ექვსი თვის წინ ვწერდი, რომ საქართველოს საჯარო პირები ბულშითინგის გინესის წიგნში რეკორდებს ყოველდღიურად ხსნიან. თუმცა მაშინ არ იყო ჩემპიონის სახელი ცნობილი: როგორც იცით, რამდენიმე პრეტენდენტი ჰყავდა ამ ტიტულს. მინდა გახაროთ, რომ 3 დეკემბერს ჩვენ უკვე გვყავს ჩემპიონი და მისი სახელია ირაკლი კობახიძე!
საქართველოში აქამდე იყვნენ მსოფლიო ჩემპიონები ჭადრაკში, ჭიდაობაში, კრივში, ძიუდოში! და აი, ახლა მას ახალი დისციპლინა - ბულშითინგი - შეემატა!
მკითხველს, რომელიც ფიქრობს, რომ ჩემი სიტყვები ვულგარულია, შევახსენებ: სიტყვა „ბულშითს“ თანამედროვეობის ერთ-ერთმა უდიდესმა პოეტმა ტ. ს. ელიოტმა ლექსი (The Triumph of Bullshit), ხოლო ფილოსოფოსმა ჰარი ფრანკფურტმა წიგნი (On Bullshit) მიუძღვნა. ასე რომ, ეს სიტყვა ნაკურთხია აკადემიურ წრეებში.
„ბულშითერი“, როგორც იცით, მატყუარა არ არის: თუ მატყუარა მკვეთრად ფოკუსირებულია სიმართლეზე და ცდილობს სიმართლის გზიდან რაც შეიძლება შორს გადაუხვიოს, ბულშითერს არ აინტერესებს, სად არის სიმართლე და სად ტყუილი, მსმენელი დაიჯერებს მის სიტყვებს თუ არა, ვინაიდან ის უბრალოდ ვერბალური ფაღარათით არის დაკავებული.
და აი, ჟიურის ერთსულოვანი გადაწყვეტილებით 3 დეკემბრის პრესკონფერენცია გამოირჩეოდა „ფაღარათის სხვა სესიებისგან განსაკუთრებული ბულშითურობით“ (ეს ჟიურის დასკვნაში წერია).
და მართლაც, აღიარეთ, რომ ვერავინ ისე ოსტატურად ვერ ბულშითობს, როგორც ე.წ. პრემიერ-მინისტრმა ეს 3 დეკემბერს გააკეთა: „ამ ადამიანებმა [„ლიბერალურმა ფაშისტებმა“] იკადრეს აბსოლუტურად ყველაფერი უკადრებელი. მათ შორის გადაწვდნენ ბავშვებსაც კი. თქვენ ხედავდით, რა ხდებოდა ამ დღეების განმავლობაში. (...) ეს არის უბრალოდ ამორალური, რასაც ჩვენ ვხედავდით ბავშვებთან მიმართებით მთელი ამ დღეების განმავლობაში(...) თქვენ ხედავდით, როგორ მოქმედებდნენ ამ დღეების განმავლობაში ეს ადამიანები [„ლიბერალი ფაშისტები“]. ეს იყო ადამიანის ღირსების ხელყოფა. ეს იყო ფიზიკური ძალადობა...“ (ამონარიდი 3 დეკემბრის „ფაღარათის სესიიდან“).
მოკლედ, სასტიკად ნაცემი არიან ახალგაზრდები? - ამის მიზეზია ის რომ მათ თვითონ გადაწყვიტეს ან „ლიბერალურმა ფაშისტებმა“ გადააწყვეტინეს სპეციალურ საზარბაზნე ხორცად ქცეულიყვნენ! არა, გულზე ხელი დაიდეთ და მითხარით: სად გინახავთ უფრო დიდი ბულშითინგი?
სხვათა შორის, ტერმინი „ლიბერალური ფაშიზმი“ გახდა ის ბოლო წვეთი, რომელმაც მსოფლიო ჩემპიონატის ჟიური კობახიძის სასარგებლოდ გადახარა! გინახავთ უფრო დიდი ოქსიმორონი ვიდრე „ლიბერალური ფაშიზმი“? მას ხომ ვერც ერთი ოქსიმორონი ვერ შეედრება! (ჟიურიმ აღნიშნა რომ „ლიბერალური ფაშისტები“ იყო უფრო ორიგინალური ოქსიმორონი ვიდრე ბულშითინგის ხანგრძლივი ისტორიის მანძილზე ფორმულირებული სხვა ოქსიმორონები: მაგალითად, „კაცთმოძულე მაჰათმა განდი“ ან „ კაცთმოყვარე ჰაინრიხ ჰიმლერი“).
მოკლედ, მივულოცოთ ჩემპიონს!
თუმცა ამ წერილის მარტო მილოცვით დამთავრება არ მსურს: ჩემპიონის სახელის გამოცხადების შემდეგ რამდენიმე პოლიტიკოსმა გამოთქვა მზაობა რიტორიკის რინგზე ეპაექრონ ჩემპიონს.
რამდენად აქვს აზრი რიტორიკის რინგზე ბულშითერთან შეპაექრებას, როცა ამ რინგზე ის Persona non grata არის? Persona non grata, ვინაიდან ბულშითერის ტყუილში გამოჭერა ხომ შეუძლებელია? შეუძლებელია, რადგან ის ხომ ლოგიკურად არ იტყუება, ის ხომ უბრალოდ აბრეხვებს ფრაზებს, ის ხომ უბრალოდ ვერბალური ფაღარათით არის დაკავებული? ბულშითერს ხომ არ აინტერესებს რამდენად არის ან არ არის მისი სიტყვები რელევანტური, მისი „არგუმენტები“ მისაღები ან მიუღებელი ? ბულშითინგი ხომ ცალმხრივი დისკურსია, რომელსაც არ აინტერესებს მეორე მხარის არგუმენტები! ამავდროულად რიტორიკა ხომ ითვალისწინებს არგუმენტების „ორმხრივ მოძრაობას“?
ასე რომ, ბულშითინგის ჩემპიონთან რიტორიკის რინგზე გამოსვლით ხომ არ ხდება ბულშითერის კურთხევა, მისთვის რესპექტაბელურობის შეძენა? ამას ხომ არ აჯობებდა მისი უბრალოდ უგულებელყოფა?
ბლოგში გამოთქმული მოსაზრებები ეკუთვნის ავტორს და შეიძლება ყოველთვის არ ემთხვეოდეს რედაქციის პოზიციას.
