ოთხშაბათს რადიო თავისუფლების პრაღის შტაბბინას ეწვია იუსტიციის მინისტრი, თეა წულუკიანი. ის პრაღაში ჩამოვიდა ბრიუსელიდან, სადაც პრემიერ-მინისტრთან ერთად მონაწილეობა მიიღო ევროკავშირი-საქართველოს ასოცირების საბჭოს პირველ შეხვედრაში. ამასობაში საქართველოს შიდაპოლიტიკურ ცხოვრებაში პოლიტიკური დევნის შესახებ მხოლოდ ოპოზიცია - თუ უკვე ძველი ოპოზიცია - აღარ ლაპრაკობს. ამ შინაარსის განცხადებები გააკეთეს პოლიტიკოსებმა, რომლებიც ბოლო დრომდე მმართველი კოალიციის გავლენიანი ფიგურები იყვნენ. როგორია რეალურად ვითარება, რამდენად გამწვავდა მართლმსაჯულების პოლიტიზების საკითხი, რამდენად დამაჯერებლად გამოიყურება ხელისუფლება, რომელიც უმნიშვნელოვანეს საკითხზე, ქვეყნის ევროატლანტიკური კურსის თემაზე, საჯარო განცხადებებით ჟონგლიორობს? ამ და სხვა მწვავე თემებზე იუსტიციის მინისტრს სალომე ასათიანი ესაუბრა. ინტერვიუს დასაწყისში თეა წულუკიანს ბრიუსელში გამართული შეხვედრის შედეგების შეჯამება ვთხოვეთ:
თეა წულუკიანი: ჩემთვის ძალიან დიდი პატივი და სიხარულია ამ შენობაში ყოფნა, პრაღაში, რადიო თავისუფლების შენობაში, სადაც მართლაც ძალიან ბევრ იმედს ჩაეყარა თავის დროზე საფუძველი. მე მჯერა, რომ საქართველოშიც, ჩვენი საზოგადოება და სახელმწიფო იქნება ამ იმედების მოწოდების სიმაღლეზე. ბრიუსელში ასოცირების საბჭოს პირველი სხდომა შედგა 17 ნოემბერს. ეს იყო პირველი, ისტორიული სხდომა, გამომდინარე იქიდან, რომ ჩვენ სულ ახლახან მოვაწერეთ ხელი ასოცირების შეთანხმებას ევროკავშირთან. ვინც ჩემთან ერთად მუშაობდა 1990-იან წლებში საგარეო საქმეთა სამინისტროში, ახალგაზრდები - გვახსოვს, რომ მაშინ ვერავინ ვერც კი იოცნებებდა იმაზე, რომ ერთ დღეს ჩვენ ამ შეთანხმებას ხელს მოვაწერდით და, მით უმეტეს, შევძლებდით, რომ სულ რამდენიმე წელიწადში ჩვენს თაობას ამგვარ სხდომაში მიეღო მონაწილეობა. შეხვედრები და ვიზიტი პრემიერ-მინისტრის მეთაურობით იყო წარმატებული. ყველა შეხვედრაზე აღინიშნა, რომ საქართველო არის რეგიონში წარმატებული მაგალითი რეფორმებში, დემოკრატიის განვითარების ხარისხში, კორუფციასთან ბრძოლის სფეროში. რაც ეხება რეფორმებს, თქვენ ახსენეთ სასამართლო პროცესები - ევროკავშირი ამაზეც ერთსულოვანია და ამბობს, რომ ორი წლის მანძილზე, მათ შორის იუსტიციის სამინისტროს ინიციატივით ჩატარებულმა რეფორმებმა საშუალება მოგვცა, რომ მოსამართლე დღეს იყოს დამოუკიდებელი, თავისუფალი გარე ზეწოლისგან. თუმცა ბრიუსელში ჩვენ - და პირადად მეც - აღვნიშნავდით, რომ ახლა ჩვენ რეფორმის მესამე ტალღის განხორციელება გვჭირდება, რათა მოსამართლე, დამოუკიდებლის გარდა, იყოს უფრო მაღალი ხარისხის პროფესიონალი.
რადიო თავისუფლება: ეს ვიზიტი „ძალიან წარმატებულად“ შეაფასა პრემიერ-მინისტრმა ირაკლი ღარიბაშვილმაც. ჟურნალისტებთან საუბარში მან ასევე განაცხადა, რომ ევროპაში არავითარი კითხვა არ აქვთ, ან აღარ აქვთ, საქართველოში შერჩევით სამართალთან დაკავშირებით. თუმცა, ევროკავშირის საგარეოპოლიტიკურმა ლიდერმა, ფედერიკა მოგერინიმ, შეხვედრის დასრულების შემდეგ კიდევ ერთხელ გაუსვა ხაზი „მართლმსაჯულების პოლიტიკური მიზნით გამოყენების ნებისმიერი ფორმის თავიდან აცილების საჭიროებას“. ალბათ დაგვეთანხმებით, რომ, ვთქვათ, საფრანგეთთან, ან განვითარებული დემოკრატიის მქონე რომელიმე სხვა ქვეყანასთან მიმართებით, ასეთ საჭიროებას არ გამოკვეთენ ხოლმე. პოლიტიზებულ დევნაზე დიდი ხანია დასავლეთის არაერთი მნიშვნელოვანი უწყება აკეთებს განცხადებებს - იქნება ეს აშშ-ის სახელმწიფო დეპარტამენტი, ევროსაბჭოს საპარლამენტო ასამბლეა თუ სხვა, აღარ ჩამოვთვლი. ამ ჭრილში მინდა გკითხოთ: ახლა, ბოლოდროინდელი შიდაპოლიტიკური მოვლენების ფონზე, როცა მართლმსაჯულების პოლიტიზებაზე უკვე არა მხოლოდ ოპოზიცია, თუ „ძველი ოპოზიცია“ (ნაციონალური მოძრაობა) ლაპარაკობს, არამედ სულ ბოლო დრომდე ერთ-ერთი წარმატებული მინისტრი, გამოკითხვების თანახმად ყველაზე პოპულარული პოლიტიკოსი, სხვა, აწ უკვე ყოფილი მინისტრები. როგორ ფიქრობთ, რამდენად ამძიმებს ეს საქართველოში სამართალდამცველი სტრუქტურების დამოუკიდებლობის ისედაც მყიფე აღქმას?
თეა წულუკიანი: ეს ძალიან კომპლექსური საკითხია, ვეცდები დეტალურად გიპასუხოთ ამ ძალიან მნიშვნელოვან კითხვაზე. პირველ რიგში, ის, რომ ევროკავშირში ჩვენი მართლაც წარმატებული ვიზიტის დროს ქალბატონმა მოგერინიმ შემაჯამებელი სიტყვის დროს თქვა, რომ არ უნდა იყოს არანაირი აღქმა იმისა, რომ პროკურატურა, ან რომელიმე სამართალდამცავი ორგანო, გამოიყენება პოლიტიკური მიზნისთვის - ეს მართლაც ასე თქვა. მაგრამ შეხვედრების დროს საუბარი იყო ყოველთვის აღქმაზე. ეს არ არის ახალი, დამეთანხმებით. ორი წელია, ჩვენი დასავლელი პარტნიორებისგან გვესმის ეს სიტყვა, რომ აღქმა არ უნდა არსებობდეს. ჩვენი მხრიდან, პრემიერმა მათ შესთავაზა მათ მიერ დასახელებული ნებისმიერი პირის − ან პირების − ვიზიტი საქართველოში; რომ სწორედ მათთან ერთად, მათი ვიზიტის ფარგლებში გაქარწყლდეს ის აღქმები, რის შესახებაც შეიძლება საუბრობდეს ოპოზიცია. და ოპოზიცია, შეგახსენებთ, დღეს არიან „თავისუფალი დემოკრატებიც“.
რადიო თავისუფლება: ქალბატონო თეა, არა მგონია, მხოლოდ აღქმაზე იყოს საუბარი. მაგალითად, შვედეთის საგარეო საქმეთა მინისტრი [კარლ ბილდტი] ახლახან „ტვიტერით“ წერდა, რომ „მართლმსაჯულების სისტემის შურისძიების მიზნით გამოყენებით საქართველოს ხელისუფლება ევროპულ გზას სცდება“. აქ უფრო მტკიცებითი ფორმაა გამოყენებული. ევროსაბჭოს თანამომხსენებელი, მიკაელ ოსტრუპ იენსენი შემაჯამებელ გამოსვლაში აცხადებდა, რომ სამართლებრივ სისტემაში არის წინსვლა, „თუმცა ის მაინც რჩება პროკურატურის მიერ წარმართულ სისტემად“. ისე ჩანს, რომ პრობლემებზე მხოლოდ აღქმის თვალსაზრისით არ კეთდება განცხადებები.
თეა წულუკიანი: თქვენ მისვამთ კითხვას თქვენი გადასახედიდან, მე გპასუხობთ ჩემი გადასახედიდან და მაქვს იმის ამბიცია, რომ უფრო მეტად ვიყო ამ სფეროში ჩახედული. ვიზიტის მონაწილე გახლდით და ინფორმაციას პირველწყაროდან გაწვდით, რომ საუბარი იყო მხოლოდ აღქმაზე. ეს აღქმა უნდა გაიფანტოს. აღქმის არსებობას თავისი მიზეზები აქვს, აღქმები ციდან არ მოდის. იმას, რომ დღეს მოსამართლე არის გარე ზეწოლისგან დამოუკიდებელი, ვერავინ უარყოფს, ვინაიდან ამის საწინააღმდეგოს მტკიცება აბსოლუტურად საფუძველს მოკლებული იქნებოდა. დღეს მოსამართლე არ კონტროლდება აღმასრულებელი ხელისუფლებიდან, არ კონტროლდება, როგორც ეს ადრე იყო, იუსტიციის მინისტრის მიერ. და დღეს პროკურატურა რეალურად არის თანასწორი ადვოკატისა, დაცვის მხარისა. სწორედ იმ კანონის დამსახურებით, რომელიც იუსტიციის სამინისტრომ რეფორმის სახით განახორციელა. ჩემი წინამორბედის დროს პროკურატურა, რომელიც, ჩვენი სამართლის მიხედვით, არის მხოლოდ და მხოლოდ მხარე, დაცვის მხარესთან ერთად, იყო უფრო ძლიერი, ვიდრე ადვოკატი. დღეს ჩვენ ისინი, მხარეები, ორი მხარე, ვაქციეთ თანასწორად. იმისთვის, რომ მოსამართლეს ჰქონდეს უფრო მეტი თავისუფლება, მხარეების მიერ მოტანილი დოკუმენტები, რასაც მტკიცებულების სტატუსი აქვს, შეადაროს ერთმანეთს და თავისუფლად გადაწყვიტოს, რომელი მხარეა მართალი. ეს ჩვენ შევძელით.
რადიო თავისუფლება: მაშინ როგორ ხსნით ასე ხშირ კრიტიკულ განცხადებებს, თუნდაც [მართლმსაჯულების პოლიტიზების] აღქმაზე?
თეა წულუკიანი: პრობლემა, რომელიც განაპირობებს აღქმას, მდგომარეობს შემდეგში: დღეს პროკურატურას სჭირდება უფრო მეტი პროფესიონალიზმი, ადვოკატებს, ზოგიერთის გარდა, სჭირდებათ უფრო მეტი მომზადება საიმისოდ, რომ მეორე მხარეს, პროკურატურას, დაუმტკიცონ, რომ პროკურატურა კი არა, თვითონ არიან მართლები. უნდა ვაღიაროთ ისიც, რომ მოსამართლეებსაც სჭირდებათ სერიოზული გადამზადება. კონკრეტულად ამ საკითხზე პრემიერ-მინისტრი სერიოზული წინადადებით გამოვიდა ბრიუსელში და ითხოვა დახმარება, რომ ევროკავშირი დაგვეხმაროს, უფრო გავზარდოთ პროფესიონალიზმი იმ სამი ადამიანისა, ვინც მონაწილეობს სისხლის სამართლის მართლმსაჯულების ქმნაში: ადვოკატები, პროკურორები და მოსამართლეები.
რადიო თავისუფლება: ჩემი შეკითხვა ცოტა სხვა იყო, კონკრეტულ პრობლემებზე გკითხეთ: ახლა, როცა უკვე კოალიციის მნიშვნელოვანმა ნაწილმა დაიწყო განცხადებების გაკეთება მართლმსაჯულების პოლიტიზების შესახებ, რამდენად დამძიმდა თუნდაც აღქმა, რომ ეს პრობლემები რეალურია?
თეა წულუკიანი: დამძიმდა სად?
რადიო თავისუფლება: იმავე დასავლეთში, ან საქართველოს მოქალაქეების თვალში.
თეა წულუკიანი: ბრიუსელში, სადაც მე ვიმყოფებოდი და პრემიერ-მინისტრთან ერთად ვესწრებოდი ყველა მაღალი დონის შეხვედრას, ეს განცდა დამძიმებული არ არის. როცა აღქმაზე იყო საუბარი, საუბარი ეხებოდა ისევ ნაციონალური მოძრაობის მაღალჩინოსნების და წარმომადგენლების წინააღმდეგ მიმართულ სისხლის სამართლის საქმეებს. თავდაცვის სამინისტროში აღძრული სისხლის სამართლის საქმის − თუ საქმეების − გარშემო არც ერთ ამ შეხვედრაზე კითხვა არ დასმულა.
რადიო თავისუფლება: ირაკლი ალასანიას მხოლოდ პოლიტიკურ დევნად არ შეუფასებია ის პროცესები, რომლებიც თავდაცვის სამინისტროს წინააღმდეგ მიმდინარეობს პროკურატურაში. მან ილაპარაკა საქართველოს ევროატლანტიკურ არჩევანზე შეტევის შესახებ. იგივე გაიმეორეს საგარეო საქმეთა მინისტრმა, ევროატლანტიკური ინტეგრაციის მინისტრმა - ფაქტობრივად, აღმასრულებელი ხელისუფლების საგარეო პოლიტიკის წარმმართველმა ბირთვმა. თქვენ იმ მაღალჩინოსნების რიცხვში ხართ, ვინც პოსტზე დარჩა და თან განაცხადეთ, რომ თქვენთვის აშკარაა: მთავრობა რჩება ევროპული კურსის ერთგული. მაშ, თქვენი პერსპექტივიდან, რა გამოდის - თქვენმა ყოფილმა თანაპარტიელებმა იცრუეს? როგორ აფასებთ მათ ასეთ განცხადებებს ასეთ საკვანძო საკითხზე?
თეა წულუკიანი: ალბათ ეს კითხვა მათ უნდა დაუსვათ.
რადიო თავისუფლება: ჩვენ თქვენი აზრი გვაინტერესებს.
თეა წულუკიანი: ჩემს აზრს მოგახსენებთ, თუმცა ვერ გამოგადგებით იმის ახსნაში, მათ რატომ განაცხადეს ის, რაც განაცხადეს. მე შემიძლია პასუხი გაგცეთ კითხვებზე ჩემი განცხადებების თუ პოზიციის შესახებ. ჩემი პოზიცია იყო და არის ის, რომ მთავრობა და ხელისუფლება, რომელიც ქვეყნის სათავეში მოვიდა 2012 წლის 1 ოქტომბერს, არის პროდასავლური მთავრობა, რომელიც ამ 24 თვის განმავლობაში განუხრელად, დღე და ღამე მუშაობდა - მათ შორის მეც - იმისთვის, რომ თუნდაც ასოცირების შეთანხმებისთვის მოგვეწერა ხელი, რომ შემდგარიყო ის სხდომა, რომელიც 17 ნოემბერს შედგა, რომ ის მაღალი ვიზიტები და შეფასებები მიგვეღო, რომლებიც სულ ორი დღის წინ მივიღეთ ბრიუსელში. მაგრამ, ჩემი და თავისუფალი დემოკრატების პოზიციები ერთმანეთისგან დღეს უკვე, ძალიან რადიკალურად განსხვავდება იმ ასპექტში, რომ მაღალი შეფასებები, რომლებსაც იღებს ეს მთავრობა ევროკავშირის თუ ნატოს მხრიდან იმ რეფორმებისთვის, რომლებიც გავატარეთ - ესენი არ ეკუთვნის ამ მთავრობას, არამედ ეკუთვნის ხალხს. და მე კატეგორიულად ვარ წინააღმდეგი, რომ ვინმემ, ერთმა ადამიანმა, საკუთარი თავი გააიგივოს ევროპულ არჩევანთან; რომ, მე თუ ვარ, ესე იგი ევროპულია პროცესი და მე თუ არ ვარ − არა.
რადიო თავისუფლება: თქვენ თვლით, რომ ირაკლი ალასანიამ ეს გააკეთა?
თეა წულუკიანი: ამ განცხადებას გავდა ის განცხადება, რომელიც ჩემთვის აბსოლუტურად სიურპრიზის სახით წამოვიდა ტელევიზორიდან და ეკრანიდან მეცა სიურპრიზის სახით სახეში.
რადიო თავისუფლება: ზოგადად, რამდენად სერიოზულად გამოიყურება მთავრობა, რომელიც ასე ჟონგლიორობს ქვეყნისთვის უმნიშვნელოვანესი, ალბათ ეგზისტენციურად მნიშვნელოვანი საკითხით? ერთნი ამბობენ, რომ დარტყმის ქვეშაა დასავლური კურსი, მერე მეორენი იტყვიან, რომ თურმე არ ყოფილა, გადავიფიქრეთო. სხვები აცხადებენ, რომ კურსი უცვლელია. საქმე ხომ არ ეხება რიგით კანონს, ან რაიმე საკითხს, რომელიც პოლიტიკური დისკუსიის საგანი ხდება. როგორ ფიქრობთ, რამდენად არყევს ხელისუფლების მიმართ მოქალაქეთა ნდობას, ან იმავე დასავლეთის ნდობას ის, რომ ხელისუფლების რიგებში ასეთი, გარეშე თვალისთვის საკმაოდ ზედაპირული და არასერიოზული განცხადებები კეთდება ამ თემაზე?
თეა წულუკიანი: ალბათ ეს კითხვაც იმას ეკუთვნის, ვინც ჯერ ერთი თქვა და მერე მეორე.
რადიო თავისუფლება: პროცესების შეფასება ხომ ყველასთვის შესაძლებელია?
თეა წულუკიანი: ეს კითხვა მათ ეკუთვნით, ვინც ჯერ ერთი თქვა და მერე მეორე, ან მათ, ვინც მცდარი შეფასება გააკეთა და თქვა, რომ ქვეყანა გადავიდა ორიენტაციის გზიდან. საქართველოს პრეზიდენტმაც, პრემიერ-მინისტრმაც, ყველამ ერთხმად თქვა, რომ ევროპული არჩევანი არ გახლავთ რომელიმე ერთი პირის არჩევანი და ეს არის ქართველი ხალხის საუკუნოვანი არჩევანი. და ვინც უნდა იყოს ხელისუფლებაში, მას ექნება ვალდებულება, იყოს ამ არჩევანის რეალიზაციის ხელშემწყობი და განმახორციელებელი. რაც ეხება დასავლეთს, ჩემთვის პიროვნულად რაც უნდა სამწუხარო ყოფილიყო ის, რაც მოხდა ორი კვირის წინ - მე ამას უკიდურესად სამწუხაროც ვუწოდე - დასავლეთში, საბედნიეროდ, იქ, სადაც ჩვენ ვიყავით მაღალი დონის ვიზიტით, ერთი მისხლითაც კი არ არის ეჭვი გაჩენილი იმასთან დაკავშირებით, რომ საქართველო დგას ევროპულ გზაზე, ამ გზიდან ორი წლის მანძილზე არ გადაუხვევია და რომ, პირიქით, საქართველოს ახლა სჭირდება უფრო მეტი ხელშეწყობა იმიტომ, რომ სახეზეა რუსული საფრთხე, რომელიც, ევროკავშირის თვალში, უფრო და უფრო ძლიერდება. ისიც კი ითქვა, რომ საქართველო და ევროკავშირი ერთმანეთს კიდევ უფრო უნდა დაეხმარონ, რათა საქართველო მეტად წარმოჩინდეს იმად, რაც არის - კერძოდ, სამხრეთ კავკასიაში სახელმწიფოებრიობის წარმატებულ მაგალითად.
რადიო თავისუფლება: პროკურატურამ ცოტა ხნის წინ გამართა ბრიფინგი და განაცხადა, რომ ე.წ. „კაბელების საქმეზე“ დაკავებულთა დაცვის მხარე ცრუობს, როცა ამბობს, რომ არ აქვს წვდომა საქმის მასალებთან. თქვენ როგორ აფასებთ მთელ ამ პროცესს, რატომ არ ეხსნება გრიფი „საიდუმლო“ საქმეს, თუკი ეს უკვე გააკეთა თავდაცვის სამინისტრომ? რატომ არ გასცემს შესაბამის დასკვნას კონტრდაზვერვის დეპარტამენტი? და, ზოგადად, ვინ ამბობს სიმართლეს ამ ურთიერთბრალდებების ფონზე?
თეა წულუკიანი: ჩემთვის რამდენადაც ცნობილია, ადვოკატებს უკვე დიდი ხანია, კერძოდ ორ კვირაზე მეტია, აქვთ შესაძლებლობა, საქართველოს მთავარი პროკურატურის შენობაში, მათთვის სპეციალურად გამოყოფილ ოთახებში, მშვიდ გარემოში, იმ ხანგრძლივობით, რა ხანგრძლივობითაც დაიჭირვებენ დაცვის პოზიციის მოსამზადებლად, ხელმისაწვდომად ჰქონდეთ საქმის სრული ვერსია, მასალები. მაგრამ, ისინი ჩემთვისაც გაუგებარი მიზეზების გამო ამბობენ უარს. ალბათ, ეს დაცვის ტაქტიკაა და მათ აქვთ ამის უფლება, რომ უარი განაცხადონ საქმის მასალების გაცნობაზე. მე, უბრალოდ, ძალიან ვწუხვარ და ვდარდობ იმ ბრალდებულებზე, რომლებიც საპყრობილეში, ციხეში არიან, რადგან მათ დაცვა სჭირდებათ. ჩემი პოზიცია ამ შემთხვევაში, ალბათ, დიდს არაფერს ნიშნავს, მაგრამ მე რომ მათი ადვოკატი ვიყო, აუცილებლად ვისარგებლებდი პროკურატურის ამ შემოთავაზებით და გავეცნობოდი საქმის მასალებს. თუმცა, არსებობს მეორე ალტერნატივა - რომ პროკურატურის შენობაში არ გაეცნონ ადვოკატები საქმეს და მიმართონ კონტრდაზვერვის სამსახურს საიმისოდ, რომ მოიპოვონ, მარტივ ენაზე რომ დავარქვათ, მასალების „სახლში“, ანუ საადვოკატო ბიუროშიწაღების უფლება. ამას აქვს თავისი, კანონით დადგენილი წესი. და რაც უნდა საოცარი იყოს, მიუხედავად იმისა, რომ ამას ითხოვენ, არ მიმართავენ კონტრდაზვერვის დეპარტამენტს ამ უფლების მისაღებად.
რადიო თავისუფლება: სამწუხაროდ, ჩვენი გადაცემის დრო იწურება, თქვენთან ძალიან ბევრ თემაზე გვსურდა საუბარი. ინტერვიუს ბოლოს გვერდს ვერ ავუვლით საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაზე ბიძინა ივანიშვილის გავლენის საკითხს. ბოლო მოვლენებში მისმა აქტიურმა მონაწილეობამ კიდევ უფრო გაამყარა ის რწმენა, რომელიც ბევრს ისედაც ჰქონდა - რომ ის რჩება ძირითად გადაწყვეტილების მიმღებად. თქვენ როგორ აფასებთ ამ თავისებურ ვითარებას, რომელიც დღეს შეიქმნა საქართველოს პოლიტიკურ ცხოვრებაში? როგორ აისახება დემოკრატიზაციის პროცესზე ის გარემოება, რომ მთავრობაზე ასეთი გავლენის მქონე ფიგურა საკონსტიტუციო ჩარჩოს მიღმაა, მაგრამ გავლენის ბერკეტებს ინარჩუნებს?
თეა წულუკიანი: ბიძინა ივანიშვილი არის ძალიან გავლენიანი ფიგურა პოლიტიკურ კოალიციაში, რომელსაც სახელად ჰქვია „ქართული ოცნება“. ის არის ამ კოალიციის დამფუძნებელი, ადამიანი, რომელმაც შეძლო იმ საშინელების დამარცხება, რომელსაც ერქვა ნაციონალური მოძრაობა. ვთვლიდი, ვთვლი, და ყოველთვის ჩავთვლი, რომ ეს არის ადამიანი, რომელმაც ისტორიულად მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა 2011-2012 წლებში საქართველოს პოლიტიკურად სწორად განვითარების საქმეში. რაც შეეხება ხელისუფლებას, იუსტიციის სამინისტროს სისტემაში, რომელსაც მე უკვე ორ წელზე ცოტა მეტია ვხელმძღვანელობ, არ ყოფილა ერთი შეთხვევაც კი, რომ ბიძინა ივანიშვილს ჩემთვის ან დავალება, ან ინსტრუქცია მოეცა. ჩემი ხელმძღვანელი იყო ბიძინა ივანიშვილი მაშინ, როცა იყო პრემიერი. წელიწადზე მეტი ხდება, რაც ის გადადგა და არ ყოფილა ერთი შემთხვევაც კი, როდესაც მას ჩემთვის, იუსტიციის მინისტრისთვის, ან დავალება, ან რაიმე ტიპის მითითება მოეცა. მე მყავს ერთადერთი დე ფაქტო და დე იურე ხელმძღვანელი, ეს არის ირაკლი ღარიბაშვილი. და ამ წესს, ჩემს პირად მაგალითზე გეუბნებით, იცავდა და ყოველთვის იცავს ბიძინა ივანიშვილი. ის, რომ ის კოალიციაში არის გავლენიანი და რჩება პოლიტიკურად მნიშვნელოვან ფიგურად, ვთვლი, რომ ბუნებრივია, ვინაიდან ისაა დამფუძნებელი კოალიციისა, რომელიც მართავს სახელმწიფოს.
