თამარ ბერიანიძე 29 წლის კერამიკოსია, ახალგორიდან. „შვილის“ ახალი გმირი 15 წლის იყო, როცა მშობლიური სახლი დატოვა და წეროვანში, დევნილების დასახლებაში დაიწყო ცხოვრება - აქ დაამთავრა საშუალო სკოლა, აქ შეიძინა ახალი მეგობრები
თუმცა ე.წ. საზღვრის იქით ბებია დარჩა - ბაბო, როგორც თავად ეძახის ადამიანს, რომელმაც გაზარდა და რომელიც სულ ენატრება. დაკარგული სახლის სახე თამარის ცხოვრების ნაწილი გახდა. რამდენჯერმე სცადა წარსულის დავიწყება, მაგრამ ცხოვრებამ წინააღმდეგობა გაუწია; ახალგაზრდა მხატვარი არ დანებდა და ომის მიერ მიყენებული ტკივილის შემოქმედებითი გადააზრება გადაწყვიტა