როცა საუკუნისწინანდელ ამერიკულ მუსიკას ვუსმენ, თვალწინ გაცრეცილი, შავ-თეთრი ფოტოები მიდგას ხოლმე.
1990 წელს ფსიქოლოგმა ალფრედო ოლივერამ ბუენოს-აირესის ფსიქიატრიულ კლინიკაში რადიო გახსნა. რადიოს „კოლიფატა“ დაარქვეს.
მისი ალბომებიც ნელ-ნელა ჩნდებოდა მელომანთა კოლექციებში და ე.წ. „ვეიტსისტების“ კლანიც იკვრებოდა...
„House of the Rising Sun“ – „ამომავალი მზის სახლი“ ძალიან ბევრს უყვარს და ტექსტიც ზეპირად იცის. თუ არადა, ადამიანი არ მეგულება, ერთხელ მაინც რომ არ ჰქონდეს მოსმენილი.
ნგიუენ ლე ჯაზის დიდ სცენაზე 90-იანი წლების დასაწყისში გამოჩნდა, არცთუ ურიგო სოლო ალბომებით, რომელთაც ყველაზე მკაცრმა კრიტიკოსებმაც კი საკმაოდ მაღალი შეფასება მისცეს.
როგორც გაირკვა, ნებადართულის ფარგლებში როკზე როკვაც შეიძლება.
როკ-მუსიკამ, როგორც სულიერმა მდგომარეობამ, შეიძლება ითქვას, რომ ერთხელ მაინც ააფორიაქა ამერიკელი გოგო-ბიჭები...
