სოციალურ ქსელებსა თუ მედიაში ხშირად გვხვდება თხოვნა, დავეხმაროთ ამა თუ იმ პიროვნებას საზღვარგარეთ მკურნალობაში. დაავადებები, რომლებიც საქართველოში არ იკურნება, ძირითადად ონკოლოგიურია. მიუხედავად საქველმოქმედო აქციებისა, საკმარისი ოდენობის თანხის შეგროვება ყოველთვის ვერ ხერხდება, რასაც ბევრისთვის ფატალური შედეგი მოაქვს.
მირზა ცეცხლაძე 12 წლის ბიჭია. იგი ბათუმის საავადმყოფოში სიკვდილს ებრძვის, ამ სიტყვის პირდაპირი გაგებით. ბავშვს ძვლის ტვინის გადანერგვა სჭირდება. დედა, იამზე ცეცხლაძე, ამბობს, რომ მის შვილს საზღვარგარეთ სამკურნალოდ 95 000 ევრო სჭირდება.
„სისხლჩაქცევები აქვს. ჰემოგლობინი ძალიან დაეცა, 35 აქვს. ყოველ მესამე დღეს სისხლის გადასხმაზე გვყავს. იმდენი თანხა არ არის შეგროვებული, რაც ბავშვს სჭირდება. არადა, დღეები აქვს დათვლილი. მხოლოდ ერთი თვე დარჩა. ოპერაცია ცხრა თვეს არ უნდა გადასცილდესო და მერვე თვეა უკვე“, - ამბობს იამზე ცეცხლაძე.
ფინანსურად რომ დახმარებოდნენ, ცეცხლაძეებმა სამთავრობო სტრუქტურებსაც მიმართეს. საქართველოს ბანკში ანგარიშიც არის გახსნილი ( GE61BG 000 000 028 594 6400)
დიმიტრი ცინცაძის ფონდის დირექტორს, კახა ჯანაშვილს, დახმარების თხოვნით, დღეში 3-4 კაცი მაინც ურეკავს. მისი თქმით, ყოველწლიურად საქართველოში 50-მდე ბავშვი ავადდება ლეიკემიით. აქედან დაახლოებთ 8-ს ლეიკემიის მძიმე ფორმა აქვს, რასაც გამწვავების შემთხვევაში ღეროვანი უჯრედებისა და ძვლის ტვინის გადანერგვა სჭირდება. ეს კი არათუ საქართველოში, საერთოდ ამიერკავკასიაში არ კეთდება. კახა ჯანაშვილი ამბობს, რომ ცინცაძის ფონდის სამომავლო მიზანი სწორედ ამგვარი ცენტრის საქართველოში დაარსებაა, დღეს კი მთავარი ამოცანა ის არის, ავადმყოფ ბავშვებს ფული შეუგროვონ, რადგან მსგავს ოპერაციას სახელმწიფო არ აფინანსებს.
„5 შემთხვევა ვიცი, 3 თვის მონაცემებით, როცა ოჯახის წევრებმა დატოვეს საქართველო და პოლიტიკური თუ სხვა სახის თავშესაფარი მოითხოვეს საზღვარგარეთ, რათა შვილებისთვის სიცოცხლე შეენარჩუნებინათ“, - ამბობს კახა ჯანაშვილი.
მისივე თქმით, ასეთი ბავშვები ძალიან ბევრნი არიან, ხოლო მკურნალობის თანხები იმდენად დიდია, რომ შეძლებული ოჯახებიც კი ვერ იხდიან.
„გამოსავალი არის ერთი. ჩვენ მომზადებული გვაქვს რიგი საკითხები, რა, როგორ და რანაირად გაკეთდეს ტრანსპლანტაციის ცენტრი. ეს მალე არ იქნება. სანამ ტრანსპლანტაციის ცენტრი გაიხსნება, სახელმწიფომ ლეიკოზითა და კიბოთი დაავადებული ბავშვების ხარჯები საკუთარ თავზე უნდა აიღოს“.
საზღვრგარეთ მკურნალობის ცენტრის „გლობალმედის“ მთავარი ექიმი მარი ჟვანია ამბობს, რომ საზღვარგარეთ სამკურნალოდ იმის გამო მიდიან, რომ მსგავსი სამედიცინო დახმარება აქ არ არის, ან არის, მაგრამ ბოლომდე არ ენდობიან.
„რაც აქ არ ტარდება, მათ შორის ყველაზე მეტად ხაზი მინდა გავუსვა ქიმიო და რადიო ემბულიზაციას. ამის ჩასატარებლად მიდიან თითქმის ყველა ქვეყანაში, უფრო ინტენსიურად კი იაპონიაში. ასევე მიდიან იონური დაბომბვისთვის, რომელიც, ასევე, მხოლოდ იაპონიაში ტარდება, და ფოტონური დაბომბვისთვის, რომელიც ტარდება ევროპაში, მათ შორის, გერმანიაში“, - ამბობს მარი ჟვანია.
დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის ხელმძღვანელი ამირან გამყრელიძე ამბობს, რომ საქართველოში, იშვიათი გამონაკლისის გარდა, ყველა სახის სამედიცინო პროცედურა კეთდება, თუმცა გააჩნია ხარისხს. მისივე თქმით, საქართველოში ძირითადად ტრანსპლანტაციის პრობლემაა - არ კეთდება გულის, ღვიძლის, ძვლის ტვინის... გადანერგვა.
„გავრცელებულ დაავადებებთან მიმართებაში, საქართველოში დღეს სამედიცინო ტექნოლოგიები იმდენად არის განვითარებული, რომ თითქმის ყველა დაავადებების დროს შესაძლებელია სამედიცინო პროტოკოლით აღიარებული ყველა სამედიცინო დიაგნოსტიკა ჩატარდეს, ასევე - შესაბამისი მკურნალობაც, მაგრამ ხარისხში განსხვავება იქნება“.
მისივე თქმით, უარესი ხარიხის მიზეზი ერთი და ორი არ არის.
„ამას არა აქვს ერთი მიზეზი. ეს არის ქვეყნის სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების დონე, ეს არის ჯანდაცვის სისტემის დაფინანსების დონე, ჯანდაცვის სისტემის ინფრასტრუქტურა, ჯანდაცვის კადრები... ყველაფერი ერთად, რაც განაპირობებს ჯანდაცვის სისტემის დაფინანსებას“.
ამირან გამყრელიძის თქმით, საქართველოში მსგავსი სერვისის არსებობა დანახარჯებს მნიშვნელოვნად შეამცირებდა და პაციენტს მკურნალობა გაცილებით იაფი დაუჯდებოდა.
მირზა ცეცხლაძე 12 წლის ბიჭია. იგი ბათუმის საავადმყოფოში სიკვდილს ებრძვის, ამ სიტყვის პირდაპირი გაგებით. ბავშვს ძვლის ტვინის გადანერგვა სჭირდება. დედა, იამზე ცეცხლაძე, ამბობს, რომ მის შვილს საზღვარგარეთ სამკურნალოდ 95 000 ევრო სჭირდება.
„სისხლჩაქცევები აქვს. ჰემოგლობინი ძალიან დაეცა, 35 აქვს. ყოველ მესამე დღეს სისხლის გადასხმაზე გვყავს. იმდენი თანხა არ არის შეგროვებული, რაც ბავშვს სჭირდება. არადა, დღეები აქვს დათვლილი. მხოლოდ ერთი თვე დარჩა. ოპერაცია ცხრა თვეს არ უნდა გადასცილდესო და მერვე თვეა უკვე“, - ამბობს იამზე ცეცხლაძე.
ფინანსურად რომ დახმარებოდნენ, ცეცხლაძეებმა სამთავრობო სტრუქტურებსაც მიმართეს. საქართველოს ბანკში ანგარიშიც არის გახსნილი ( GE61BG 000 000 028 594 6400)
დიმიტრი ცინცაძის ფონდის დირექტორს, კახა ჯანაშვილს, დახმარების თხოვნით, დღეში 3-4 კაცი მაინც ურეკავს. მისი თქმით, ყოველწლიურად საქართველოში 50-მდე ბავშვი ავადდება ლეიკემიით. აქედან დაახლოებთ 8-ს ლეიკემიის მძიმე ფორმა აქვს, რასაც გამწვავების შემთხვევაში ღეროვანი უჯრედებისა და ძვლის ტვინის გადანერგვა სჭირდება. ეს კი არათუ საქართველოში, საერთოდ ამიერკავკასიაში არ კეთდება. კახა ჯანაშვილი ამბობს, რომ ცინცაძის ფონდის სამომავლო მიზანი სწორედ ამგვარი ცენტრის საქართველოში დაარსებაა, დღეს კი მთავარი ამოცანა ის არის, ავადმყოფ ბავშვებს ფული შეუგროვონ, რადგან მსგავს ოპერაციას სახელმწიფო არ აფინანსებს.
„5 შემთხვევა ვიცი, 3 თვის მონაცემებით, როცა ოჯახის წევრებმა დატოვეს საქართველო და პოლიტიკური თუ სხვა სახის თავშესაფარი მოითხოვეს საზღვარგარეთ, რათა შვილებისთვის სიცოცხლე შეენარჩუნებინათ“, - ამბობს კახა ჯანაშვილი.
მისივე თქმით, ასეთი ბავშვები ძალიან ბევრნი არიან, ხოლო მკურნალობის თანხები იმდენად დიდია, რომ შეძლებული ოჯახებიც კი ვერ იხდიან.
„გამოსავალი არის ერთი. ჩვენ მომზადებული გვაქვს რიგი საკითხები, რა, როგორ და რანაირად გაკეთდეს ტრანსპლანტაციის ცენტრი. ეს მალე არ იქნება. სანამ ტრანსპლანტაციის ცენტრი გაიხსნება, სახელმწიფომ ლეიკოზითა და კიბოთი დაავადებული ბავშვების ხარჯები საკუთარ თავზე უნდა აიღოს“.
საზღვრგარეთ მკურნალობის ცენტრის „გლობალმედის“ მთავარი ექიმი მარი ჟვანია ამბობს, რომ საზღვარგარეთ სამკურნალოდ იმის გამო მიდიან, რომ მსგავსი სამედიცინო დახმარება აქ არ არის, ან არის, მაგრამ ბოლომდე არ ენდობიან.
„რაც აქ არ ტარდება, მათ შორის ყველაზე მეტად ხაზი მინდა გავუსვა ქიმიო და რადიო ემბულიზაციას. ამის ჩასატარებლად მიდიან თითქმის ყველა ქვეყანაში, უფრო ინტენსიურად კი იაპონიაში. ასევე მიდიან იონური დაბომბვისთვის, რომელიც, ასევე, მხოლოდ იაპონიაში ტარდება, და ფოტონური დაბომბვისთვის, რომელიც ტარდება ევროპაში, მათ შორის, გერმანიაში“, - ამბობს მარი ჟვანია.
დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის ხელმძღვანელი ამირან გამყრელიძე ამბობს, რომ საქართველოში, იშვიათი გამონაკლისის გარდა, ყველა სახის სამედიცინო პროცედურა კეთდება, თუმცა გააჩნია ხარისხს. მისივე თქმით, საქართველოში ძირითადად ტრანსპლანტაციის პრობლემაა - არ კეთდება გულის, ღვიძლის, ძვლის ტვინის... გადანერგვა.
„გავრცელებულ დაავადებებთან მიმართებაში, საქართველოში დღეს სამედიცინო ტექნოლოგიები იმდენად არის განვითარებული, რომ თითქმის ყველა დაავადებების დროს შესაძლებელია სამედიცინო პროტოკოლით აღიარებული ყველა სამედიცინო დიაგნოსტიკა ჩატარდეს, ასევე - შესაბამისი მკურნალობაც, მაგრამ ხარისხში განსხვავება იქნება“.
მისივე თქმით, უარესი ხარიხის მიზეზი ერთი და ორი არ არის.
„ამას არა აქვს ერთი მიზეზი. ეს არის ქვეყნის სოციალურ-ეკონომიკური განვითარების დონე, ეს არის ჯანდაცვის სისტემის დაფინანსების დონე, ჯანდაცვის სისტემის ინფრასტრუქტურა, ჯანდაცვის კადრები... ყველაფერი ერთად, რაც განაპირობებს ჯანდაცვის სისტემის დაფინანსებას“.
ამირან გამყრელიძის თქმით, საქართველოში მსგავსი სერვისის არსებობა დანახარჯებს მნიშვნელოვნად შეამცირებდა და პაციენტს მკურნალობა გაცილებით იაფი დაუჯდებოდა.
