ზაზა ბურჭულაძე

ლევან ბერძენიშვილის (ა)კრძალვა

წყევლა

მაიმუნი ყუმბარით - იური ანდრუხოვიჩის და ზაზა ბურჭულაძის საუბარი

არსიყვარულის შვილები

ხალხური

დიდი მეექვსე

ტანკი

ათიდან თერთმეტი - ზაზა ბურჭულაძე

ომი და მშვიდობა კლოუნის თვალთახედვით

ჰაინრიხ ბიოლი არასდროს ყოფილა ჩემი ფავორიტი მწერალი. არც იქნება. და მაინც, სხვა არც ერთი მგოსნის სახელი ისე არ მითბობს სისხლს, როგორც მისი.

სამთა გულები

დიდი ხანია, არაფერი გამომიქვეყნებია ქართულ მედიაში. და ალბათ კიდევ დიდ ხანს არ გამოვაქვეყნებდი, ცოტა ხნის წინ მომხდარი სტიქიური უბედურება რომ არა. აქამდე ბევრი საზიზღრობა მოხდა თბილისში, მაგრამ ამ უკანასკნელმა განსაკუთრებით შემზარა.

ბაქტერია

შეიძლება, პატრიარქს ვერიკო ანჯაფარიძის გმირთან აქვს შინაგანი დიალოგი და მისი იდე ფიქსი ყოველი გზის თავსა თუ ბოლოში თითო ტაძრის ჩადგმაა? არაა გამორიცხული. თენგიზ აბულაძის ყველაზე პათეტიკურ და პლაკატურ ფილმში ვერიკო ანჯაფარიძის გმირი ხომ სწორედ ასე კითხულობს: „მაშ, რა საჭიროა გზა, რომელიც ტაძართან არ მიდის?“

აქ და ახლა

ადრეც ვთქვი და ახლაც გავიმეორებ: თუკი თავიდანვე დავთმეთ მილიმეტრი, ხვალ სანტიმეტრს წაგვართმევს ხელისუფლება-მეთქი. ვფიქრობ, ახლავე უნდა დაეთმოს განსაკუთრებული ყურადღება სამ საკითხს.

არ გაბანძდე!

დარწმუნებული ხარ, რომ არ ცდები, რომ სულ მალე მოლოდინი არ გაგიცრუვდება, რომ სწორ არჩევანს აკეთებ? დარწმუნებული ხარ, რომ ნებისმიერ ლიდერს - ძველს თუ ახალს - შენი ბედი ანაღვლებს?

თოჯინები იცინიან

რამდენიმე დღის წინ ერთი დოკუმენტური ფილმის პრემიერა გაიმართა კინოთეატრ რუსთაველში. ნინო ორჯონიკიძემ და ვანო არსენიშვილმა მათი ერთობლივი ნამუშევარი “ინგლისურის მასწავლებელი” პირველად აჩვენეს ფართო აუდიტორიას.

ანტიგმირი

ზურა ლეჟავა დაუვარცხნელი, მოუთვინიერებელი და მშიერი კაცია. ამიტომაც ღელავენ დავარცხნილები, მოთვინიერებულები და მაძღრები.

ძმები

მეგობრის რჩევით, რამდენიმე დღის წინ ქართული ფილმი ვნახე, სახელწოდებით “66-ე სახლი”.

პეპელა

მკითხველი რომ პეპლად აქციო, კარგად უნდა გესმოდეს პეპლების ენა და, სულ მცირე, შენ თვითონ უნდა იყო პეპელა.

რაც გინახავს, ვეღარ ნახავ

დროულად მოვინახულოთ თბილისში ადგილები, რომლებიც რაღაცას ნიშნავდა ჩვენთვის. მოვინახულოთ, თორემ მათ ადგილას მალე შეიძლება ბანკი ან აფთიაქი დაგვხვდეს.

დიაგნოზი

ძალიან სამწუხაროა, თუკი არც ერთი მრჩეველი არ ეუბნება მთავარ მეოცნებეს, რომ ფორმულა “მთხლეობითა მხნეობის დამთრგუნველი” არ იმუშავებს.

დასაწყისი

ყრუ უნდა იყო, ძველი თბილისის შენობების ყვირილი ვერ გაიგო. შეიძლება, ტოტო კუტუნიოსა და ქრის დე ბურგის შემოქმედების თაყვანისმცემლებს აქვთ სპეციფიკური სმენა და ამ შენობების ხმა არ ესმით? არადა, ისინი მთელ ხმაზე ყვირიან...