რუსეთის ფედერაციაში შემავალი ჩრდილოკავკასიელი ხალხებისათვის სავიზო რეჟიმის გაუქმებით, საქართველოს ხელისუფლებამ გადადგა ნაბიჯი, რომელიც თბილისს ავალდებულებს, იმოქმედოს ძალიან ფრთხილად, რათა არ აღმოჩნდეს ხაფანგში, საიდანაც თავის დაძვრენა ძვირად დაუჯდება.
ამ შემთხვევაში მთავარ საფრთხედ არ მიმაჩნია მხოლოდ ანტიქართულად განწყობილი საზოგადოება „დარიალის“ წევრების შემოღწევა საქართველოს ტერიტორიაზე, თრუსოს ხეობაში. ბოლოს და ბოლოს, ამ საზოგადოების აქტივისტების ვინაობა ცნობილია და საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს არ გაუჭირდება, უთვალთვალოს მათ საზღვრის გადაკვეთის მომენტიდან მთელი 90 დღის განმავლობაში.
ნაწილობრივ ვიზიარებ იმ მოსაზრებასაც, რომ ტერორისტული და დივერსიული ჯგუფები არ მოძრაობენ სპეციალური დეტექტორებით აღჭურვილი სასაზღვრო ტერმინალების გავლით და რომ, თუ რუსეთმა მოისურვა, ასეთი შეიარაღებული ჯგუფების შემოგზავნა არ უნდა გაუჭირდეს ჩრდილოეთ კავკასიასთან დამაკავშირებელი სასაზღვრო უღელტეხილებიდან. მაგრამ საქმე ისაა, რომ თუ აქამდე ამისათვის რუსეთს დასჭირდებოდა გარკვეული ძალისხმევა, მეგზურების დაქირავება, სხვა მიმართულებით ყურადღების გადატანა, ფინანსური, მატერიალური და ადამიანური რესურსების გაღება, ამჯერად კრემლის სპეცსამსახურებს საქმე გაუიოლდებათ. მეტიც, სამომავლოდ, არ არის გამორიცხული, პოტენციური ტერორისტები და დივერსანტები საქართველოში გულთბილად და სტუმარმასპინძლობის წესების სრული დაცვითაც მიიღონ.
„ჩრდილოეთ კავკასიის მცხოვრებლებს შესაძლებლობა ექნებათ საქართველოში იმოგზაურონ, დაკავდნენ ბიზნესით, მიიღონ განათლება, დაისვენონ და ისარგებლონ ყველა იმ სიკეთით, რომელსაც კორუმპირებული და რეპრესიული ფედერალური რეჟიმის პირობებში მოკლებული არიან სამშობლოში“, - წერია შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ 13 ოქტომბერს გავრცელებულ განცხადებაში.
„კორუმპირებული და რეპრესიული რეჟიმი“ ასეთ შეურაცხყოფაზე პასუხს არ დააყოვნებს და არაფრის წინაშე უკან არ დაიხევს. თანაც, საქართველოს ხელისუფლებამ, სულ მცირე, ექვსი წლით დაიგვიანა. ჩრდილოეთ კავკასიის რესპუბლიკებში მოსკოვმა შექმნა საქართველოსადმი მტრულად განწყობილი რეჟიმები, განავითარა მძლავრი აგენტურული ქსელი. შესაბამისად, მოსკოვის მითითებით, სწორედ ასეთი ელემენტები იმოძრავებენ, ალბათ, უფრო ინტენსიურად საზღვარზე, საქართველოს ხელისუფლების მიერ შეთავაზებული სიკეთეების მისაღებად. მეტიც: რუსეთის სპეცსამსახურები შეეცდებიან, შესაბამისი საფარველის ქვეშ (ბიზნესმენი, ტურისტი, პაციენტი), საქართველოში საგანგებო დავალებით შეგზავნონ ტერორისტთა საერთაშორისო სიაში შეტანილ ჯგუფებთან თანამშრომლობაში ეჭვმიტანილი პირები, შეასრულებინონ მათ რაიმე „ბნელი საქმე“ და მერე საქართველოს ტერორისტების მფარველობა დააბრალონ.
იტყვიან, ამის გაკეთება რუსეთს ხომ აქამდეც შეეძლოო. დიახ, შეეძლო, მაგრამ გავიმეორებ, რომ აქამდე ამას დასჭირდებოდა ბევრად უფრო მეტი ძალისხმევა. თანაც, როცა ორ ქვეყანას შორის საზღვარი დაგმანულია და, ამავე დროს, ოკუპაციის შესახებ მკაცრი კანონი მოქმედებს, რუსეთის ქმედება იოლად გაიშიფრებოდა და დასავლეთიც უფრო ირწმუნებდა საქართველოს უცოდველობას, როგორც ეს იყო 2001-2002 წლებში, როდესაც პანკისის ხეობა ჯერ ჩეჩენი მეამბოხეების, შემდეგ კი საერთაშორისო ტერორისტების თავშესაფრად იქცა. 11 ოქტომბრის ხმაურიანი დადგენილებით კი, საქართველოს ხელისუფლებამ ძალაუნებურად კიდევ ერთხელ ახადა თავი პანდორას ყუთს, რომელიც 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, ავად თუ კარგად, დახუფული იყო.
აქ ნახსენები შესაძლო საფრთხეების განჭვრეტა და პრევენცია, ალბათ, არ გაუჭირდება საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს. ბოლოს და ბოლოს, ევროპაში აპრობირებულია, დაავალდებულო ნებისმიერი სტუმარი, განსაზღვროს საკუთარი სამართლებრივი სტატუსი, რაც აუცილებლად გულისხმობს აღრიცხვაზე დადგომას პოლიციის განყოფილებაში. ოღონდ ეგაა, რომ ქვეყანას მოუწევს, კიდევ უფრო დიდი თანხები გამოყოს უსაფრთხოების სისტემის გასაძლიერებლად იმ პირობებში, როდესაც ბიუჯეტის თითქმის ნახევარი ისედაც პოლიციასა და არმიაზე იხარჯება.
ამ შემთხვევაში მთავარ საფრთხედ არ მიმაჩნია მხოლოდ ანტიქართულად განწყობილი საზოგადოება „დარიალის“ წევრების შემოღწევა საქართველოს ტერიტორიაზე, თრუსოს ხეობაში. ბოლოს და ბოლოს, ამ საზოგადოების აქტივისტების ვინაობა ცნობილია და საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს არ გაუჭირდება, უთვალთვალოს მათ საზღვრის გადაკვეთის მომენტიდან მთელი 90 დღის განმავლობაში.
ნაწილობრივ ვიზიარებ იმ მოსაზრებასაც, რომ ტერორისტული და დივერსიული ჯგუფები არ მოძრაობენ სპეციალური დეტექტორებით აღჭურვილი სასაზღვრო ტერმინალების გავლით და რომ, თუ რუსეთმა მოისურვა, ასეთი შეიარაღებული ჯგუფების შემოგზავნა არ უნდა გაუჭირდეს ჩრდილოეთ კავკასიასთან დამაკავშირებელი სასაზღვრო უღელტეხილებიდან. მაგრამ საქმე ისაა, რომ თუ აქამდე ამისათვის რუსეთს დასჭირდებოდა გარკვეული ძალისხმევა, მეგზურების დაქირავება, სხვა მიმართულებით ყურადღების გადატანა, ფინანსური, მატერიალური და ადამიანური რესურსების გაღება, ამჯერად კრემლის სპეცსამსახურებს საქმე გაუიოლდებათ. მეტიც, სამომავლოდ, არ არის გამორიცხული, პოტენციური ტერორისტები და დივერსანტები საქართველოში გულთბილად და სტუმარმასპინძლობის წესების სრული დაცვითაც მიიღონ.
„ჩრდილოეთ კავკასიის მცხოვრებლებს შესაძლებლობა ექნებათ საქართველოში იმოგზაურონ, დაკავდნენ ბიზნესით, მიიღონ განათლება, დაისვენონ და ისარგებლონ ყველა იმ სიკეთით, რომელსაც კორუმპირებული და რეპრესიული ფედერალური რეჟიმის პირობებში მოკლებული არიან სამშობლოში“, - წერია შინაგან საქმეთა სამინისტროს მიერ 13 ოქტომბერს გავრცელებულ განცხადებაში.
„კორუმპირებული და რეპრესიული რეჟიმი“ ასეთ შეურაცხყოფაზე პასუხს არ დააყოვნებს და არაფრის წინაშე უკან არ დაიხევს. თანაც, საქართველოს ხელისუფლებამ, სულ მცირე, ექვსი წლით დაიგვიანა. ჩრდილოეთ კავკასიის რესპუბლიკებში მოსკოვმა შექმნა საქართველოსადმი მტრულად განწყობილი რეჟიმები, განავითარა მძლავრი აგენტურული ქსელი. შესაბამისად, მოსკოვის მითითებით, სწორედ ასეთი ელემენტები იმოძრავებენ, ალბათ, უფრო ინტენსიურად საზღვარზე, საქართველოს ხელისუფლების მიერ შეთავაზებული სიკეთეების მისაღებად. მეტიც: რუსეთის სპეცსამსახურები შეეცდებიან, შესაბამისი საფარველის ქვეშ (ბიზნესმენი, ტურისტი, პაციენტი), საქართველოში საგანგებო დავალებით შეგზავნონ ტერორისტთა საერთაშორისო სიაში შეტანილ ჯგუფებთან თანამშრომლობაში ეჭვმიტანილი პირები, შეასრულებინონ მათ რაიმე „ბნელი საქმე“ და მერე საქართველოს ტერორისტების მფარველობა დააბრალონ.
იტყვიან, ამის გაკეთება რუსეთს ხომ აქამდეც შეეძლოო. დიახ, შეეძლო, მაგრამ გავიმეორებ, რომ აქამდე ამას დასჭირდებოდა ბევრად უფრო მეტი ძალისხმევა. თანაც, როცა ორ ქვეყანას შორის საზღვარი დაგმანულია და, ამავე დროს, ოკუპაციის შესახებ მკაცრი კანონი მოქმედებს, რუსეთის ქმედება იოლად გაიშიფრებოდა და დასავლეთიც უფრო ირწმუნებდა საქართველოს უცოდველობას, როგორც ეს იყო 2001-2002 წლებში, როდესაც პანკისის ხეობა ჯერ ჩეჩენი მეამბოხეების, შემდეგ კი საერთაშორისო ტერორისტების თავშესაფრად იქცა. 11 ოქტომბრის ხმაურიანი დადგენილებით კი, საქართველოს ხელისუფლებამ ძალაუნებურად კიდევ ერთხელ ახადა თავი პანდორას ყუთს, რომელიც 2008 წლის აგვისტოს ომის შემდეგ, ავად თუ კარგად, დახუფული იყო.
აქ ნახსენები შესაძლო საფრთხეების განჭვრეტა და პრევენცია, ალბათ, არ გაუჭირდება საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს. ბოლოს და ბოლოს, ევროპაში აპრობირებულია, დაავალდებულო ნებისმიერი სტუმარი, განსაზღვროს საკუთარი სამართლებრივი სტატუსი, რაც აუცილებლად გულისხმობს აღრიცხვაზე დადგომას პოლიციის განყოფილებაში. ოღონდ ეგაა, რომ ქვეყანას მოუწევს, კიდევ უფრო დიდი თანხები გამოყოს უსაფრთხოების სისტემის გასაძლიერებლად იმ პირობებში, როდესაც ბიუჯეტის თითქმის ნახევარი ისედაც პოლიციასა და არმიაზე იხარჯება.
