ბოლო წლების განმავლობაში, საპარლამენტო არჩევნებში განსაკუთრებული სიმჭიდროვით მარცხენა ფლანგი გამოირჩევა. ეს ბუნებრივია ქვეყნისთვის, რომლის მოსახლეობის დიდი ნაწილი
ქართული საზოგადოების დიდ ნაწილს საკმაოდ აღიზიანებს ყოველდღიური პოლიტიკური დებატები, რომლებიც პარლამენტის სხდომის თუ ღამის ტელეეთერის მუდმივი თანმხლები ატრიბუტია.
ბოლო რამდენიმე კვირის განმავლობაში საქართველოს ხელისუფლების მიერ გადადგმული ნაბიჯები ოპოზიციამ ერთმნიშვნელოვნად შეაფასა როგორც სახელმწიფო კურსის შეცვლა.
ხუთშაბათს საქართველოს პარლამენტმა საბოლოოდ, მესამე წაკითხვით, მიიღო ახალი საარჩევნო კოდექსი. ჯეიმს ბეიკერისა და ამერიკის ადმინისტრაციის ძალისხმევის მიუხედავად,
აფხაზეთის თემამ განსაკუთრებული მნიშვნელობა შეიძინა 1999 წლის საპარლამენტო არჩევნების წინ.
ბოლო ერთი კვირის განმავლობაში განვითარებულმა მოვლენებმა არა მხოლოდ ოპოზიციურ პარტიებს, არამედ საზოგადოებასაც აფიქრებინა, რომ საქართველოს სახელმწიფო საგარეო პოლიტიკურ ორიენტაციას იცვლის.
ოპოზიციის გაერთიანების მრავალთვიანი მცდელობა მარცხით დასრულდა. მაგრამ თუ გავითვალისწინებთ უმთავრეს მიზეზს, რის გამოც პარტიებმა საერთო ენა ვერ მოძებნეს,
ნინო ბურჯანაძემ ორი დღის წინ საჯაროდ მოუწოდა საზოგადოებას: "კატასტროფა ახლოვდება; ყველა ნორმალური ადამიანი - ყველა, ვინც ერთნაირად ხედავს თავისი ქვეყნის მომავალს - ერთად უნდა დადგეს ამ მომავლის გადასარჩენად".
ოპოზიციური პარტიების საარჩევნო კამპანია, როგორც ჩანს, ორი მთავარი ნიშნით წარიმართება: ზოგიერთი პარტია ამომრჩეველს შესთავაზებს სამართლიანობის დამყარებას ქვეყანაში,
ორ სუბიექტს შორის კომუნიკაციას, კავშირს თავისი კანონები აქვს. დემოკრატიულ არჩევნებს იგებს ის პოლიტიკოსი ან ის პოლიტიკური ძალა,
საყოველთაო აღიარებით, საქართველოში პროფესიონალიზმის დეფიციტია. თავად ქვეყნის პრეზიდენტმა ბოლო ორი ფინანსთა მინისტრის საქმიანობა ერთი და იმავე ფრაზით შეაფასა:
ოპოზიციის ამჟამინდელი ლიდერები ერთი თავისებურებით გამოირჩევიან: ისინი ან იყვნენ ხელისუფლების მაღალ თანამდებობებზე, ან დღემდე რჩებიან ხელისუფლებაში.
საარჩევნო კოდექსის ახალი ვარიანტის კენჭისყრა პარლამენტში დიდხანს გაჭიანურდა. მრავალდღიან პროცედურას, გავრცელებული ვერსიით, წერტილი მხოლოდ პრეზიდენტის სატელეფონო ზარმა დაუსვა.
საქართველოს ხელისუფლების კრიზისულ მდგომარეობაზე ბევრი ფაქტორი მეტყველებს. მათგან ერთ-ერთია დაძაბული ურთიერთობები პოლიტიკურ სამკუთხედში: შევარდნაძე-ჯორბენაძე-აბაშიძე.
ქართული პრესა პოლიტიკურ ლიდერებს ხშირად ყოფს პარტიულ და ჩინოვნიკურ ლიდერებად. ამგვარი დაყოფის მიღმა თვისებების და გარემოებების მკვეთრი გამიჯვნა იგულისხმება: პარტიული ლიდერები
პოლიტიკოსები ხშირად ამბობენ, რომ 2 ნოემბრის არჩევნებს გადამწყვეტი მნიშვნელობა აქვს საქართველოს მომავლისთვის. მართალია, პოლიტიკოსები ამასვე ამბობდნენ გასული და იმის წინა არჩევნების დროსაც,
გასული საპარლამენტო არჩევნებისგან განსხვავებით, მომავალი არჩევნები საქართველოს მოსახლეობისთვის გაცილებით რთული იქნება. 1995 წელს მთავარი ბრძოლა თბილისისა და ბათუმის
ბოლო წლების განმავლობაში ქართულ პოლიტიკაში ბევრი რამ შეიცვალა. ერთი არსებითი ცვლილება ის არის, რომ უპარტიო ლიდერებმა თავიანთი პარტიები შექმნეს. ეს პროცესი ჯერ არ დასრულებულა,
ოპოზიციის გაერთიანების ხანგრძლივი მცდელობა ორიოდე კვირის წინ უშედეგოდ დასრულდა და პარტიებმა ერთმანეთისგან დამოუკიდებლად განაგრძეს არჩევნებისთვის მზადება. ბოლო დღეებში კი ნაციონალურ
ჩამოტვირთე მეტი
