ჯიმი და ნიკოც ერთიანდებიან არაფრის გარშემო და არავის წინააღმდეგ და საკუთარ სინდისთან პოლემიკაში შედიან: მარადიული მოთმინება თუ ღირსეული მოუთმენლობა? არაფორმალური მმართველობა თუ ფორმალური განუკითხაობა? საქართველოსთვის თუ ბიძინასათვის? ღია წერილი თუ ფარული სიხარული?
