ერთმანეთი რამდენიმე წლის წინ მოხუცთა თავშესაფარ „კათარზისში“ გაიცნეს. გურამი მაშინ უკვე გამოცდილი ქუჩის მუსიკოსი იყო. ციცინოს დიდი დრო დასჭირდა, რომ ყოყმანი დაეძლია და ქუჩაში დაეკრა.
ახლა კი ყოველდღე, თავ-თავიანთი ინსტრუმენტით ხელში, ქალაქის ორი სხვადასხვა ბოლოდან მოდიან, ერთმანეთს რომელიმე ხალხმრავალ მეტროსთან ხვდებიან, დაკვრას იწყებენ და მცირე შემოსავალს ინაწილებენ.
„თუ არ გაჩერდები, არც სიბერე მოვა“, - ამბობს გურამი.
„ვიღლები, მაგრამ მიღირს, მუსიკა ჩემი საწვავია“, - ამბობს ციცინო.
გურამი საკუთარ კუთხესა (ახლა სხვის სახლში ცხოვრობს) და ახალ ორლეანში დაკვრაზე ოცნებობს, სადაც ერთხელ უკვე მოუსმინეს; ციცინო კი შვილთან, იტალიაში წასვლაზე ფიქრობს.
ორივეს სჯერა, რომ ოცნება აუსრულდებათ.
ახლა კი ყოველდღე, თავ-თავიანთი ინსტრუმენტით ხელში, ქალაქის ორი სხვადასხვა ბოლოდან მოდიან, ერთმანეთს რომელიმე ხალხმრავალ მეტროსთან ხვდებიან, დაკვრას იწყებენ და მცირე შემოსავალს ინაწილებენ.
„თუ არ გაჩერდები, არც სიბერე მოვა“, - ამბობს გურამი.
„ვიღლები, მაგრამ მიღირს, მუსიკა ჩემი საწვავია“, - ამბობს ციცინო.
გურამი საკუთარ კუთხესა (ახლა სხვის სახლში ცხოვრობს) და ახალ ორლეანში დაკვრაზე ოცნებობს, სადაც ერთხელ უკვე მოუსმინეს; ციცინო კი შვილთან, იტალიაში წასვლაზე ფიქრობს.
ორივეს სჯერა, რომ ოცნება აუსრულდებათ.