სოფელ შუხუთის მცხოვრებლების თქმით, ზუსტად არავის ახსოვს, როდის დაიწყეს ლელოს თამაში გურიაში. ზოგი ფიქრობს, რომ ლელოს ათეულობით წელია თამაშობენ, ზოგის აზრით კი, ეს ტრადიცია სამას წელზე მეტი ხნისაა. ადრე ლელოს გურიაში თითქმის ყველგან თამაშობდნენ, თუმცა დღეს ეს ჩვეულება მხოლოდ შუხუთში შემორჩა. ყოველ აღდგომას, ლანჩხუთის რაიონში, ზემო და ქვემო შუხუთელები ერთმანეთს ერკინებიან, რომ ქვიშითა და ნახერხით სავსე დაახლოებით 18-კილოგრამიანი ტყავის ბურთი თავიანთი სოფლის მხარეს გაიტანონ.
ლელობურთი - შერკინება გურულად
1
ლელო ყოველ აღდგომას იმართება. თამაშის წინა ღამეს ზემო და ქვემო შუხუთელების უმრავლესობა სააღდგომო ლიტურგიას ესწრება.
2
აღდგომის დილას ბურთის ტყავი თბილისიდან ჩააქვთ. სანამ ბურთის ქვიშით ავსებას დაიწყებენ, მას ღვინის სასმისად იყენებენ.
3
სანამ რამდენიმე შუხუთელი ბურთის 18 კილოგრამამდე დამძიმებას ცდილობს, სოფლის მღვდელი სახელდახელოდ გაშლილ სუფრას თამადობს.
4
როდესაც ბურთი ქვიშითა და ნახერხით გაივსება, ის სოფლის ეკლესიაში მიაქვთ.
5
ხუთი საათისათვის მღვდელი ბურთს სოფლის ცენტრში შეკრებილ ხალხში ისვრის და თამაშიც იწყება.
6
ხუთიოდე წუთში დაღლილი და დაშავებული მოთამაშეების ნაწილი ცდილობს, ცოტა ხნით მაინც გაერიდოს შეტაკების ცენტრს.
7
თამაშის ცენტრი ყველაზე მძიმე ადგილია. ყველა ცდილობს, ბურთი ხელში ჩაიგდოს და თავისი სოფლის მხარეს წაიღოს.
8
ზოგი იმდენად შავდება, რომ თამაშს ვეღარ აგრძელებს.
9
ლელო არა მხოლოდ შუხუთელებისთვისაა საინტერესო. სეირის საყურებლად აქ საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან და უცხოეთიდანაც კი ჩადიან.
10
ამინდს მნიშვნელობა არა აქვს. ლელოს ყოველ აღდგომას ყველანაირ ამინდში თამაშობენ.
