„ჩვენ ყველაზე ხილული უხილავები ვართ“, - მითხრა 31 წლის ელენემ, რომელიც ბავშვობიდან ჭარბწონიანია. დღეს ის 120 კილოა. გვიამბობს, თუ როგორ ეგონა ბავშვობაში, რომ წონა მხოლოდ პირად ცხოვრებაზე მოახდენდა გავლენას, მაგრამ წლების გასვლის, სამსახურის დაწყების, მეტი ადამიანის გაცნობის შემდეგ როგორ აღმოაჩინა, რომ ეს ფაქტორი პრობლემას ქმნის ყველგან - ტრანსპორტში, სამსახურში, საჯარო შეკრებებზე, ახლობლებთანაც კი.
ელენემ ეს გზა აირჩია - დარჩეს ისეთად, როგორიც არის. არ დაიმალოს, უყვარდეს და მიიღოს საკუთარი თავი ისეთი, როგორიცაა, ოღონდ ამას წლები დასჭირდა.
საზოგადოებას, როგორც წესი, წარმატების ისტორიების მოსმენა ურჩევნია, წონაში დაკლების მაგალითებზე ლაპარაკი. მაგრამ როგორია იმ ადამიანების ცხოვრება, ვინც ასეთ გამოცდებს ვერ და არ აბარებს? ან მათი, ვისაც საამისოდ უზარმაზარი ძალისხმევა დასჭირდა?
ელენეს ამბავში ბევრმა შეიძლება იპოვოს საკუთარი თავგადასავალიც.