ირაკლი ქურასბედიანი: ომის ბოლო დღეებში ჩვენთან მართვა და კონტროლი მოიშალა

კობა ლიკლიკაძე: ირაკლი მოგესალმები, დიდი მადლობა, რომ გამონახეთ დრო. თქვენ უკვე დიდი ხანია იმყოფებიმ უკრაინაში, ფრონტის ხაზზე. და ფრონტის ხაზიდან მოდის ძალიან საინტერესო ამბები. უკრაინის ჯარები, მისი მეორე ეშელონის ავანგარდული ძალები ზაპოროჟიეს მიმართულებით, კერძოდ, რობოტინოსთან, 2,5 კილომეტრით მიუახლოვდნენ მოწინააღმდეგის პირველ ხაზს. რა ხდება რეალურად, ორი სიტყვით რომ აღგვიწეროთ, ახლა ზაპოროჟიეში?

ირაკლი ქურასბედიანი: პრინციპში ახლა ისეთი არაფერი. [კონტრშეტევა] გეგმურად მიდის, კი, საკმაოდ მძიმედ, რთულად და ნელა, მაგრამ სხვა ტემპებზე ახლა არც იყო მოლოდინი. ეს არის ამ გარემოებაში, ასეთ ოპერატიულ ვითარებასა და ამ ძალების თანაფარდობაში ასეთი [სწრაფი] ტემპი, სხვა ფიზიკურად ვერ იქნება გარკვეულ ეტაპამდე. მაგრამ აგვისტო-სექტემბერი იქნება ალბათ ისეთი. გამოჩნდება შეტევის ან კონტრშეტევის, როგორც გინდა, ისე დავარქვათ, ამ ეტაპის შედეგები, როგორი იქნება ეს ყველაფერი, გამოჩნდება უკვე აგვისტო-სექტემბერში.

კობა ლიკლიკაძე: აგვისტო საქართველოშიც ისეთი თარიღია. 15 წელი შესრულდა რუსეთ-საქართველოს ომიდან. თქვენ ამ ომის მონაწილე ბრძანდებით და მინდა გკითხოთ, გაიხსენეთ როგორ დაიწყო თქვენთვის ეს ომი და რა დავალებას ასრულებდით პირადად თქვენ?

ირაკლი ქურასბედიანი: ჰო, საკმაოდ დიდი დრო გასულა. 15 წელი არ არის ცოტა და თითქოს გუშინ იყო ეს ყველაფერი. თან ახლა, რაც შეეხება უშუალოდ ჩემს მონაწილეობას, არაფერი ისეთი განსაკუთრებული. იმ მომენტისთვის, უშალოდ ომის დაწყების წინ, მე ვმსახურობდი აფხაზეთის შინაგან საქმეთა სამინისტროში, პოლიციის აფხაზეთის სამმართველოში. დაახლოებით ბოლო ერთი თვე ახალი გადასული ვიყავი. ომი, როგორც ყველასთვის, ძირითადი ფაზა, თორემ რამდენიმე დღით ადრე იყო აქტიური ფაზა დაწყებული. ყველას გვახსოვს 4 აგვისტოდან, ივლისის ბოლო დღეებიდან როგორ გააქტიურდა... 7 აგვისტოდან უკვე დავიძარით, 8 აგვისტოს. ცხინვალის მიმდებარე, უფრო ახალგორსა და ცხინვალს შორის [მდებარე] რაღაც ამ ტერიტორიებზე მომიწია ყოფნა ორი დღით. და ბოლოს... რაღაც დეტალები უკვე მავიწყდება, რადგან ბევრ ადგილას მომიწია ყოფნა, - და ბოლოს უკვე, რადგან ერთი-ორი ჩვენი ქვედანაყოფი იყო კოდორის ხეობაში, უკვე ვიყავი კოდორის ხეობაში, ნუ, გამოსვლამდე, ასე ვთქვათ. ბოლოს გამოვედი.

კობა ლიკლიკაძე: ძალიან საინტერესო ადგილას ყოფილხართ, ირაკლი. რა მაინტერესებს იცით, ხშირია ამაზე საუბარი და ზოგჯერ ამას გარკვეულ დანაშაულადაც უთვლიან, აყვედრიან წინა ხელისუფლებას. რატომ დატოვა ქართულმა ქვედანაყოფმა, - რომელიც იქ საკმაოდ ძლიერი იყო, ერთი თვით ადრე მე ეს ჩემი თვალით ნანახი, - კოდორის ხეობა უბრძოლველად? რა მოხდა მართლა? რა ფაქტორებმა განაპირობა უკან დახევა, იმ მომენტში, როდესაც, თითქოს, გარდატეხა უნდა დამდგარიყო?

ირაკლი ქურასბედიანი: კობა, ომი არის ორი რამე - მართვა... დაგეგმარება და მისი მართვა; შესაბამისად, მართვა და კონტროლი. ბოლო დღეებში ეს ყველაფერი ჩვენთან იყო მოშლილი. რეალურად მოიშალა მართვა, არ იყო რეალურად ინფორმაციის მიმოცვლა სწორად, ეტყობა გენშტაბი ვერ ფლობდა რეალურ ინფორმაციას. კი, ძალები საკმარისი იყო... ახლა უკანა თარიღით ყველა ექსპერტი ვართ და ყველა ჭკვიანი ვართ. მაგრამ უშალოდ იმ მომენტში სულ სხვანაირად იღებ გადაწყვეტილებებს და რთულია.

ძალები, ცალკე აღებული კოდორისთვის შესანარჩუნებლად და არა მარტო კოდორისთვის, გეტყვით, რომ ის ძალები საკმარისი იყო, ასე ვთქვათ, სვანეთის შესანარჩუნებლად. მაგრამ საქმე ის იყო, რომ ვერ მოესწრო მომზადება... ხაიშსა და ზუგდიდს შორის [დამაკავშირებელი გზის გადაკეტვა]. ამ დროს ერთადერთი გზა არის და ძალიან მარტივად შეიძლებოდა ამის გაკეთება, მაგრამ ისევ და ისევ მართვა და კონტროლი ბოლო დღეებში საკმაოდ მოშლილი იყო. და ეს არ არის ახლა დიდი საიდუმლოება. და ვერ მოესწრო გარკვეული ძალების გამოთავისუფლება თვითონ კოდორიდან, რომ მიღებული ყოფილიყო გადაწყვეტილება, გადაკეტილიყო ეს გზა. ეს წმინდა სამხედრო თვალსაზრისით, თუ გაკეთება შეიძლებოდა. მაგრამ მეორე მომენტი იყო. ჩვენ შეიძლებოდა ჩაგვეკეტა ეს ყველაფერი. თავისუფლად შევძლებდით გამკლავებას. მოწინააღმდეგეს არანაირი საშუალება არ ჰქონდა კოდორის და სვანეთის აღების. ერთი გზაა ელემენტარულად, ავაფეთქებდით და დამთავრებული იყო საქმე. ავიაცია იქ ვერ მოქმედებს და არტილერია იქ ვერ გვწვდებოდა. მაგრამ მეორე მომენტია, რომ შეიძლებოდა შემდეგ დამდგარიყო რაღაც ისეთი ულტიმატუმის სახით, რომ ან [კოდორი] დათმეთ, ან თბილისისკენ გავაგრძელებთ სვლას. იმიტომ, რომ მათთვის ახლა ძალიან მნიშვნელოვანი იყო კოდორის დაკავებაც.

კობა ლიკლიკაძე: ჩვენ დავიწყეთ უკრაინაში მიმდინარე ომზე საუბრით. უკრაინა სრული ანტიპოდია, შეიძლება ითქვას, 15 წლის წინანდელ ომთან შედარებით. 560-ე დღეა უკრაინა არა მხოლოდ ებრძვის, არამედ, ვისაუბრეთ, რომ აქტიური კონტრიერიშის ფაზაშია გადასული. რა განაპირობებს, რა ფაქტორები, საშინაო თუ საგარეო, ამ საოცარ რეზისტენტულობას უკრაინისას რუსეთის აგრესიის წინააღმდეგ?

ირაკლი ქურასბედიანი: პირველი ამის განმაპირობებელი, რა თქმა უნდა, არის უკრაინა და თავად უკრაინელი ხალხი და მათი ბრძოლისუნარიანობა.

კობა ლიკლიკაძე: თვითორგანიზება, საოცარი თვითორგანიზება გამოავლინეს.

ირაკლი ქურასბედიანი: კი, ბატონო! კიდევ ერთი, ერთ-ერთი მომენტი, მნიშვნელოვანი მომენტი, რომელიც ასახავს ერის ბრძოლისუნარიანობას - [უკრაინელები] მეტნი არიან, მაგრამ ბევრად უფრო იოლად იტანენ დანაკარგებს. ნუ, ეს ტრადიცია, სხვა ღრმა ფილოსოფიაა, მაგრამ დანაკარგებს იტანენ. იმიტომ, რომ დანაკარგები ჩვენი მხრიდან მცირე ნამდვილად არ არის და ვერც იქნება მცირე. პირველი: ბრძოლისუნარიანობა, თავიანთი ჟინი და შემდეგ, რა თქმა უნდა, დასავლეთის დახმარება. კი, სურვილია, რომ [დახმარება] მეტი იყოს და ბევრად უკეთეს მდგომარეობაში, მაგრამ ასე გვეხმარებიან. ალბათ მოვა დრო და მივლენ იმ აზრამდე, როგორმე ჩამოყალიბდებიან, თუ რა უქნან რუსეთს მისი დამარცხების შემდეგ. და იმედია, რომ ბევრად უფრო სხვა ტიპის დახმარებას ვიხილავთ და იქნება ავიაცია და იქნება შორსმსროლელი რაკეტებიც.

კობა ლიკლიკაძე: ირაკლი, დრო გაგვირბის. სტუდიაში გარკვეული დროით ვართ შემოსული. და ახლა ტელემაყურებლები ნამდვილად გამკიცხავენ, რომ სადა ხარ და რას აკეთებო, მაგრამ არც იმას არ მაპატიებენ, რომ არ გკითხოთ, რა დროშებია თქვენ უკან, ფონზე? და რატომ ეს დროშები, რას ნიშნავს?

ირაკლი ქურასბედიანი: ეს დროშები არის, ყველა იმ ბიჭის, ვინც ჩემ გვერდში არიან, ვის გვერდშიც მე ვარ. ანუ ჩვენს ქვედანაყოფში, რომელიც ასეთი მრავალეროვნულია, სხვადასხვა ქვეყნიდან, სამხრეთ ამერიკიდან დაწყებული და საქართველოთი დამთავრებული, თუ პირიქით, მრავალი ქვეყნიდან გვყავს წარმომადგენელი და ყველას დროშა შესაბამისად გვიკიდია: ამერიკელები, ინგლისელები, ისრაელიდან, არ ვიცი, პოლონეთი, ჩილე, სამხრეთ აფრიკის რესპუბლიკად არიან ეს ჩვენი ბიჭები და ამიტომ გვაქვს ეს დროშები. მიმართულებას რაც შეეხება, არაფერი საიდუმლო არაა, ზაპოროჟიეს მიმართულებაზე ვარ, ჩემი ქვედანაყოფი აქ მოქმედებს, ამ მიმართულებით და რა ვიცი, ჯერჯერობით ასე ვართ.