9 აპრილის პოეზია, თავის მოსწავლეებთან ერთად, ხელახლა გადაწერა და იმავე ადგილას გამოაკრა ქართულის მასწავლებელმა გიორგი ლიპარიშვილმა.
ყველაფერი კი ქართულის გაკვეთილზე დაიწყო.
9 აპრილზე დაწერილ ლექსებზე გიორგიმ თავის მოსწავლეებს, ამერიკაში მცხოვრებ ქართველ ემიგრანტ ბავშვებს უამბო. იმ დღეს გაკვეთილის თემა სწორედ 35 წლის წინ მომხდარი ამბავი იყო.
ყველაფერი გაიხსენეს - ამბები, ფილმები, იმ დღეებში გადაღებული ფოტოები დაათვალიერეს და ხეებზე გაკრულ ლექსებსაც გადაავლეს თვალი. მერე კი, მორის ფოცხიშვილის, გივი ალხაზიშვილისა და ბათუ დანელიას რამდენიმე ლექსი შეარჩიეს და თარგმნეს კიდეც.
„ამ ლექსებს ფურცელზე ვწერდით და როცა გაფორმება გადავწყვიტეთ, ყველამ, ერთმანეთისგან დამოუკიდებლად, ზედ ტიტები მიახატა. მე მათ დავპირდი, რომ 35 წლის შემდეგ, ისევ გამოვფენდი ამ ლექსებს ხეებზე იმავე ადგილას“.
დანაპირები შეასრულა და 9 აპრილს, დილით, ეს ხელნაწერი ლექსები გიორგიმ ისევ გამოფინა რუსთაველზე.
ამბობს, რომ მაშინ, 35 წლის წინ, როცა ინფორმაცია ფაქტობრივად არ ვრცელდებოდა, ახალი ამბები მკაცრად კონტროლდებოდა, როცა არ იყო ინტერნეტი, თითქოს ეს ლექსები იქცა გამხნევებად, მუხტის გაღვიძების ბიძგად და ინტერნეტადაც.
„ეს იყო მაშინ ემოციების გამოსახატად ერთადერთი გამოსავალი“.
გიორგის იმედი აქვს, რომ ამ ხეებთან დღესაც შეყოვნდებიან ადამიანები, ზოგი კიდევ ერთხელ გადაიკითხავს და გაიხსენებს ამ სტრიქონებს, ზოგი პირველად აღმოაჩენს და დაინტერესდება, რა ხდებოდა 35 წლის წინ.
წელს, 9 აპრილს, 35 წელი გავიდა საქართველოს დამოუკიდებლობის მოთხოვნით, თბილისში, რუსთაველის გამზირზე, მიმდინარე მშვიდობიანი აქციის დარბევიდან.
1989 წლის 9 აპრილს, საბჭოთა ჯარის დანაყოფებმა დემონსტრანტები ცეცხლსასროლი იარაღის, სასანგრე ბარებისა და მომწამლავი ნივთიერებების გამოყენებით დაარბიეს. დაიღუპა 21 ადამიანი, უმეტესად - ქალები. ასობით დაშავდა.
9 აპრილის ტრაგედიიდან ორი წლის თავზე საქართველომ აღიდგინა საბჭოთა ოკუპაციის შედეგად 1921 წელს დაკარგული დამოუკიდებლობა. 1991 წლის 9 აპრილს, უზენაესმა საბჭომ მიიღო საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის აღდგენის აქტი.
