ალბათ პარადოქსი უნდა იყოს, რომე დღევანდელ საქართველოში 8 მარტს საბჭოთა გადმონაშთს უწოდებენ...
გმირიც და ანტიგმირიც იდეოლოგიური მითოსის კუთვნილებაა და მას ისტორიულ სინამდვილესთან ნაკლები კავშირი აქვს.
ოსვენციმი არაადამიანურობისა და სიმხეცის სიმბოლოდაა ქცეული, რადგანაც ისინი ადამიანურობის იმ განსაზღვრებაში აღარ თავსდება, რომელიც დასავლურმა, ყველაზე მეტად კი სწორედ თავად გერმანულმა აზროვნებამ შექმნა.
თბილისში, რუსთაველის პროსპექტზე მდებარე „ზარია ვოსტოკას“ შენობის „გარეგნობის შეცვლის“ იდეა რომ გავიგე, გამახსენდა ტერმინი „პოლუცია“, რომლის შინაარსიც ჯერ კიდევ სკოლაში, ბიოლოგიის გაკვეთილებიდან ვიცოდი.
უმწეო საზოგადოება ავტორიტარულია და მას ყველაზე მეტად თავისუფალი, არავიზე დამოკიდებული არსებობის ეშინია.
მოსკოვში ჩასვლას ჩემთვის არა მხოლოდ სივრცეში გადაადგილების, არამედ წარსულში მოგზაურობის მნიშვნელობაც აქვს: ის არა მხოლოდ რუსეთის დედაქალაქია, არამედ იმ სახელმწიფოსიც, რომელშიც მე დავიბადე და რომლის მოქალაქეც 21 წლის მანძილზე ვიყავი.
