რაღაც რომ უნდა ექნათ და უმოქმედოდ ვერ იჯდებოდნენ - მეგობრებმა, ამბროლაურში მცხოვრებმა თამარ კანკავამ და ეთო არსანიძემ ეს სტიქიის ამბის შეტყობისთანავე იცოდნენ.
მალევე შოვში ღვარცოფის მოვარდნის და მეწყრის ჩამოწოლიდან, სოციალურ ქსელში დაწერეს, რომ პირველადი საჭიროების ნივთებს აგროვებდნენ. თავიდან - წყლის საყიდლად დაიწყეს თანხის შეგროვება, მერე კი, სხვა მოხალისეების მთელი გუნდთან ერთად შოვთან, სოფელ გლოლის ბოლოში, სტიქიის ეპიცენტრთან ახლოს, დადგეს კარავი და უზარმაზარ თუჯის ქვაბში ცხელი წვნიანის მომზადება და მისი მაშველებისა და ჯარისკაცებისთვის დარიგება დაიწყეს.
ეს ამბავიც ამაზეა - მხარში დგომაზე.
