სოცმუშაკთა საერთშორისო დღე თბილისში აქციითა და პერფორმანსით აღინიშნა. აქციის მიზანი სოცმუშაკთა საქმიანობის ფართო საზოგადოებისთვის გაცნობა იყო. საქმიანობის ამსახველი ტრანსპარანტებით ხელში მეტროსადგურ „რუსთაველთან“ შეკრებილმა რამდენიმე ათეულმა სოციალურმა მუშაკმა მსვლელობა პარლამენტის შენობასთან დაასრულა.
საქართველოში სხვადასხვა სახელმწიფო უწყებებსა და არასამთავრობო სექტორში ათასამდე სოცმუშაკია დასაქმებული. მათი სამუშაო მოიცავს ბენეფიციარების კონსულტაციას, თერაპიას, საჭირო ინფორმაციის მიწოდებას და რესოციალიზაციაში მხარდაჭერას.
სოცმუშაკის სტატუსი საქართველოში პირველად 2000 წელს გაჩნდა, როდესაც დიდი მოცულობის ბავშვთა სახლების ინსტიტუციური რეფორმა განხორციელდა და ბავშვთა სახლები დაიხურა. დღეს სოციალური მუშაკები მუშაობენ ბავშვებთან და ოჯახებთან, კანონთან კონფლიქტში მყოფ ადამიანებთან, ძალადობის მსხვერპლებთან, შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირებთან, ხანდაზმულებთან და სხვა.
ყველაზე გავრცელებული სტერეოტიპის მიხედვით, სოცმუშაკები სოციალურ აგენტებში ერევათ ხოლმე. თუ სოციალური აგენტი ოჯახის მატერიალური მდგომარეობის შეფასებას იძლევა, სოციალური მუშაკები ოჯახების გაძლიერებაზე მუშაობენ. ეს შეიძლება იყოს ფსიქოლოგიური დახმარება, სამუშაო უნარების გამომუშავებასა და სამუშაოს მოძებნაში მხარდაჭერა, სოციალური უნარების ამაღლება და სხვა.
სოციალური მუშაკების გამოჩენიდან დღემდე ვერ შეიქმნა კანონი სოცმუშაკთა საქმიანობის თაობაზე. განმარტებები სოცმუშაკთა მოვალეობის შესახებ სხვადასხვა კანონშია გაბნეული. საკანონმდებლო ინიციატივა ახლა მუშავდება. სოცმუშაკთა აქტიური ჩართვით გადაწყდა, რომ კანონის შემუშავებაში მათაც მიიღონ მონაწილეობა.
მიუხედავად იმისა, რომ სოცმუშაკთა საქმიანობა წლების განმავლობაში იხვეწებოდა, მთავარ პრობლემად მაინც სფეროში დასაქმებულთა დაბალი ანაზღაურება და სოცმუშაკთა არასაკმარისი რაოდენობა რჩება.
