ოპერატორი, მემონტაჟე. რადიო თავისუფლებაში მუშაობს 2010 წლიდან.
ნოემბრის ბოლოს, მოძრაობა “სირცხვილიას“ აქტივისტმა, გიგა მაქარაშვილმა Covid 19-ის პანდემიით გამოწვეული სოციალური პრობლემებით დაზარალებული ხალხის დასახმარებლად პირველი პოსტი გამოაქვეყნა - მოხალისეთა ჯგუფი „ჰუმანიტარული ელფები“ - იგივე „ჰელფები“ მომენტალურად შეიქმნა.
2020 წლის ოქტომბრის ბოლოს, საპარლამენტო არჩევნების შედეგად, მმართველი პარტია „ქართული ოცნება“ მესამე ვადით მოვიდა ხელისუფლებაში. ოპოზიციამ არჩევნების შედეგებს ბოიკოტი გამოუცხადა და დეპუტატის მანდატებზე უარი თქვა.
ფოთის შუქურა პირველად 1864 წელს აანთეს და მას მერე არასოდეს ჩამქრალა. კობა კოკაია უკვე თვრამეტი წელია, ამ შუქურას მეთვალყურეა. ტექნოლოგიური განვითარების მიუხედავად, ფოთის შუქურა დღემდე რჩება პორტში შემომსვლელი გემების ორიენტირად, თუმცა დღეს ის უფრო ფოთის სიმბოლოდაა ქცეული.
ყოფილმა მეზღვაურმა ირაკლი კეკელიამ პირველი გემის მაკეტის კეთება 20 წლის წინ, ნამდვილ გემზე მუშაობისას დაიწყო. ის გემი თავის მომავალ მეუღლეს აჩუქა და სახელიც მისი დაარქვა - ირმა. ეს საქმიანობა არც მერე შეუწყვეტია, როცა ზღვიდან ხმელეთზე გადმოინაცვლა.
94 წლის ქართული ენის ყოფილი მასწავლებელი, რომელიც დღეს რუსთავის ქუჩებს ასუფთავებს - თინა გრიგალაშვილი დილის ხუთზე უკვე სამსახურშია. უსაქმოდ ყოფნა არ შეუძლია და ამბობს, სანამ მუხლი და თვალი მიჭრის, ვიმუშავებ, უსარგებლო სიბერე არ მექნებაო.
18 ნოემბერს თბილისში, რუსთაველის გამზირზე, ოპოზიციური პარტიების ორგანიზებით მდუმარე საპროტესტო აქცია გაიმართა, რომლის მთავარი ლოზუნგი იყო „გაყალბებულია“. საპროტესტო ჯაჭვი-აქცია სპეციალურად დაამთხვიეს საქართველოში აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის, მაიკ პომპეოს ვიზიტს.
პატარა რესტორანი „ეზო“ ისევ დაიკეტა. არაერთი მცდელობის, მისი მფლობელების ბრძოლის, ფიქრისა და დაგეგმვის, სესხის აღების, მენიუს ცვლილების, ყველა წესის დაცვისა და, რაც მთავარია, გარე სივრცის არსებობის მიუხედავად, პანდემიით გამოწვეულ სირთულეებს „ეზომ“ ვერ გაუძლო.
წოფი სოფელია მარნეულის რაიონში, ხოჯორნის თემში. ასეთი სოფელი, სადაც ეთნიკურად აზერბაიჯანელი და სომეხი საქართველოს მოქალაქეები წლებია ერთად მშვიდობიანად ცხოვრობენ, სულ რამდენიმეა. ერთმანეთის ენა ესმით და ერთმანეთის ენაზე ლაპარაკობენ.
გურამი აფრიკაში ცხოვრობს, ციცინო გლდანში. ერთი საქსაფონზე უკრავს, მეორე - აკორდეონზე. გურამი უკვე 80 წლისაა, ციცინო 68-ის, მათი დუეტი „ციგური“ (ციცინო+გურამი) კი 5 წელს ითვლის. ისინი ქუჩაში უკრავენ.
ისინი წელს პირველად უნდა წავიდნენ არჩევნებზე და პირველად მისცენ ხმა იმ პოლიტიკურ ძალას, ვისკენაც მათი სიმპათია იხრება. ამ ვიდეოს გმირები 18 წლისები ცოტა ხნის წინ გახდნენ - ორივე პირველკურსელია.
წნორელი ბიოფერმერის, ნიკა ბაგალიშვილის, მეურნეობაში მოსავალი ნელ-ნელა ილევა. გაზაფხულიდან მოყოლებული, პანდემიის პირობებში, ნიკამ თავის მიწაზე რამდენიმე სახის ბოსტნეული მოიყვანა. წინა სერიებში მოგითხრობდით, როგორ მოჰქონდა თავისი პატარა მანქანით ნიკას თბილისში პროდუქტი და წესების დაცვით ყიდდა.
პოეტ თორნიკე სიბაშვილს არასოდეს მიუღია არჩევნებში მონაწილეობა. რატომ? რა არის მისი ბოიკოტის მიზეზი? თორნიკე ერთ-ერთია, ვინც თავისი მოსაზრება გაგვიზიარა.
რატომ დადიან ადამიანები არჩევნებზე? რა მნიშვნელობას ანიჭებენ საკუთარ ხმას? როგორ იღებენ გადაწყვეტილებებს და სჯერათ თუ არა პოლიტიკოსების დაპირებების? ამ ვიდეოს გმირები - სხვადასხვა ასაკის, პროფესიისა და პოლიტიკური შეხედულებების მქონე ადამიანები - გვიყვებიან საკუთარ გამოცდილებაზე.
ყველა ომი როდისმე მთავრდება და ადამიანები სახლში ბრუნდებიან. მათ გაუმართლათ - ცოცხლები გადარჩნენ. ცოცხალია მათი მეხსიერებაც. თუმცა ყველაზე თამამი აღწერაც კი ვერ გვაჩვენებს სრული სიცხადით იმას, რაც სინამდვილეში ხდებოდა.
მალხაზ ჩემია, აფხაზეთის ომის მონაწილე. ახლა პატარა კერძო წარმოებას ხელმძღვანელობს. დარწმუნებულია, რომ ყოფილი სამხედროებისთვის ფსიქოლოგიური ტრავმების მოშუშების საუკეთესო საშულება ფიზიკური შრომაა.
ყველაფერი დაიწყო ხუთი წლის წინ, როცა მარიამ ჩხაიძეს და გალაქტიონ ერისთავს ერთმანეთი შეუყვარდათ. მარი - გურიაში, სოფელ შრომაში იზრდებოდა, გალა თბილისში - თავისი სოფელი არც ჰქონია. შრომაში გადაცხოვრების და მარის ბავშვობის ეზოში ჟოლოს ხეივნის გაშენების გადაწყვეტილება მარტივად მიიღეს.
ავთო სიხარულიძე 10 წლისა იყო, მამამ კლდიდან კეცის „გამოღება“ და მერე მისი გამოთლა რომ ასწავლა. მას მერე ბევრი წელი გავიდა - ბავშვობაში ნასწავლი ხელობა ავთომ 30 წლის წინ ისევ გაიხსენა, როცა სამსახური და შემოსავლის წყარო გაქრა.
18 წლის გურჯაანელი ვაჟა ფურცელაძე, რამდენიმე წელია, ერთი შეხედვით უსარგებლო ნივთებს აგროვებს - რას არ ნახავთ მის სამუშაო მაგიდაზე: მონეტები, ჭანჭიკები, კალმის სახურავები, დაშლილი სანთებელები, ძველი ტექნიკის ნაწილები... მერე ამ მეორადი ნივთებისგან ხან რობოტი იქმნება, ხან სამურაი, ხან ხომალდი...
ჩამოტვირთე მეტი
