განათავსონ ევროკავშირში? ხომ არ გამოუთხრის ეს ძირს ევროს საერთაშორისო ნდობას?

ამგვარი შიშების შესამსუბუქებლად შეიქმნა საკანონმდებლო წინადადება, რომელსაც რადიო თავისუფლებაც გაეცნო.

უპირველეს ყოვლისა, ეს ნაბიჯი გადაიდგმება „დიდ შვიდეულთან“ (G7) კოორდინაციის შემდეგ. გაწერილია სამართლებრივი საფუძველი - ასე რომ, თუ რუსეთი ევროკავშირს სასამართლოში უჩივლებს, ბლოკს შეეძლება მყარი სამართლებრივი არგუმენტები წარადგინოს. პირველ რიგში სამართლებრივი აქტი ადგენს, რომ შემოსავალი არ შეიძლება ჩაითვალოს სუვერენულ აქტივებად და ისინი რუსეთს სანქციების მოხსნის შემთხვევაშიც არ უნდა დაუბრუნდეს.

აქვე ნახავთ მიზეზთა გრძელ ჩამონათვალს, თუ რატომ უნდა გადაეცეს ეს ფული უკრაინას. მიზეზებს შორისაა: „საერთო საგარეო და უსაფრთხოების პოლიტიკის ამოცანების მიღწევის განხორციელების ლეგიტიმური მიზანი. კერძოდ, დემოკრატიის, კანონის უზენაესობის, ადამიანის უფლებების და საერთაშორისო სამართლის პრინციპების, მათ შორის, საერთაშორისო ჰუმანიტარული სამართლის, მშვიდობის შენარჩუნების, კონფლიქტების პრევენციისა და საერთაშორისო უსაფრთხოების განმტკიცების მხარდაჭერა და მშვიდობიანი მოსახლეობის დაცვა. აგრეთვე, მათი დახმარება, ვინც ადამიანის მიერ გამოწვეულ კატასტროფებს უმკლავდება“.

ევროკავშირის ელჩები 31 იანვრის შეხვედრაზე სავარაუდოდ მხარს დაუჭერენ გადაწყვეტილების მიღების ორეტაპიანი პროცესის პირველ ნაბიჯს. ეს პირველი ნაბიჯია შემოსავლების იდენტიფიცირება და მათი განცალკევება დანარჩენი გაყინული აქტივებისაგან, რაც - როგორც ამ პროცესის მცოდნე ევროკავშირის სხვადასხვა ოფიციალურმა პირებმა მითხრეს - შეიძლება შედარებით სწრაფად მოხდეს.

თუმცა, მეორე ნაბიჯი ამ კვირაში არ გადაწყდება. ის შეეხება ამ ფულის უკრაინაში გაგზავნის გადაწყვეტილებას. კანონპროექტის ტექსტი კიდევ ერთხელ ადასტურებს ბრიუსელის ფრთხილ მიდგომას. აქ ნათქვამია, რომ „მეორე საფეხურზე საბჭომ უნდა შეძლოს გადაწყვიტა, თუ როგორ შეიძლება მიიმართოს მოგება უკრაინისა აღდგენისა და რეკონსტრუქციის მხარდასაჭერად, მოქმედი სახელშეკრულებო ვალდებულებების თანახმად და ევროკავშირისა და საერთაშორისო სამართლის შესაბამისად, პარტნიორებთან კოორდინაციით“.

ტექსტში ასევე აღნიშნულია, რომ ევროკომისიისა და ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის მესვეურის გადასაწყვეტია, თუ როდის შეიძლება ეს მოხდეს. ასევე ხაზგასმულია ამ გადაწყვეტილებაში ECB-ის მნიშვნელობა: „ველით, რომ ასეთი წინადადების მომზადებისას, უმაღლესი წარმომადგენელი (ევროკავშირის საგარეო პოლიტიკის მესვეური) და კომისია კონსულტაციას გაივლიან შესაბამის დაინტერესებულ მხარეებთან და, კერძოდ, ევროპის ცენტრალურ ბანკთან“.

ევროკავშირის წევრი ქვეყნები ახლა იმაზე მსჯელობენ, თუ რა დრო უნდა გავიდეს პირველ და მეორე ნაბიჯს შორის. ბალტიის სახელმწიფოებსა და პოლონეთს უნდათ, რომ მეორე ნაბიჯი ლამის დაუყოვნებლივ გადაიდგას, რათა ფული კიევში დროზე ჩავიდეს. სხვებს სურთ დაელოდონ და სიტუაცია შეაფასონ. ძირითადად აინტერესებთ, აშშ და დიდი ბრიტანეთიც თუ გადადგამენ მსგავს ნაბიჯებს გაყინული დოლარისა და ფუნტი სტერლინგის ანგარიშებთან დაკავშირებით.

კიდევ ერთი არგუმენტი არის ის, რომ ასეთი მცირე თანხის უკრაინაში დაუყოვნებლივ გაგზავნის საჭიროება არც არსებობს. მოსალოდნელია, რომ ევროკავშირი მალე შეთანხმდება უკრაინის 50 მილიარდი ევროთი დაფინანსებაზე მომდევნო ოთხი წლის განმავლობაში. თუ ევროკავშირის ლიდერები ამას ხელს მოაწერენ ბრიუსელის სამიტზე, 1 თებერვალს, მაშინ ამ შემოსავლების უკრაინაში სასწრაფოდ გაგზავნის აუცილებლობა გაქრება.

რიკარდ იოზვიაკი
რიკარდ იოზვიაკი

2024 წელს დასავლელი მოკავშირეებისთვის ერთ-ერთი მთავარი გამოწვევა უკრაინისთვის იარაღის მიწოდებაა. ბოლო თვეების განმავლობაში უკრაინის და ნატოს ოფიციალურმა პირებმა არაერთხელ გამოთქვეს შეშფოთება, რომ საბრძოლო მარაგები სწრაფად იწურება.

ექსპერტების შეფასებით, უკრაინა ზაფხულში დღეში 7000 საარტილერიო ჭურვს ისროდა; ახლა 2000-ს ისვრის. არადა, წესით, მას დღეში 10 000 ჭურვის სროლა უნდა შეეძლოს, როგორც ამას რუსეთი აკეთებს.

შეშფოთებას ისიც ამძაფრებს, რომ უკრაინისათვის იარაღის ყველაზე დიდ მიმწოდებელ ამერიკის შეერთებულ შტატებში საარჩევნო წელი დაიწყო და კონგრესმა 60-მილიარდიანი დახმარების პაკეტის მიღება გადადო, რამდენიმე რესპუბლიკელი კონგრესმენის წინააღმდეგობის გამო.

წელს ვაშინგტონს ჯერ არ მიუწოდებია დამატებითი საბრძოლო მასალები უკრაინისათვის, რადგან ამ მიზნით გამოყოფილი ფული ამოწურულია. პირველად მოხდა, რომ 23 იანვარს ამერიკა არაფერი დაჰპირდა „უკრაინის თავდაცვის საკონტაქტო ჯგუფს“, ომით განადგურებული ქვეყნის უმსხვილესი სამხედრო მხარდამჭერების ფორუმს, რომელიც ბოლო ორი წლის განმავლობაში 18-ჯერ შეიკრიბა, რათა კიევი იარაღით მოემარაგებინა.

უკრაინის მოკავშირეებისთვის ეს იმას ნიშნავს, რომ სხვა ქვეყნები უნდა გააქტიურდნენ და მეტი იარაღი მიაწოდონ უკრაინას - ძირითადად ორმხრივი მოლაპარაკებების საფუძველზე. ასეც ხდება, მაგრამ ახლა ევროკავშირიც და ნატოც ცდილობენ წარმოება გაზარდონ და, ერთობლივი შესყიდვების მოთხოვნის ზრდის შედეგად, მასშტაბის ეკონომია შექმნან.

პირად საუბრებში ორივე ორგანიზაციის ოფიციალური პირები ოპტიმიზმს გამოთქვამენ. დასავლეთს ამის შესაძლებლობაც აქვს და საჭირო ფულიც.

მთავარია, ორ მნიშვნელოვან კითხვას გაეცეს პასუხი: არსებობს თუ არა საკმარისი პოლიტიკური ნება? და შესაძლებელია თუ არა წარმოების სწრაფად გაზრდა?

გასულ კვირას, ევროკავშირის დიპლომატიურმა კორპუსმა, ევროპის საგარეო ქმედებათა სამსახურმა (EEAS) სადისკუსიო დოკუმენტი გაუგზავნა ევროკავშირის წევრ ქვეყნებს, სადაც ლაპარაკია იმაზე, თუ რა უნდა გააკეთოს ბლოკმა უკრაინის სამხედრო მხარდასაჭერად „იმდენ ხანს, რამდენიც საჭირო იქნება“.

დოკუმენტი, რომელსაც რადიო თავისუფლებაც გაეცნო, აღწერს, თუ რა შეიძლება მოჰყვეს ევროპის უმოქმედობას მაშინ, როდესაც რუსეთი ომის ეკონომიკაზეა გადართული და მხოლოდ წელს მთლიანი შიდა პროდუქტის 6,5 პროცენტს ხარჯავს თავდაცვაზე: „რუსეთი დიდ ძალისხმევას დებს თავდაცვის ინდუსტრიული წარმოების გასაზრდელად და საბრძოლო დანაყოფების აღსადგენად. უკრაინა საგარეო მხარდაჭერაზეა დამოკიდებული. შესაბამისად, ევროკავშირის წევრი ქვეყნებისა და პარტნიორების მიერ მომავალ პერიოდში გაკეთებული არჩევანი უკრაინას ან გადამწყვეტი წინსვლის საშუალებას მისცემს, ან სერიოზულად ავნებს მის მიერ წინააღმდეგობის გაწევის შესაძლებლობას. უკრაინისათვის სამხედრო დახმარების პროგნოზირებად და სტრუქტურირებულ მიწოდებასთან დაკავშირებული გაურკვევლობა უკრაინაზე მნიშვნელოვან გავლენას იქონიებს“.

ევროკავშირს უკრაინის შეიარაღებასთან დაკავშირებით ბევრი აქვს გაკეთებული. ევროპის სამშვიდობო ფონდის (EPF), ევროკავშირის რეგულარული ბიუჯეტისგან განცალკევებული დაფინანსების მექანიზმის მეშვეობით, ბლოკმა დღემდე 3,5 მილიარდი ევრო გამოყო უკრაინაში იარაღის გასაგზავნად.

გარდა ამისა, EPF-ის თანხები ასევე გამოიყენეს ევროკავშირის მისიის, EUMAM-ის შესაქმნელად, რომელმაც ამ დრომდე 40 000 უკრაინელი ჯარისკაცი გაწვრთნა ევროკავშირის ტერიტორიაზე.

დოკუმენტში აღნიშნულია, რომ: „უკრაინის შეიარაღებული ძალების მომზადების საჭიროებები მხოლოდ გაიზრდება, თუ გავითვალისწინებთ დანაკარგების მაღალ მაჩვენებლებს და ფრონტის ხაზზე არსებულ ვითარებას. 2023 წლის დეკემბერში პრეზიდენტმა [ვოლოდიმირ] ზელენსკიმ განაცხადა, რომ დაუყოვნებლივ საჭიროა დამატებით 500,000 ადამიანის მობილიზაცია. ეს მნიშვნელოვნად იმოქმედებს EUMAM-ის შესაძლებლობებზე, უზრუნველყოს ახალწვეულების საბაზისო წვრთნა და უზრუნველყოს ისინი საბაზისო აღჭურვილობით“.

შემდეგი მნიშვნელოვანი საკითხი უკრაინისათვის 155-მილიმეტრიანი საარტილერიო ჭურვების სასწრაფოდ მიწოდებაა. ამ ჭურვების ამერიკულმა წარმოებამ 2025 წლისთვის წელიწადში 1 მილიონზე ოდნავ მეტს უნდა მიაღწიოს. შარშან ევროკავშირმა განაცხადა, რომ 2024 წლის მარტისთვის უკრაინას 1 მილიონ ჭურვს გადასცემდა და დამატებით EPF-ის კიდევ 2 მილიარდი ევრო გამოყო ამისათვის.

ამ ვადის ამოწურვამდე ორი თვე დარჩა და ჯერ ამის მხოლოდ ნახევარია გადაცემული, თუმცა ევროკავშირის ოფიციალური პირებმა ჩემთან საუბარში გამოთქვეს ვარაუდი, რომ დასახული მიზნის მიღწევა კიდევ შესაძლებელია. ერთ-ერთი მთავარი საკითხი ისაა, რომ ევროპელი საბრძოლო მასალის მწარმოებლების უმეტესობა, ამერიკელი კოლეგებისგან განსხვავებით, კერძო მფლობელობაშია. ისინი მიჩვეულნი არიან ნაკლები, უფრო დახვეწილი ჭურვების წარმოებას. მათ შეუძლიათ გადაეწყონ, მაგრამ ევროკავშირისგან გარანტიები სჭირდებათ, რომ მრავალწლიანი კონტრაქტები და სტაბილური შემოსავალი ექნებათ.

EPF-ის თანხები იწურება, ამიტომ EEAS-მა ასეთი წინადადება წარადგინა - წელს 5 მილიარდი ევროს დამატება და „შემდგომ ანალოგიური წლიური ზრდის გათვალისწინება 2027 წლამდე“. ევროკავშირის ლიდერები ამ საკითხს 1 თებერვალს, ბრიუსელის სამიტზე განიხილავენ.

ამ ეტაპზე რაიმე გადაწყვეტილებას არ უნდა ველოდოთ. მაგრამ მერე რა მოხდება?

ამ წინადადების დასამტკიცებლად წევრი ქვეყნების ერთსულოვნებაა საჭირო. დათანხმდებიან ამას უნგრეთი და სლოვაკეთი, ორი ქვეყანა, რომლებმაც საჯაროდ უარყვეს კიევისთვის მეტი იარაღის მიწოდება? უნგრეთმა, მაგალითად, ზაფხულში ვეტო დაადო EPF-ის მიმდინარე, მერვე ტრანშს უკრაინისთვის - 500 მილიონ ევროს და, როგორც ჩანს, პოზიციის შეცვლას არ აპირებს.

გერმანიის საკითხიც გასათვალისწინებელია. ის EPF-ის ყველაზე დიდი კონტრიბუტორია და საჯაროდ აყენებს ეჭვქვეშ ფონდის ეფექტიანობას. ერთია ვეტოს საკითხი და მეორეა ის, რომ ამ ინსტრუმენტით ევროკავშირის ქვეყნებს უნაზღაურდებათ არსებული მარაგებიდან იარაღის მიწოდებაც, ნაცვლად მხოლოდ ახალი შეკვეთების ანაზღაურებისა, რაც ინდუსტრიას მეტი წარმოებისაკენ უბიძგებდა.

რაც შეეხება ნატოს, აქ საქმე უფრო მარტივადაა. მიუხედავად იმისა, რომ ცალკეული მოკავშირეები უკრაინას იარაღს ორმხრივ საფუძველზეც უგზავნიან, სამხედრო ალიანსი ერთობლივი შესყიდვების კუთხითაც აქტიურობს.

ნატოს მხარდაჭერისა და შესყიდვების სააგენტომ (NSPA) ივლისის შემდეგ 10 მილიარდ დოლარზე მეტის ღირებულების კონტრაქტები გააფორმა. ამ თანხაში შედის 200 ათასი 155-მილიმეტრიანი ჭურვი და 1,000 „პატრიოტის“ რაკეტა, რომლებსაც ალიანსის წევრები შეიძენენ და შემდეგ უკრაინაში აღმოჩნდება. თუმცა, აქ დროის პრობლემაა - ჭურვები 24-36 თვეში იქნება მზად და „პატრიოტებს“ კიდევ უფრო მეტი დრო დასჭირდება.

ჩამოტვირთე მეტი

ბლოგერები

ყველა ბლოგერი
XS
SM
MD
LG