Accessibility links

რადიო თავისუფლება რადიო თავისუფლება

ერთკვირიანი არდადეგები ფეისბუკზე, ანუ ჩემი ”უმსჯელობანი”


ჯერჯერობით გიგი თევზაძის დამკვიდრებულ სიტყვა ”უმსჯელობას” ბრჭყალებში ვსვამ. არადა ძალიან მომწონს და ძალიან მინდა მოვხსნა ეს იდიოტური ბრჭყალები. სიტყვაც მომწონს და ისიც, რასაც ეს სიტყვა აღნიშნავს. უფრო ზუსტად რომ ვთქვათ, მომწონს, როგორ აღნიშნავს აკვიატებულ აზრს და ტვინის სიჯიუტეს - რაღაცნაირი თვითირონიით. ”ჩემი უმსჯელობაა” - ამას რომ ვამბობთ, თითქოს საკუთარ თავს დავცინით და ვაღიარებთ, რომ ჩვენც ადამიანები ვართ, ჩვენც გვახასიათებს სისუსტეები... აი, ლუის ბუნუელისა არ იყოს; აიღო და ორ დიდ კატეგორიად დაყო ის, რაც უყვარს და ის, რაც სძულს. არადა თავის ფილმებში ბუნუელი არასდროს ყოფილა კატეგორიული და არც განსაკუთრებული სიყვარული თუ განსაკუთრებული სიძულვილი გამოუხატავს რაღაცის ან ვიღაცის მიმართ.

მაგრამ ცხოვრებაში სულ სხვანაირი იყო - ცოტა სექსისტი, ცოტა ჰომოფობი, ცოტა შურიანი, ცოტა მატყუარა. ამ ყველაფერს აღიარებდა (როგორც ”უმსჯელობას”), თავის თავს ებრძოდა და შემოქმედებაში (!) ახერხებდა ”უმსჯელობებისგან” განთავისუფლებას. ამიტომაც მიყვარს ბუნუელი; არასდროს მორალისტობს, არასდროს კეკლუცობს, არასდროს ”გვიკითხავს სახარებას”, რადგანაც იმ მგლისა არ იყოს, მასაც ”ცხვრისკენ გაურბის თვალი”.

პირველმა იმან მესროლოს ქვა, ვისაც ”უმსჯელობები” არ ახასიათებს! ჰოდა, მოდით ამ 1 მაისს, გაზაფხულისა და სოლიდარობის ამ მშვენიერ დღეს, გავუზიაროთ ერთმანეთს ჩვენი ”უმსჯელობები”.

ჩემით დავიწყოთ. ერთი კვირის წინ ჩემი პროფილის დეაქტივაცია მოვახდინე. უბრალო მიზეზით - რთულ გადაცემას ვამზადებთ რუმინეთის რევოლუციაზე და ეს ფეისბუკი ძალიან მაცდენდა. ამას დაემატა ჩემი ძველი სისუსტე, რომელსაც ასევე შეიძლება ვუწოდოთ ”უმსჯელობა” - მსოფლიო ჩემპიონატი ფიგურულ სრიალში, რომელმაც მთლიანად გადამისროლა ფიგურული სრიალის ფრანგულ და რუსულ ფორუმებზე.

რამდენადაც ვიცი, ფეისიბუკს არა აქვს ფუნქცია, რომლითაც შეგიძლია აუხსნა მეგობრებს, რატომ ხურავ პროფილს. დატოვო ეს სტატუსი და ისე წახვიდე. ამიტომაც ჩემი ერთკვირიანი არდადეგები ზოგიერთმა ეჭვიანმა მეგობარმა ასე გაიგო: ”გოგი გვახარიამ მეგობრების სიიდან ამომშალა”, ”გვახარიამ დამბლოკა”.. ოჰ, ეს პრეტენზიული, ქედმაღალი გვახარია განსხვავებულ აზრს რომ ვერ იტანს და ამავე დროს, განსხვავებულობას ქადაგებს!

ახლა ეჭვიანი მეგობრები აღიარებენ, რომ დროზე ადრე გამოიტანეს დასკვნები. ჯერ შერცხვებათ, მერე კი გაიზიარებენ, რომ ემოცია (და კლავიატურაზე მპოსტავი თითები) ტვინს წინ არ უნდა უსწრებდეს. ბაბუაჩემისა არ იყოს; მეუბნებოდა ხოლმე ”ჯერ გაიგე რა ხდება და მერე გამოიტანე დასკვნები.”

ეტყობა, ბავშვობიდან მახასიათებდა ”უმსჯელობები”.. ბავშვობაში რა მჭირდა არ მახსოვს. ახლა კი ნამდვიალად ვიცი - 1. ქართველი ქალი საჭესთან, როგორც წესი, სახიფათოდ არღვევს წესებს და ქმნის ავარიულ სიტუაციას 2. ანდრეი ტარკოვსკის ქართველი თაყვანისმცემლები არჩევნებში ხმას მისცემენ ან ”ქართულ პარტიას”, ანდა ქალბატონ ნინო ბურჯანაძეს (ზურაბ ნოღაიდელს) 3. სააკაშვილის მომხრეებს აუცილებლად მოეწონებათ ”ჭამა და სექსი” 4. ჟულიეტ ბინოშის ქართველი ფანების აბსოლუტური უმრავლესობა ვაკეში, ან ვერაზე ცხოვრობს 5. ცხვირმოჭრილი და ტუჩდაბერილი ქალი და კაცი ვერასდროს იგრძნობს, მაგალითად, აი ამ მუსიკის გენიალურობას 6. ქართველი ჰომოფობი კაცები ლატენტური გეები არიან (და არა მარტო ლატენტურები) 7. ყველა, ვისაც ჰგონია, რომ ”პატრიარქი იხსნის საქართველოს”, წარმართული ვნებებით ცხოვრებს და ქრისტიანობასთან იმდენი აქვს საერთო , რამდენიც ბორჯომში, დასასვენებლად ჩასულ პეტრე ჩაიკოვსკის - ქართულ კულტურასთან 8. ადამიანები, რომელთაც ფეისბუკის ”ფავორიტ გვერდებში” აღიშნული აქვთ ”ყვითელი ტელეგადაცემები” და, მით უმეტეს, ისინი, ვინც ამართლებს ამ გადაცემების არსებობას, ვერ იქნებიან ჩემი ფრენდები, რადგანაც, დიახაც, დარწმუნებული ვარ, რომ ეს გადაცემები აძლიერებენ და ამრევლებენ ”უმსჯელობებს” ჩვენს ისედაც დაკომპლექსებულ სივრცეში, აფერხებენ პროგრესს და ფიტავენ ქართველი მაყურებლის ტვინებს.

ეს ყველაფერი მხოლოდ ნაწილია აკვიატებული აზრების იმ სიისა, რომელსაც მთლიანად გაგაცნობდით, ეგზიბიციონისტური ვნებები რომ მახასიათებდეს და მიყვარდეს გულის ბოლომდე გადაშლა. თანაც კარგად მაქვს გააზრებული - ”უმსჯელობის” ტვირთისგან ადამიანი აუცილებლად განთავისუფლდება, თუკი მეტი გულისყურით გაიზარებს ამ ცრურწმენებს. განთავისუფლების ეს პროცესი რაღაც განსაკუთრებულ სიამოვნებას მიანიჭებს. მაგრამ განთავისუფლების ეს პროცესი გარკვეული თვალსაზრისით მისი თვითმკვლელობაც იქნება - ”უმსჯელობებზე” უარის თქმა იდენტურობაზე, მის განსხვავებულობაზე იმოქმედებს. ამიტომაც ეს ”უმსჯელობანი” გარკვეული დოზით საჭიროცაა იმისთვის, რომ დავრჩეთ ადამიანები - სუსტები, დაუხვეწავები, ჩვენი აკვიატებებით ცოტა სასაცილონი. ეს ”უმსჯელობანი” ქმნიან იმას, რასაც სიცოცხლე ჰქვია და რაც ბევრად უკეთესია, ვიდრე სიკვდილი და თვითმკვლელობა!

ადამიანთა სისუსტის ასეთი გამართლება, ბუნებრივია, გაგაკვირვებთ იმისგან, ვინც იმავე ფეისბუკში ყველას არ იმეგობრებს და სასწრაფოდ შლის მეგობრების სიიდან თუნდაც ”ყვითელი შოუს” ადვოკატებს. ასევე შლის იმათ, იდენტობის პრობლემა ბოროტი ბიძიების და დეიდების - ბურჟუა-ლიბერალების შემოგდებული რომ ჰგონიათ, რათა ხალხმა, მათი პარანოიული ტვინის მტკიცებით, ვეღარ დაინახოს, როგორ იხოცებიან შიმშილით ქართველები...

მაგრამ, აკი გითხარით, მე თქვენზე უფრო სუსტი ვარ. თანაც აბსოლუტურად დარწმუნებული იმაში, რომ სიხარბე კლავს და ეს ჩემი 2 000 მეგობარი ფეისბუკზე სრულიად საკმარისად მიმაჩნია აზრთა გაზიარებისთვის, ინფორმაციის მიღებისთვის, ურთიერთობებისთვის.

არც ”კლასიკურ ლიბერალად” მივიჩნევ თავს. ცხოვრებაში მგონი ერთადერთი კრედო მაქვს: ”მე არ ვარ კაცობრიობის მეგობარი, მე მისი მტრის მტერი ვარ”. ეს ჰენრი ჰეველოკ ელისის ცნობილი ციტატის ინტერპრეტაციაა - ლეონარდოზე თქვა: «...Leonardo is the foe, not of man, but of the enemies of man”... და კარგად თქვა: ადამიანი ”არ ვარგა”, მაგრამ ის კიდევ უფრო არ ვარგა, ვინც ადამიანს ამ დაუხვეწაობის გამო ებრძვის და ვისაც არ სჯერა, რომ ადამიანი უკეთესი გახდება, თუკი პირველ რიგში თავის დაუხვეწაობას, თავის ”უმსჯელობებს” აღიარებს.

ამიტომაც, ძვირფასო ფეისბუკელო ფრენდებო, წაშლილებო, დაბლოკილებო, ჩემი ახირებების მსხვერპლნო... ამ ბლოგის მკითხველებო, ჩემო თანამოაზრეებო და ოპონენტებო, მელანქოლიკოსებო და ანონიმებო, მოდით, გავიხედ-გამოვიხედოთ - ვნახოთ, რამდენი გემრიელი ცხვარია ჩვენს გარშემო!

ჯერ გავიგოთ და მერე გამოვიტანოთ დასკვნები!
  • 16x9 Image

    გიორგი გვახარია

    ჟურნალისტი, ხელოვნებათმცოდნე, პროფესორი. აშუქებს კულტურის ისტორიის, კინოს, ხელოვნების საკითხებს, ადამიანის უფლებებს. რადიო თავისუფლებაში მუშაობს 1995 წლიდან. 

ბლოგერები

ყველა ბლოგერი
XS
SM
MD
LG