ქართველ ბლოგერებს (ალბათ არა მარტო ქართველებს, მაგრამ მაგას რა მნიშვნელობა აქვს), აქვთ ასეთი ერთგვარი თამაში. ერთი დაწერს რამე თემაზე. ვთქვათ - რომელია ჩემი საყვარელი პოკემონი (ცხადია, მადკიპი!), ან - რატომ ვარ ასეთი რაღაცნაირი... მერე „დათაგავს“ (თუ „დათეგავს?“ რად დუმხარ, ორთოგრაფიულო ლექსიკონო?) სხვებს და იმათაც ამ თემაზე უნდა წერონ და მერე სხვები დათაგონ და ასე, ვიდრე ბლოგერთა მარაგი არ ამოიწურება. მოკლედ, ერთგვარი „შეგრჩას“ თამაშია, ან კიდევ, სკოლაში „აჩკო“ რომ იცოდნენ ხოლმე და ტუალეტში უკან ხელაფარებულს რომ უნდა გევლო. ისე, რა მაგის პასუხია, მაგრამ ზრდილობიანად ფეხსალაგს რომ ამბობენ ხოლმე, ბევრად უარესი ასოციაციები მიჩნდება, ვიდრე ტუალეტზე. ფეხსალაგის გაგონებისას სკოლის ტუალეტის სუნი მახსენდება. არადა, თითქოს დიდი ოთახი უნდა წარმოიდგინო, სადაც ფეხები ალაგია...
მოიცა, საქმეს მოვუბრუნდეთ. რაღაც ხნის წინ ასე მეც დამთაგეს. ეს „რაღაც ხანი“ კაი თვენახევრის წინ იყო, მაგრამ, მოდი, არ შევიმჩნიოთ. თემა იყო ”ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ...“. მოკლედ, როგორც მივხვდი, უნდა დაწერო, შენი აზრით, როგორ გხედავენ სხვები, ქუჩაში რომ მოდიხარ. ჰოდა, ერთი მხრივ, როდესაც გეთამაშებიან, უნდა ითამაშო და არ დაემსგავსო ჩემს მეგობარ კოკის, რომელსაც რომ ეტყვი, მოდი, ცხრანი ვართ და მაფია ვითამაშოთო, იტყვის, მე მეზარება და არ მინდაო და გაღმა გასული თვალებით მესიჯობას გააგრძელებს. მეორე მხრივ, თემაზე, „ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ...“ დასაწერი ბევრი არაფერი მაქვს. თუ ვინმეს აინტერესებს, მაგისთვის ფეისბუკი არსებობს. თუ მაინცდამაინც, აჰა - „ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ დაინახავთ ზომიერად მსუქან, მელოტ აღარცთუისეახალგაზრდას, რომელიც ამოუხსნელი მიზეზებით ზიგზაგებით მოდანდალებს“ (არ ვიცი რატომ, მაგრამ სწორ ხაზზე ვერ დავდივარ). აჰა. მოვრჩი.
მაგრამ, თამაში თამაშია და, კიდევ ერთხელ, არ უნდა დავემსგავო ჩემს მეგობარ კოკის, რომელიც, თუ ეტყვი, ბარემ ოთხნი ვართ და ნამიოკობანა ვითამაშოთო, დაემსგავსება სულს, ჯერეთ უმანკოს, მხურვალე ლოცვით მიქანცებულს და მესიჯობას გააგრძელებს. ამიტომ, მოდი ჩავერთვები და მეც მოვიფიქრებ ახალ თემებს. ოღონდ ისეთებს, მარტო საკუთარი თავის აღწერა რომ არ იყოს და ერთმანეთისგან რამე ვისწავლოთ.
მამის დარიგებები, რომლებსაც ყოველთვის ვასრულებ
მამაჩემის აღმზრდელობითი მიდგომა ასეთი იყო - გაიზრდება და თავისით ისწავლის. ამის მიუხედავად, ძალიან იშვიათად, მაინც გადაწყვეტდა ხოლმე, რომ გამოცდილება გაეზიარებინა. ამ რჩევებს შეძლებისდაგვარად ყოველთვის ვასრულებ ხოლმე.
შვილო, არასოდეს მოწიო სიგარეტი ტუალეტში.
„სიყვარულის ახსნა“ ყოვლად არასაჭირო რამეა
ვერც სხვები ერთობიან მაინცდამაინც
არ მოვიდა დრო, რომ ახლები მოვიფიქროთ? მე მაინცდამაინც კარგი არ გამომივიდა, მაგრამ, აჰა, დავიწყებ და იქნება ბოლოს რამე გამოვიდეს.
კარგი ნაშა „სემში“ არ უნდა ჩასვაო
„იმედის“ კარგი ჟურნალისტი ცენზორს არ დაიჭირვებსო
მოიცა, საქმეს მოვუბრუნდეთ. რაღაც ხნის წინ ასე მეც დამთაგეს. ეს „რაღაც ხანი“ კაი თვენახევრის წინ იყო, მაგრამ, მოდი, არ შევიმჩნიოთ. თემა იყო ”ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ...“. მოკლედ, როგორც მივხვდი, უნდა დაწერო, შენი აზრით, როგორ გხედავენ სხვები, ქუჩაში რომ მოდიხარ. ჰოდა, ერთი მხრივ, როდესაც გეთამაშებიან, უნდა ითამაშო და არ დაემსგავსო ჩემს მეგობარ კოკის, რომელსაც რომ ეტყვი, მოდი, ცხრანი ვართ და მაფია ვითამაშოთო, იტყვის, მე მეზარება და არ მინდაო და გაღმა გასული თვალებით მესიჯობას გააგრძელებს. მეორე მხრივ, თემაზე, „ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ...“ დასაწერი ბევრი არაფერი მაქვს. თუ ვინმეს აინტერესებს, მაგისთვის ფეისბუკი არსებობს. თუ მაინცდამაინც, აჰა - „ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ დაინახავთ ზომიერად მსუქან, მელოტ აღარცთუისეახალგაზრდას, რომელიც ამოუხსნელი მიზეზებით ზიგზაგებით მოდანდალებს“ (არ ვიცი რატომ, მაგრამ სწორ ხაზზე ვერ დავდივარ). აჰა. მოვრჩი.
მაგრამ, თამაში თამაშია და, კიდევ ერთხელ, არ უნდა დავემსგავო ჩემს მეგობარ კოკის, რომელიც, თუ ეტყვი, ბარემ ოთხნი ვართ და ნამიოკობანა ვითამაშოთო, დაემსგავსება სულს, ჯერეთ უმანკოს, მხურვალე ლოცვით მიქანცებულს და მესიჯობას გააგრძელებს. ამიტომ, მოდი ჩავერთვები და მეც მოვიფიქრებ ახალ თემებს. ოღონდ ისეთებს, მარტო საკუთარი თავის აღწერა რომ არ იყოს და ერთმანეთისგან რამე ვისწავლოთ.
მამის დარიგებები, რომლებსაც ყოველთვის ვასრულებ
მამაჩემის აღმზრდელობითი მიდგომა ასეთი იყო - გაიზრდება და თავისით ისწავლის. ამის მიუხედავად, ძალიან იშვიათად, მაინც გადაწყვეტდა ხოლმე, რომ გამოცდილება გაეზიარებინა. ამ რჩევებს შეძლებისდაგვარად ყოველთვის ვასრულებ ხოლმე.
შვილო, არასოდეს მოწიო სიგარეტი ტუალეტში.
- ჯერ ერთი საზიზღარი სუნი დგება. მეორეც - უბრალოდ უწესობაა. მართალია წელიწადნახევარი სახლში სულ ტუალეტში ვეწეოდი, მაგრამ ეს იმიტომ, რომ აივანი არ მქონდა და ოთახში ბავშვი იყო და სჯობს პრინციპები დაარღვიო, ვიდრე ბავშვს თამბაქოს ბოლი ასუნთქო.
შვილო, თუ დალევა არ გინდა, არ დალიო.- არის შემთხვევები როდესაც არ გამოდის. პატარა სუფრაა. თავში გამობრძმედილი ბიძა დგას და ჭიქას გაწვდის - ახლა ჩემი გარდაცვლილი დედის სადღეგრძელო უნდა დალიოო. გინდა თუ არ გინდა, სვამ. ისე კი, სტუდენტობის პერიოდში ფასდაუდებელი რჩევა აღმოჩნდა - რამდენჯერ დავფიქრებულვარ - ეხლა მინდა მართლა დალევა თუ მგონია, რომ უნდა მინდოდეს? მერე კი მაინც ვსვამდი, მაგრამ მაინც... დაგაფიქრებს. (ეს გადავიკითხე და დალევაზე ისე ვწერ, გეგონება ან ბუკოვსკი ვიყო და ან ოთარ რამიშვილი. არ გვქონდა მაშინ სხვა გასართობი და რა გვექნა?)
რას ავუხსნიდი ახალგაზრდა ნიკოს „სიყვარულის ახსნა“ ყოვლად არასაჭირო რამეა
- სკოლის ასაკიდან ვიცოდი, რომ გოგო თუ მოგწონს, რაღაც დროს უნდა მიხვიდე და „სიყვარული აუხსნა“, ანუ უთხრა, რომ გიყვარს და იმის პასუხს დაელოდო. ჯერ კიდევ მესამე კურსზე ვიყავი, როდესაც ჯერ კიდევ მეგონა, რომ ურთიერთობის ასაწყობად ეს აუცილებელი ნაბიჯია. არადა, რა სისულელეა! არაფერს არ გაძლევს. რა თქმა, უნდა, თუ მოგაწვა, სიყვარული უნდა გამოთქვა, მაგრამ არა დებილური რიტუალიზებული სახით. შეიძლება მოსწონხარსავით იმ გოგოს და ამ დროს დაძაბო. მოკლედ, ჯობია სადმე დაპატიჟო და შეატყო, როგორ მიგდის საქმე. თუ კარგად - ილაპარაკე მერე სიყვარულზე, რამდენიც გინდა.
ვერც სხვები ერთობიან მაინცდამაინც
- საახალწლო შეკრებები, დისკოთეკები, რაღაცნაირი დაბადების დღეები... ვიჯექი და ვფიქრობდი - რა მჭირს ასეთი, რატომ ვერ ვერთობი, აი, ყველა გარშემო რა კარგ დროს ატარებს მეთქი. მერე მივხვდი, რომ უმეტესობა ჩემსავით იყო. უბრალოდ, არ იმჩევდნენ. სხვათა შორის, მაგას რომ მივხვდი, მერე უფრო კარგ დროს ვატარებდი ხოლმე.
ახალი ანდაზები და გამონათქვამებიარ მოვიდა დრო, რომ ახლები მოვიფიქროთ? მე მაინცდამაინც კარგი არ გამომივიდა, მაგრამ, აჰა, დავიწყებ და იქნება ბოლოს რამე გამოვიდეს.
კარგი ნაშა „სემში“ არ უნდა ჩასვაო
- გამოყენების მაგალითი - გიორგი: გავიგე, ყაზახი პარტნიორები ჩამოგსვლიან. სად უნდა წაიყვანო, „ხინკლის სახლში? დათო: არა, რას ამბობ. არ გაგიგონია - კარგი ნაშა სემში არ უნდა ჩასვაო?
„იმედის“ კარგი ჟურნალისტი ცენზორს არ დაიჭირვებსო
- გამოყენების მაგალითი - შავი კაკო: ძველნიკუშ, ხო უთხარი პატიკოს, რო არ გააბაზროს ჩვენ რაც ვიჩალიჩეთ? ძველნიკუშა: არ მითქვამს. იმიტო, რო არაა საჭირო. „იმედის“ კარგი ჟურნალისტი, ბო*იშვილი ვიყო, ცენზორს არ დაიჭირვებსო!
