საქართველოს მიერ დამოუკიდებლობის გამოცხადებიდან ათ წელიწადზე მეტი გავიდა. ამ ათწლეულმა საზოგადოების მოლოდინი სრულებით ვერ გაამართლა. დამოუკიდებლობის იდეა ორი საუკუნის
საბჭოთა პერიოდში, როდესაც ქართველების სამშობლოს საქართველოს საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკა ერქვა, ქვეყნის მოსახლეობა სახელმწიფო სიმბოლოებს ერთგვაროვნად აღიქვამდა.
ბოლო წლების განმავლობაში ტენდენციად ყალიბდება ქართული საზოგადოების ორგვარი, ურთიერთსაწინააღმდეგო, შეფასება. ერთი მხრივ, აღიარებულია, რომ ჩვენ ვცხოვრობთ
იმ წლების განმავლობაში, რაც ქართული პოლიტიკის ყველაზე გავლენიან ფიგურად ედუარდ შევარდნაძეა მიჩნეული, მთავარ სახელისუფლო ტენდენციად ბალანსის პოლიტიკა სახელდებოდა.
საქართველო, როგორც დამოუკიდებელი სახელმწიფო, ყოველ საპარლამენტო არჩევნებს ახალი გამოცდილებით ხვდება. კონსტიტუციური წესრიგის თანახმად, მიმდინარე წელიც საარჩევნო წელია.
მიმდინარე წელიწადი საპარლამენტო არჩევნების წელიწადია. პარტიები, რომლებიც სერიოზულ როლს შეასრულებენ პოლიტიკურ პროცესში, უკვე ცნობილია. სამაგიეროდ, ჯერ კიდევ ბუნდოვანია,
გასული წლის ბოლო გადაცემაში გიამბეთ ერთი რიგითი მოქალაქის, ახალგაზრდა გოგონას შესახებ, რომელიც დილიდან ღამემდე სიგარეტს ყიდის ქუჩაში, მაგრამ ძალიან უჭირს საკუთარი თავის რჩენა.
საქართველოს დამოუკიდებლობის გამოცხადებიდან მეთერთმეტე წელიწადი მთავრდება. ქვეყნის პრეზიდენტს არაერთხელ შეუფასებია ეს პერიოდი, როგორც ახალი, დემოკრატიული და თავისუფალი
როდესაც ქვეყანას ისეთი ხელისუფლება ჰყავს, როგორიც დღევანდელ საქართველოს, წესით და რიგით, ამ ხელისუფლებას მოსვენება არ უნდა ჰქონდეს ოპოზიციისგან. არადა, პოლიტიკური პროცესის
2002 წლის ერთი ყველაზე თვალსაჩინო პოლიტიკური ტენდენცია ისაა, რომ ეს წელიწადი, რეფორმების თვალსაზრისით, სრული უძრაობის ხანა აღმოჩნდა.
ცნობილია, რომ პოლიტიკა შესაძლებლის ხელოვნებაა. საქართველოს მოსახლეობისთვის კი პოლიტიკური პროცესი მწარე რეალობისა და ტკბილი ილუზიების ჯაჭვად ჩამოყალიბდა.
ბოლო ათი წლის განმავლობაში საქართველოს პოლიტიკაში განვითარებული ნებისმიერი სერიოზული პროცესი, თითოეული მნიშვნელოვანი მოვლენა, ისევე, როგორც ყველა პოლიტიკური ტენდენცია,
მე-19 საუკუნის რუსი ფილოსოფოსი პეტრე ჩაადაევი, ალბათ, პირველი იყო, ვინც უაღრესად სერიოზული განსჯის თემად აქცია შეკითხვა: “სად არის რუსეთის ადგილი – დასავლეთსა თუ აღმოსავლეთში?”
ქართველი ჟურნალისტებისა და არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენელთა ერთი ნაწილი დარწმუნებულია, რომ უახლოეს პერიოდში აუცილებლად უნდა შეიქმნას ეთიკის კოდექსი ჟურნალისტებისთვის;
სამართლებრივი სახელმწიფოს არსებით ნიშნად აღიარებულია ხელისუფლების სხვადასხვა შტოს ურთიერგაწონასწორება და ურთიერთკონტროლი. საქართველოს კონსტიტუცია,
როდესაც შარშან შემოდგომაზე ზურაბ ჟვანია გადადგა, ბოლო მოწვევის პარლამენტს უფლებამოსილების ცნობიდან ორი წელიწადი ჰქონდა გავლილი და ვადის ამოწურვამდეც ზუსტად ორი წელიწადი რჩებოდა.
ბოლო ოთხი წლის განმავლობაში საქართველოს ხელისუფლების ყველაზე სტაბილური მაჩვენებელია დაპირისპირება საკანონმდებლო და აღმასრულებელ შტოებს შორის.
ერთ-ერთი მთავარი ნიშანი, რითაც საქართველოს სახელმწიფო უნდა განსხვავდებოდეს საბჭოთა საქართველოსგან, ისაა, რომ მას არ შეიძლება ჰყავდეს ნომენკლატურა – თანამდებობის პირები,
თბილისი საქართველოს პოლიტიკური ცხოვრების გულისგულია. ის, რაც დედაქალაქში ხდება, ქვეყნის მთავარ პოლიტიკურ ტენდენციებს ასახავს. 30 ნოემბერს საბურთალოს მაჟორიტარულ ოლქში ჩაშლილი
იმის შემდეგ, რაც ვახტანგ რჩეულიშვილმა სტრატეგიულ პარტნიორად ავთანდილ ჯორბენაძე და მოქალაქეთა კავშირი გამოაცხადა, პრესაში გაჩნდა ვერსია, რომ სოციალისტური პარტიის ლიდერი
ჩამოტვირთე მეტი
