Accessibility links

ბლოგები
რადიო თავისუფლება რადიო თავისუფლება

ბლოგები

კვირა, 23 მარტი 2025

რიკარდ იოზვიაკი
რიკარდ იოზვიაკი

პოლონეთმა განსახილველად დააბრუნა წინადადება, რომელიც საშუალებას მისცემს ევროკავშირს სანქციები დაუწესოს სატრანსპორტო ოპერატორებს, რომლებიც ხელი უწყობენ ან ჩართულნი არიან „ადამიანებით ტრეფიკინგში ან მიგრანტების ევროკავშირში უკანონო გადაყვანაში“.

რეგულაცია, თუ ის მიიღეს, მიზანში ამოიღებს საჰაერო, საზღვაო, სარკინიგზო და საავტომობილო ტრანსპორტში ჩართულ კომპანიებს და მათ სრულად მოწყვეტს ევროკავშირის ბაზარს მთელი წლის განმავლობაში.

რეგულაცია ევროკომისიამ პირველად 2021 წლის ნოემბერში წარადგინა, როდესაც ბელარუსს და რუსეთს ძირითადად არაევროპელი მიგრანტები გადაჰყავდათ ლატვიის, ლიეტუვისა და პოლონეთის საზღვრებთან. იმ წელს ვარშავამ საზღვრის უკანონოდ გადაკვეთის დაახლოებით 40 000 მცდელობა დააფიქსირა. საპასუხოდ ევროკავშირმა სანქციები დაუწესა ბელარუსის მესაზღვრეებს, ქვეყნის სახელმწიფო გადამზიდავ „ბელავიას“ და სირიის ავიახაზებს.

თუმცა, მაშინ რეგულაცია არ მიუღიათ. ნაწილობრივ იმიტომ, რომ ბრიუსელის გატარებული ზომები ეფექტიანი აღმოჩნდა, ეს ზომები მოიცავდა სანქციებს, დიპლომატიურ ძალისხმევას მესამე ქვეყნებიდან, როგორიცაა ერაყი და სირია მგზავრობის შესაზღუდად და ევროკავშირის სასაზღვრო კონტროლის გაძლიერებას, მათ შორის, ფიზიკური ბარიერების მშენებლობას. 2022 წელს პოლონეთის საზღვრის უკანონო მცდელობების რაოდენობა 15 000-მდე შემცირდა. ისედაც, ევროკავშირის რამდენიმე ქვეყანა მაშინ მიიჩნევდა, რომ ზომები მეტისმეტად მკაცრი იყო.

იმის გამო, რომ პოლონეთი ამჟამად იკავებს ევროკავშირის საბჭოს მორიგ ექვსთვიან თავმჯდომარეობას, წინადადება დღის წესრიგს დაუბრუნდა. მისი მხარდამჭერები იმედოვნებენ, რომ ზაფხულისთვის რაიმე შეთანხმებას მიაღწევენ. ვარშავამ უსაფრთხოება, მათ შორის მიგრანტების ინსტრუმენტალიზაცია, ერთ-ერთ მთავარ პრიორიტეტად აქცია. ამასთან, ბლოკი სულ უფრო პოპულისტური და ანტიიმიგრაციული ხდება და არსებობს შანსი, რომ წევრები საერთო პოზიციაზე შეჯერდებიან.

პოლონეთმა ასევე აღნიშნა, რომ გასულ წელს მის აღმოსავლეთ საზღვარზე ზეწოლა გაიზარდა და მისი უკანონო გადაკვეთის 30 500 მცდელობა დაფიქსირდა. ვარშავამ ორი დოკუმენტი გაავრცელა ბრიუსელში, რომლებსაც რადიო თავისუფლებაც გაეცნო და სადაც დამნაშავე პირდაპირ არის დასახელებული: „არალეგალური მიგრანტების 90 [პროცენტზე] მეტს, რომლებმაც პოლონეთ-ბელარუსის საზღვარი გადაკვეთეს, რუსული ვიზა აქვს, რაც ადასტურებს ტენდენციას - მიგრანტები ბელარუსში ძირითადად რუსეთის გავლით შედიან სტუდენტური ან ტურისტული ვიზით, რომლებიც თავდაპირველ ქვეყნებშია გაცემული“. ვარშავა ასევე აღნიშნავს, რომ მოქალაქეები ავღანეთიდან, ეთიოპიიდან, ერიტრეიდან, სირიიდან და იემენიდან რუსეთში და შემდეგ ბელარუსში ჩადიან თურქეთის ან არაბეთის გაერთიანებული საამიროების გავლით.

ახლა საკითხავია, როგორ მიუდგება ევროკავშირი ამ საკითხს. ბლოკს არ სურს სამიზნეში ამოიღოს თურქეთი, რომელიც ჯერ კიდევ ევროკავშირის კანდიდატი ქვეყანაა, ან არაბეთის გაერთიანებული საამიროები, რომელთანაც ევროკავშირის ბევრ წევრ ქვეყანას გააჩნია ძლიერი ეკონომიკური და პოლიტიკური კავშირები.

ახალი ზომების მიღების შესარბილებლად ვარშავა, პირველ რიგში, ჩამოთვლის პრევენციულ ნაბიჯებს, რომელთა მიღებაც უკვე შესაძლებელია. ორიდან ერთ პოლონურ დოკუმენტში აღნიშნულია, რომ „მას სურს შეისწავლოს მეკავშირე ოფიცრების განლაგების შესაძლებლობა, განსაკუთრებით აღმოსავლეთის სახმელეთო მარშრუტზე არსებულ ძირითად სატრანზიტო ქვეყნებში“. დოკუმენტი აღნიშნავს, რომ მეკავშირე ოფიცერი სტამბოლის აეროპორტში „ხელს შეუწყობს თურქეთის ხელისუფლებასთან მჭიდრო თანამშრომლობას არალეგალური მიგრაციის პრევენციისა და მიგრანტების ინსტრუმენტალიზაციის პოტენციური შემთხვევების გამოვლენაში“.

ამავე დოკუმენტში ასევე ნათქვამია: „ამჟამად, არაბეთის გაერთიანებული საამიროები არ განიხილება საკვანძო ქვეყნად მიგრაციის გარე განზომილებაში, თუმცა ის წარმოადგენს ერთ-ერთ საკვანძო სატრანზიტო პუნქტს მიგრანტებისთვის, რომლებიც ევროკავშირში მიემგზავრებიან. უფრო მჭიდრო თანამშრომლობის დამყარება, მათ შორის, დაზვერვის გაზიარება და ერთობლივი ქმედებები კონტრაბანდისა და ტრეფიკინგის ქსელების წინააღმდეგ, მნიშვნელოვნად იმოქმედებს ამ მარშრუტის გზით არალეგალური მიგრაციის ნაკადზე“.

არსებობს სხვა გზებიც, რომლითაც ბლოკს შეუძლია ამ საკითხის მოგვარება. მაგალითად, უფრო მიზანმიმართული სანქციები რუსეთისა და ბელარუსის იმ ოფიციალური პირების წინააღმდეგ, რომლებიც მონაწილეობენ მიგრანტების ევროკავშირის საზღვრამდე გადაყვანაში. კიდევ ერთი ღონისძიება, რომელსაც ევროკავშირის სახელმწიფოები განიხილავენ აღმოსავლეთ საზღვრის გასწვრივ, არის ფინეთის მიბაძვა და თავშესაფრის უფლების დროებით შეჩერება საგანგებო კანონმდებლობით, რომელიც ჰიბრიდული საფრთხეების წინააღმდეგაა მიმართული.

ევროკავშირის დიპლომატებმა, რომლებიც გაეცნენ შემოთავაზებულ რეგულაციას, მითხრეს, რომ მას განიხილავენ, როგორც „უკანასკნელ საშუალებას“, პოტენციურ ჯოხს, რომელსაც ბრიუსელი გამოიყენებს, თუ სხვა არაფერი იმუშავებს. რეგულაციის მაგიდაზე დაბრუნებით ბლოკი სიგნალს მისცემს მსოფლიოს ქვეყნებს, რომ ევროკავშირისკენ მიმავალი მარშრუტი იკეტება.

სილის გაწნა არის სიმბოლურად ძალიან დამუხტული, ყოველთვის დრამატიზებული, ზოგჯერ თეატრალური ჟესტი, რომლის ფუნქცია არა ტკივილის მიყენება, არამედ დამცირებაა.

ამის გამო ეს ჟესტი საუკუნეების მანძილზე ინარჩუნებდა განსაკუთრებულ სტატუსს. მე-20 საუკუნემდე საჯარო სილა იყო სისხლიანი დუელის გამომწვევი მიზეზი. დუელის დაწყების სიგნალსაც, ჩვეულებრივ, შეურაცხყოფილის ხელთათმანით აძლევდნენ.

მეოცე საუკუნეში სისხლიანი დუელი პოლიტიკურმა ჩაანაცვლა. ასე რომ, სილის გაწნა უკვე დიდი ხანია, რაც უაღრესად პოლიტიკურ ჟესტად იქცა.

პატრიარქალურ-ავტორიტარულ საზოგადოებაში ქალის მიერ გაწნულ პოლიტიკურ სილას განსაკუთრებული სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს. მე პირადად მქონდა პატივი ერთ-ერთ ასეთ სიმამაცით გამორჩეულ ამორძალ ქალთან, ელენა ბონერთან ნაცნობობისა. ელენა ბონერისათვის კგბ-ს ოფიცრებისათვის აქა-იქ სილის გაწნა ადამიანის უფლებებისათვის ბრძოლის ჩვეულებრივი ატრიბუტი გახლდათ. სხვათა შორის, კგბ-ს ოფიცრებისათვის სილის გაწვნისათვის საბჭოთა სასამართლო მას მხოლოდ 30 მანეთით აჯარიმებდა და ამ ჯარიმის გადახდის შემდეგ ბონერი ყოველთვის ახერხებდა დამცირებული ოფიცრისათვის ეთქვა, რომ 30 მანეთი სულ არ ეძვირებოდა, როცა საქმე ასეთ დიდ სიამოვნებას ეხებოდა.

თუმცა ელენა ბონერის სილა ყოველთვის სპონტანური იყო. უფრო საინტერესოა გერმანელ-ფრანგ ჟურნალისტ ბეატე კლარსფელდის მიერ წინასწარ დაგეგმილი აქტი, როცა 29 წლის ახალგაზრდა ქალი სილას გააწნავს დასავლეთ გერმანიის კანცლერ კურტ გეორგ კიზინგერს.

1968 წლის 2 ნოემბერს, ვერმახტის ჯარისკაცის ქალიშვილმა ბეატე კლარსფელდმა, პარიზში ქმარს დაუტოვა სამი წლის შვილი, თვითონ კი ბერლინში გაემგზავრა ერთადერთი მისიით - როგორმე მოხვედრილიყო გერმანიის კანცლერის გარემოცვაში, რათა სილა გაეწნა მისთვის.

ბერლინში გამგზავრებამდე - ვაითუ მცდელობა ფატალურად დამთავრებულიყო - ბეატე მოკლე აუდიოანდერძს ჩაწერს: კანცლერ კიზინგერისთვის სილის გაწვნით მინდოდა მეჩვენებინა, რომ გერმანელი ხალხის ნაწილი და განსაკუთრებით ახალგაზრდობა, აღშფოთებულია გერმანიის ფედერაციული რესპუბლიკის მთავრობის სათავეში ნაცისტის ყოფნით, ადამიანისა, რომელიც ჰიტლერის საზღვარგარეთ პროპაგანდის ხელმძღვანელის მოადგილე იყო („საგარეო საქმეთა გებელსი“ კურტ გეორგ კიზინგერის მეტსახელი იყო მესამე რაიხში).

7 ნოემბერს, ბეატე კლარსფელდი, ყალბი პრესის ბარათის საშუალებით მოახერხებს შეაღწიოს გერმანიის ქრისტიანულ-დემოკრატიული პარტიის ყრილობაზე, რომელშიც მონაწილეობდა დასავლეთ გერმანიის კანცლერი კურტ გეორგ კიზინგერი. გამხდარი, სუსტი აღნაგობის ბეატე მიუახლოვდება 1,90 სიმაღლის ამ ახოვან 65 წლის მამაკაცს და ყვირილით „კიზინგერ, ნაცისტო, გადადექი“, სილას გააწნავს მას. ბეატე კლარსფელდის სასამართლო პროცესი გაიმართება 8 ნოემბერს. მას მიუსჯიან ერთი წლით თავისუფლების აღკვეთას და... იმავე დღეს გაათავისუფლებენ. სასამართლო დარბაზიდან ბეატე გაეშურება პირდაპირ ბერლინის თავისუფალ უნივერსიტეტში, სადაც მას ათასობით სტუდენტი ოვაციით შეხვდება, რაც პირველი ნიშანი იქნება იმისა, რომ ახალგაზრდებისათვის კლარსფელდი ნაციზმის გადმონაშთებთან ბრძოლის სიმბოლო ხდებოდა.

„მე არ ვუჩივი ქალბატონებს, რომლებიც ხელს მირტყამენ“, განაცხადებს კიზინგერი და ამ ინციდენტის მიჩქმალვას შეეცდება. მიუხედავად ამისა ბეატე კლარსფელდის სილა ეროვნული მასშტაბის ვნებათაღელვას გამოიწვევს: „თუ კაცს სურს შეურაცხყოს არა პირადად ადამიანი, არამედ კანცლერის თანამდებობა, მხოლოდ ერთი გზა არსებობს: სილის გაწნა. სილას სიმბოლური ძალა აქვს. (...) პანჩურის ამორტყმას კი ეს სიმბოლურობა აკლია“, - დაწერს მეორე დღეს ჟურნალი „შტერნი“.

„წარსულში სილა დუელის საფუძველს წარმოადგენდა და ძალიან ძველმოდურ წრეებში დღემდე ასე განიხილება. ალბათ ქალბატონი კლარსფელდიც ამ ორთაბრძოლაზე ფიქრობდა“, დაწერს სებასტიან ჰაფნერი, იმ პერიოდის გერმანიის ყველაზე ცნობილი ჟურნალისტი და ჰიტლერის ყველაზე ორიგინალური ბიოგრაფიის ავტორი.

მალე ჟურნალისტებს და ისტორიკოსებს მწერლებიც დაემატებიან: ბეატე კლარსფელდის სილა მიზეზი გახდება იმ პერიოდის ორ ყველაზე ცნობილ მწერალს - გიუნტერ გრასსა და ჰაინრიხ ბიოლს - შორის დებატებისა. ჩვენ არ მოვისურვეთ, თვალი გაგვესწორებინა იმ ფაქტისთვის, რომ კიზინგერის კანცელარიაში ყოფნის ყოველი დღე არის სილის გაწნა ნაციზმის მსხვერპლისათვის. ამიტომაც პარიზიდან ახალგაზრდა ქალი ჩამოვიდა და სილა გააწნა კანცლერს. (...) და მაინც, ამ აქტისათვის მე ბეატე კლარსფელდს ყვავილების თაიგულს არ გავუგზავნიდი, - განაცხადებს გიუნტერ გრასი კარლ ფონ ოსიეცკის სახელობის პრიზის მიღების ცერემონიაზე (ნობელის პრემიის ლაურეატი, ჟურნალისტი კარლ ფონ ოსიეცკი გახლდათ ნაციზმის ერთ-ერთი პირველი მსხვერპლი და ამიტომაც გრასის შეფარული კრიტიკა განსაკუთრებით უადგილო ჩანდა). გიუნტერ გრასის საპასუხოდ ჰაინრიხ ბიოლი გაზეთ „ცაიტში“ გამოაქვეყნებს სტატიას სათაურით „ყვავილები ბეატე კლარსფელდისათვის“: გიუნტერ გრასმა, მოსამართლის მბრძანებლური ტონით განაცხადა, რომ არ არსებობდა მიზეზი, რომ ვარდები გაეგზავნა ბეატე კლარსფელდისთვის. მისი ეს განცხადება მეჩვენება საკმაოდ თავხედურად, უხერხულად და თან სრულიად უადგილოდ. მაინტერესებს, გიუნტერ გრასის გადასაწყვეტია, მაქვს თუ არა უფლება, ქალბატონს ყვავილები გავუგზავნო? რა თქმა უნდა მე მაქვს ამის უფლება (...) და პარიზში დაბრუნებულ ბეატე კლარსფელდს სახლში დახვდება ჰაინრიხ ბიოლისგან გაგზავნილი თაიგული წარწერით „დიდი მადლობა“.

ბეატე კლარსფელდის ეს სილა გადამწყვეტ როლს ითამაშებს როგორც თვით სუბიექტის, ისე ობიექტის ცხოვრებაში: 7 ნოემბრის ინციდენტის მერე კიზინგერი ვერცერთ საერთაშორისო ფორუმზე ვერ ჩნდებოდა ისე, რომ ვინმეს მისთვის არ ეყვირა „ნაცისტო, გადადექი“. და ძალიან მალე ის ძალაუფლებასაც დაკარგავს. ბეატე კლარსფელდი კი ამ სილის მერე მთელ მსოფლიოში ნაცისტებზე მონადირე ერთ-ერთი ყველაზე ცნობილი მწევარი გახდება. ბეატეს ეს ნადირობა ოცდაათ წელზე მეტხანს გასტანს და ის ისტორიაში ერთ-ერთ ყველაზე წარმატებულ მონადირედ შევა. 2018 წელს, სილის გაწვნიდან 50 წლის თავზე, პარიზის შოას (ჰოლოკოსტის) მუზეუმი გამოფენას მიუძღვნის ბეატე კლარსფელდსა და მის მეუღლე სერჟს, მათი წვლილისათვის ნაციზმის ნარჩენების წინააღმდეგ ბრძოლაში.

ორ თვეზე მეტია, რაც მზია ამაღლობელი ციხეშია და მას 4-დან 7 წლამდე პატიმრობა ემუქრება იმ ჟესტისთვის, რომლისთვისაც საბჭოთა სასამართლო 30 მანეთზეც ყაბულს იყო (ყოფილი ნაცისტებით გატენილ დასავლეთ გერმანიის სასამართლოზე აღარაფერს ვამბობ...). რა არის ამის მიზეზი? ან რატომ არ ეყო ჭკუა თვით მამრ დგებუაძეს, რომ კიზინგერივით საქმე მიეჩქმალა? ბევრ მიზეზს შორის, რომელიც ზოგადად ავტორიტარული რეჟიმისა და მისი რეპრესიული მანქანისათვის არის დამახასიათებელი, მე მგონი არის ერთი სპეციფიკურად ქართულიც: პატრიარქალურ საზოგადოებაში, მამრ ინდივიდს განსაკუთრებული სტატუსი უნდა გააჩნდეს. სტატუსის შებღალვისას კი მამრი მისდაუნებურად უპირისპირდება საკუთარ კლანს, რომელიც მას მოკვეთით ან გარიყვით ემუქრება. ასეთ თემში სუსტად ან მშიშარად აღქმის უზენაესი შიში მამრისთვის იძენს ეგზისტენციალურ მნიშვნელობას. სწორედ რომ ამ შიშით შეიძლება აიხსნას მხდალ მამრ დგებუაძის რეაქცია მზია ამაღლობელის სილაზე.

ასეა თუ ისე, პატრიარქალურ საზოგადოებაში მხდალი მამრების მიერ ნაფურთხი გულადი ქალების ისტორია თუ თანამედროვე ეპოქის ერთ-ერთ ყველაზე ბინძურ და საზიზღარ ფურცლად რჩება, „სუსტი“ ამორძალების მიერ „ძლიერთა ამა ქვეყნისათა“ სილის გაწვნით დამცირება მსოფლიო მატიანის ერთ-ერთი ყველაზე საამაყო ფურცელს წარმოადგენს.

ამიტომაც, დღეს საქართველოში სახალხო ბრძოლას აქვს სახე და ეს სახე მზია ამაღლობელია. ერთადერთი საკითხავი რჩება როდის და რომელი მუზეუმი მიუძღვნის გამოფენას იმ უთანასწორო ჭიდილს, რომელსაც დღეს მზია ამაღლობელი განასახიერებს.

ჰო, და რაც მთავარია, როგორც ინგლისელები იტყვიან, last but not least: ყვავილები მზია ამაღლობელისათვის, ყვავილები წარწერით „დიდი მადლობა“ არ დაგავიწყდეთ...

ბლოგში გამოთქმული მოსაზრებები ეკუთვნის ავტორს და შეიძლება ყოველთვის არ ემთხვეოდეს რედაქციის პოზიციას.

ჩამოტვირთე მეტი

ბლოგერები

ყველა ბლოგერი
XS
SM
MD
LG