გია ნოდია

ტრამპის გამარჯვება და საქართველოს ინტერესი

ამერიკის შეერთებული შტატების არჩევნების შედეგებს, ბუნებრივია, პირველ რიგში იმ კუთხით ვუყურებთ, როგორ აისახება ისინი ჩვენს ქვეყანაზე.

„მაინც დაიწერენ“? როგორ იცვლებოდა ხელისუფლება საქართველოში

საქართველო გადამწყვეტი არჩევნების მოლოდინით ცხოვრობს. ოპოზიციურად განწყობილ საზოგადოებაში ოპტიმიზის ხარისხმა მოიმატა, მაგრამ შიში და შფოთვა არ გადაუფარავს. პოპულარული რჩება აზრი, რომ სახელისუფლებო პარტია წააგებს, მაგრამ გამარჯვებას მაინც „დაიწერს“.

ვინ ვის საქმეში ერევა, ანუ რაში გაიხლართა „ოცნება“

24 სექტემბერს საქართველოს პარლამენტის თავმჯდომარემ შალვა პაპუაშვილმა გამოაცხადა, რომ დასავლეთის ჩარევა საქართველოს არჩევნებში „ემპირიულად დასტურდება“. ამით მან შექმნა შთაბეჭდილება, თითქოს ეს მისი ან ბიძინა ივანიშვილის სუბიექტური მოსაზრება კი არ არა, მეცნიერულად დასაბუთებული ჭეშმარიტებაა.

ბიძინა ივანიშვილი, ნამდვილი და სიაბანდი

ამ დღეებში „ფეისბუკზე“ მოვსინჯე, რამდენად ახსოვს ხალხს სიტყვა „სიაბანდი“. ჩემს თაობაში ეს ძალიან გავრცელებული სიტყვა იყო; ახალი თაობა მას თითქმის აღარ იყენებს, თუმცა, როგორც აღმოჩნდა, შინაარსი ჯერ კიდევ ესმის. დღეს ამ შინაარსს სხვა სიტყვებით გამოვთქვამთ: მაგალითად, „ფეიკი“.

ქართული პოლიტიკური მარაო

როგორც იქნა, ქართული პოლიტიკური სპექტრი წინასაარჩევნოდ მეტ-ნაკლებად „დალაგდა“. კვლავ ისმის მოწოდებები ერთიანი ოპოზიციური სიის შექმნის საჭიროებაზე - მაგრამ ამ მომენტისთვის, ეს მხოლოდ თეორიული შესაძლებლობაა.

უნდა ჰქონდეს თუ არა „ქართულ ოცნებას“ დასავლელი თანამოაზრეების იმედი?

„ქართულმა ოცნებამ“ რადიკალურად შეცვალა საქართველოს პოლიტიკური კურსი და ზურგი აქცია დასავლეთს.

რა არის „ქოცობა“? თავმომწონე პაიკის იდეოლოგია

რა არის იმ ხედვის, იდეოლოგიის, აზროვნების წესის საფუძველი, რასაც საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლება ეყრდნობა? უფრო მარტივად რომ ვიკითხოთ, რა არის "ქოცობა"?

რას გვეუბნება ქართული გაზაფხული და რა უნდა მოხდეს ამის შემდეგ?

სასწაული არ მოხდა, ხელისუფლებამ რუსული კანონი მაინც მიიღო. პრეზიდენტმა მოსალოდნელი ვეტოც დაადო და მისი გადალახვა ჯერ წინ არის, თუმცა, როგორც ჩანს, ხელისუფლება უკანდახევას არ აპირებს.  

„ქართული ოცნება“ ილია ჭავჭავაძის წინააღმდეგ

მმართველი პარტია „რუსული კანონის“ გასამართლებლად იყენებს ილიას სიტყვებს: „ჩვენი თავი ჩვენადვე უნდა გვეყუდნეს“.

ორი ომის მორალური განზომილება

ისტორიულად, ქვეყნები სხვების ომებს პრაგმატული თვალით უყურებენ: „ჩვენ აქედან რა?“ თუ რომელიმე მხარეს მხარს დავუჭერთ, მხოლოდ იმიტომ, რომ ეს ჩვენს ინტერესებში შედის.

იგებს თუ არა ბიძინა ივანიშვილი რუსეთ-უკრაინის ომს?

რუსეთ-უკრაინის ომს ბოლო არ უჩანს და მისი საბოლოო შედეგი არავინ იცის. მან უკვე მოახდინა გავლენა გეოპოლიტიკურ ძალთა გადალაგებაზე, მათ შორის, ჩვენს რეგიონში; ბევრი რამ კიდევ შეიცვლება. 

რწმენები, რომლებიც ელიტად გვაქცევს: ამერიკა და საქართველო

ადამიანი იერარქიული ცხოველია. ის განსაკუთრებით მგრძნობიარეა სოციალური სტატუსის მიმართ. მისთვის მნიშვნელოვანია, რაღაცით მაინც სხვაზე მაღლა იდგეს, ან, სულ მცირე, არ ჩამორჩეს თავის სოციალურ ჯგუფს (ახლა „ბაბლი“ რომ დავარქვით).

ქართული დემოკრატიული მონარქია

ბიძინა ივანიშვილის პოლიტიკის სამზეოზე მორიგმა მესამედ გამოსვლამ, შემდეგ კი ორი ირაკლის გადანაცვლებამ შერეული რეაქცია გამოიწვია. ერთი მხრივ, საზოგადოება ხუმრობის ხასიათზე დადგა (თუმცა ზოგმა იქვე დაამატა, რომ „სახუმაროდ არ გვაქვს საქმე“).

„სტალინის ხატი“ და სეკულარიზმის შეუძლებლობა

რამდენად გამართლებულია, როდესაც ადამიანი შედის ეკლესიაში და დემონსტრაციულად საღებავს ასხამს ხატს?

2023 - უარესიც შეიძლებოდა: მიღწევები და პარადოქსები

ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც ამ წელს მოხდა, იყო ორი რამ: 7-8 წლის მარტის საპროტესტო აქციები, რომლებმაც ხელისუფლება აიძულა, უკან წაეღო „რუსული კანონი“ უცხოეთის აგენტების შესახებ, და დეკემბერში ევროკავშირის წევრობის კანდიდატის სტატუსის მიღება.

დასავლური პროგრესული ანტისემიტიზმი

ისრაელ-ჰამასის მიმდინარე ომმა თვალსაჩინო გახადა, რომ დასავლეთში ანტისემიტიზმის ახალი მძლავრი ტალღა გაჩნდა. რაც განსაკუთრებით პარადოქსულია, მისი ცენტრი ელიტური პროგრესული იდეებისთვის მებრძოლი უნივერსიტეტებია.

ევროპა როგორც რელიგია: სიხარული, შიში და იმედი

საზოგადოების რეაქცია ევროკომისიის რეკომენდაციაზე, საქართველოს წევრობის კანდიდატის სტატუსი მიენიჭოს, გვაჩვენებს, რომ ევროინტეგრაცია ჩვენი პოლიტიკური ხედვის დომინანტ იდეად რჩება.

რა ილუზიები უნდა დავძლიოთ და სიმარტივის ფეტიში: პასუხი გიგა ბოკერიას

აფხაზეთის პრობლემა ილუზიების ტყვეობაში

აფხაზეთის ომის თემაზე ახალი ფილმის გამოსვლამ და მთიანი ყაბარაღის პრობლემის გადაწყვეტამ ჩვენს ტერიტორიულ კონფლიქტებზე მწვავე დისკუსიას მისცა ბიძგი. კამათს და განხილვას რა ჯობია, მაგრამ დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ, უმეტესწილად, ემოციური და ხშირად პრიმიტიული კლიშეების დონეს ვერ გავცდით.

საქართველოს მრავალვექტორული პოლიტიკა: პრაგმატული სტრატეგია თუ ახალი მირაჟი?

ჩინეთთან სტრატეგიულ პარტნიორობაზე შეთანხმება მოულოდნელი იყო და გარკვეული დაბნეულობაც გამოიწვია. შევეცდები გავიაზრო, როგორ ჯდება ეს სიახლე ჩვენი ქვეყნის პოლიტიკურ სტრატეგიაში.