რას აკეთებდა რუსული დიპლომატია უკრაინასთან ომის 12 თვის განმავლობაში?

რუსეთის საგარეო უწყება ცდილობდა დაერწმუნებინა საკუთარი თავი, რუსეთის მოქალაქეები და მთელი გარესამყარო, რომ მოსკოვის ყველა ჩავარდნა საერთაშორისო ასპარეზზე და იმედგაცრუება ბრძოლის ველზე, სინამდვილეში, გამარჯვება და ტრიუმფი იყო. როგორც გალინა სიდოროვა, რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის ყოფილი პოლიტიკური მრჩეველი (1992-1995 წწ.) ამბობს, 12 თვეში რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო იქცა პროპაგანდის სამინისტროდ, რუსეთის შიდა აუდიტორიისთვის იმ მანკიერი იდეების რეტრანსლატორად, რომლებიც იბადება კრემლის ერთპიროვნული მმართველის თავში.

„პუტინი გაერთო ისტორიის თამაშით და ვერ შეამჩნია, როგორ შეიცვალა მსოფლიო. მან არასწორად გათვალა. რუსეთი და მისი დიპლომატია მარცხდება არა მხოლოდ უკრაინასთან, რომელსაც ვერაგულად დაესხა თავს და არა მხოლოდ პირობით დასავლეთთან, რომელიც აშკარად უფრო ძლიერია თავისი ეკონომიკური და ტექნოლოგიური პოტენციალით, არამედ პუტინის რუსეთი მარცხდება საკუთარ თავთან, რადგან ფსონი დადო ამორალურ, არაადამიანურ ქმედებებზე, რომლებსაც უბრალო ბოდიშის მოხდით ვერ გამოისყიდის. ანგარიშსწორება გარდაუვალია“, - ეუბნება რადიო თავისუფლების რუსულ სამსახურს გალინა სიდოროვა, რომელიც თვეების მიხედვით ჩამოთვლის რუსეთის საგარეო უწყების სავალალო მდგომარეობის დამადასტურებელ ფაქტებს:

2022 წლის თებერვალი. უკრაინაში რუსეთის სრულმასშტაბიანი სამხედრო შეჭრის დაწყებიდან მეორე დღეს, შეერთებულმა შტატებმა, ევროკავშირმა და დიდმა ბრიტანეთმა ვლადიმირ პუტინისა და სერგეი ლავროვის წინააღმდეგ პირადი სანქციები დააწესეს.

2022 წლის მარტი. მიუხედავად რუსი დიპლომატების სასოწარკვეთილი მცდელობებისა, გაემართლებინათ „კიევზე ლაშქრობა“ უკრაინის „ნაცისტური რეჟიმის“ მიერ თითქოსდა ჩადენილი საშინელებებით, გაეროს გენერალური ასამბლეის საგანგებო სესიამ მიიღო რეზოლუცია სახელწოდებით „უკრაინის წინააღმდეგ განხორციელებული აგრესიის ჰუმანიტარული შედეგები“. დოკუმენტს მხარი დაუჭირა 140-მა სახელმწიფომ. წინააღმდეგი იყვნენ რუსეთი, ბელარუსი, ჩრდილოეთი კორეა, სირია და ერიტრეა. 38 ქვეყანამ თავი შეიკავა.

მარტშივე რუსეთი გარიცხეს ევროსაბჭოდან. რუსმა დიპლომატებმა სცადეს „ცუდ თამაშში კარგი სახის შენარჩუნება“, როცა განაცხადეს, ჩვენ თვითონ დავტოვეთ ორგანიზაციაო. სინამდვილეში, გადაწყვეტილება „დაუყოვნებლივ გარიცხვის შესახებ“ რიგგარეშე სხდომაზე მიიღო ევროპის საბჭოს მინისტრთა კომიტეტმა.

2022 წლის მაისი. ომის ფონზე რუსეთის კიდევ ორმა მეზობელმა ქვეყანამ, ფინეთმა და შვედეთმა, რომლებიც ადრე არ ფიქრობდნენ ნატოში გაწევრიანებაზე, გამოაცხადეს, რომ სურვილი აქვთ უმოკლეს დროში შევიდნენ ალიანსში. რუსეთსა და ნატოს შორის წონასწორობის დამყარებას ათწლეულები დასჭირდა. კრემლმა ეს ურთიერთობა რამდენიმე თვეში დაასამარა.

2022 წლის სექტემბერი. გაუქმდა გამარტივებული სავიზო რეჟიმი რუსეთსა და ევროკავშირს შორის, რამაც პრაქტიკულად გააუქმა ტურისტული მოგზაურობის შესაძლებლობა რუსეთის მოქალაქეებისთვის, რომლებსაც ევროკავშირში უძრავი ქონება არ გააჩნიათ, ხოლო იმათ, ვისაც უძრავი ქონება აქვთ, შეექმნათ სხვა სახის პრობლემები. გარდა ამისა, მკვეთრად შემცირდა რუსი სტუდენტების საზღვარგარეთ სწავლის გაგრძელების შესაძლებლობები, ასევე შეჩერდა კულტურული და სპორტული გაცვლითი პროგრამები.

2022 წლის ნოემბერი. გაეროს გენერალურმა ასამბლეამ მიიღო რეზოლუცია საერთაშორისო მექანიზმის შექმნის შესახებ, რომელიც უზრუნველყოფს „რუსეთის აგრესიით“ მიყენებული ზიანის ანაზღაურებას. რეზოლუციას მხარი დაუჭირა 94-მა სახელმწიფომ, წინააღმდეგი იყო - 14, ხოლო 73-მა თავი შეიკავა. ამავე თვეში მოხდა ლავროვისთვის უსიამოვნო პრეცედენტი - შეიძლება ითქვას, რომ მას მოუწია რუსი ტურისტის ტყავში ყოფნამ. რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს ხელმძღვანელი არ შეუშვეს პოლონეთში ეუთოს მინისტერიალზე დასასწრებად: პოლონეთის ხელისუფლებამ ვიზა არ მისცა არც მას და არც რუსეთის დელეგაციის სხვა წევრებს.

2022 წლის დეკემბერი. უკრაინამ მოითხოვა გაეროს უშიშროების საბჭოდან რუსეთის, როგორც აგრესორი ქვეყნის გამორიცხვა. „საერთაშორისო სამართლის სისტემატური დარღვევის გამო“ უშიშროების საბჭოში რუსეთის წევრობის შეჩერების მომხრე იყო ევროსაბჭოს პრეზიდენტი შარლ მიშელიც. მიუხედავად იმისა, რომ გაეროს მოქმედი წესდებით ამის გაკეთება შეუძლებელია, სულ უფრო და უფრო მეტი მოწოდება გაისმის გაეროს გლობალური რეფორმის საჭიროების შესახებ.

2023 წლის იანვარი. ევროპარლამენტმა დაამტკიცა რეზოლუცია, რომელიც მოუწოდებს საერთაშორისო თანამეგობრობას შეიქმნას ტრიბუნალი პუტინისა და ლუკაშენკას დანაშაულების გამოსაძიებლად. რეზოლუციას მხარი დაუჭირა 472-მა დეპუტატმა, 19 იყო წინააღმდეგი, 33-მა თავი შეიკავა. რუსეთის უახლოესმა მეზობლებმა, ლატვიამ და ესტონეთმა გადაწყვიტეს შეემცირებინათ დიპლომატიური ურთიერთობების დონე რუსეთის ფედერაციასთან, რაც ელჩების გაწვევით გამოიხატა.

600-მდე რუსი დიპლომატი იქნა გაძევებული დასავლეთის ქვეყნებიდან ომის დაწყების შემდეგ

2023 წლის თებერვალი. რუსეთის სახელმწიფო დუმამ მოახდინა ევროპის საბჭოსთან არსებული ხელშეკრულებების დეანონსაცია. გაუქმებულ დოკუმენტთა შორისაა ადამიანის უფლებათა და ძირითად თავისუფლებათა დაცვის კონვენცია, ტერორიზმის აღკვეთის ევროპული კონვენცია, ადგილობრივი თვითმმართველობის ევროპული ქარტია, სოციალური ქარტია და სხვა საერთაშორისო დოკუმენტები, რომლებიც რუსეთის სახელმწიფომ ზედმეტ ტვირთად მიიჩნია. მანამდე რუსეთმა განაცხადა, რომ არ აპირებდა ადამიანის უფლებათა ევროპული სასამართლოს მიერ 2022 წლის 15 მარტის შემდეგ გამოტანილი გადაწყვეტილებების აღსრულებას. რუსეთი ასევე გამოვიდა კორუფციის შესახებ ევროპის საბჭოს სისხლის სამართლის კონვენციიდან.

სანქციების ახალი პაკეტი. ევროკავშირი უახლოეს ხანში გამოაცხადებს რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების მეათე პაკეტს.

მიუნხენის კონფერენცია. რუსული დიპლომატიის შეზღუდულობის თვალსაჩინო გამოხატულება იყო მიუნხენის უსაფრთხოების კონფერენცია. 20 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში წელს პირველად კრემლმა უარი თქვა მასში მონაწილეობაზე, უფრო ზუსტად, ფორუმის ორგანიზატორებმა უბრალოდ არ დაუძახეს რუს მაღალჩინოსნებს, რათა არ დაეთმოთ მათთვის თავიანთი პლატფორმა პროპაგანდისთვის, ამჯობინეს ემიგრაციაში მყოფი რუსი ოპოზიციონერი პოლიტიკოსებისა და სამოქალაქო აქტივისტების მოსმენა. დასავლური სამყაროს ერთ-ერთმა ლიდერმა, აშშ-ს ვიცე-პრეზიდენტმა კამალა ჰარისმა პირველად ასეთი მაღალი დონის ღონისძიებაზე განაცხადა, რომ რუსეთმა ჩაიდინა დანაშაული კაცობრიობის წინააღმდეგ და, რომ ყველა დამნაშავე პასუხისგებაში უნდა მიეცეს.

მორიგი ბირთვული შანტაჟი. რუსული დიპლომატიის „აპოთეოზად“ იქცა პუტინის 2023 წლის 21 თებერვლის მიმართვაში გაჟღერებული ინიციატივა, შეაჩეროს რუსეთის მონაწილეობა 2010 წელს რუსეთისა და შეერთებული შტატების მიერ ხელმოწერილი სტრატეგიული შეტევითი იარაღის ხელშეკრულებაში.

2023 წლის 23 თებერვალს ეუთოს საპარლამენტო ასამბლეის სხდომათა დარბაზი 19-ზე მეტი ქვეყნის წარმომადგენლებმა დატოვეს პროტესტის ნიშნად მას შემდეგ, რაც სესიაზე გამოჩნდნენ რუსეთის დელეგაციის ის წევრები, რომლებიც უკრაინის წინააღმდეგ გაჩაღებული ომის გამო ევროკავშირის სანქციების ქვეშ იმყოფებიან.

საით მიდის МИД-ი?

2023 წლის 15 თებერვალს სახელმწიფო სათათბიროს წინაშე ანგარიშის ჩაბარებისას რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა სერგეი ლავროვმა განაცხადა, რომ მომხდარი (დასავლური სამყაროს დამოკიდებულება რუსეთისადმი) სავსებით ჯდება რუსეთის საგარეო პოლიტიკის ახალ კონცეფციაში, რომელიც გულისხმობს „დასავლეთისათვის საერთაშორისო ცხოვრების განსაზღვრის მონოპოლიის ჩამორთმევას“. ლავროვის სიტყვებითვე, ამ კონცეფციის ფარგლებში საგარეო უწყების წარმომადგენლები „აწარმოებენ საერთაშორისო ორგანიზაციების წინაშე აღებული იმ ვალდებულებების რადიკალურ გადახედვას, რომლებიც ლახავენ რუსეთის ინტერესებს“.

„ანგლო-საქსებსა და მათ დამორჩილებულ დანარჩენ კოლექტიურ დასავლეთს ნებისმიერ ფასად სურთ თავიანთი დიქტატის თავსმოხვევა მსოფლიო საქმეებში, რათა გააკონტროლონ მთელი კაცობრიობის განვითარება თავიანთი ბატონობის შესანარჩუნებლად“, - განაცხადა სერგეი ლავროვმა. დუმის დეპუტატებმაც ერთხმად მოიწონეს საგარეო საქმეთა სამინისტროს საქმიანობა „ეროვნული ინტერესებისა და რუსეთის სტრატეგიული პრიორიტეტების განხორციელების უზრუნველყოფის საქმეში“.

წინ წარსულისკენ!

გალინა სიდოროვას თქმით, რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო უფრო მეტად ქვეყნის შიგნითაა ორიენტირებული და არა გარე სამყაროზე, სამინისტრო ეწევა არა საერთაშორისო აქტივობებს, არამედ პროპაგანდას და დაკავებულია „შიდა დიპლომატიით“, რომელიც გულისხმობს კრემლიდან წამოსული სიგნალების დაჭერასა და მათ უყოყმანოდ შესრულებას, რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტრო იქცა არა მხოლოდ მითითებების მორჩილ შემსრულებელად, არამედ ჩადენილი დანაშაულების პროპაგანდისტულ გარსში შემფუთველად.

„არ არსებობს არანაირი დიპლომატია, - აცხადებს ანდრეი კოზირევი, რუსეთის საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი, - რუსი დიპლომატები უბრალოდ დიპლომატებადაც არ აღიქმებიან. ამერიკაში, მათი არცერთი სიტყვის არ სჯერათ. დიპლომატია გულისხმობს საუბარს, მაგრამ რა საუბარზე შეიძლება იყოს ლაპარაკი, როცა შენი არავის სჯერა? მით უფრო, რომ არც არავინ ცდილობს, რომ დამაჯერებლები იყვნენ. პირიქით, ცდილობენ შავის თეთრად გასაღებას. რუსი დიპლომატები ჩინეთსა და ინდოეთთან კიდევ ახერხებენ რაღაცას, თუმცა მათთან ურთიერთობაშიც ყველაფერი დაყვანილია პრიმიტიულ დონეზე. ცდილობენ რაღაცის გამორჩენას. ჩინელები და ინდოელები თავიანთ თამაშს თამაშობენ, აფრიკასთან კი არც არასდროს ჰქონია რუსეთს დიპლომატია, იქ ყველაფერს ფული წყვეტდა“.

ომის დროს, როგორც წესი, დიპლომატიას მნიშვნელოვანი როლი აქვს ესკალაციის შემცირებაში, თუმცა დღეს რუსეთის დიპლომატია თამაშობს საპირისპირო როლს, მხოლოდ ამძიმებს ვითარებას. კოზირევის თქმით, ის, რასაც ლავროვი აკეთებს, სუფთა წყლის პროპაგანდაა (თამაში შიდა პუბლიკაზე) და არა დიპლომატია.

„დღევანდელი რუსული დიპლომატია გრომიკოს დიპლომატიაზე უარესია. იაკოვ მალიკი იყო გაეროში საბჭოთა დიპლომატიური მისიის მუდმივი წარმომადგენელი, მისი ყველა გამოსვლა ემყარებოდა იმ ფაქტს, რომ "ამერიკა არის ტოტალიტარული ბანდიტიზმის ქვეყანა", ასეთი იყო წმინდა საბჭოთა პროპაგანდა და მალიკს სჯეროდა ამის. რუსეთის დღევანდელი დიპლომატია დაეშვა მალიკის დონემდე. არც ასეთი ომები ყოფილა. საბჭოთა კავშირმა XX საუკუნის მეორე ნახევარში ჯარები შეიყვანა უნგრეთში, ჩეხოსლოვაკიაში, ავღანეთში, მაგრამ ახლანდელთან შედარებით, ეს იყო ვეგეტარიანული დრო. ეს ომი და ეს დიპლომატია, რომელიც ომს ემსახურება, სტალინური ტიპისაა. რუსეთი დიდი ხანი მოძრაობდა ამ მიმართულებით“, - ამბობს ანდრეი კოზირევი, რომელიც გაოგნებულია თავისი ყოფილი პროტეჟეს, სერგეი ლავროვის დეგრადაციით:

„არადა, სერიოჟა ლავროვს მე წავაშველე ხელი. რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროში რომ გადავდიოდი, შევარდნაძესთან მივედი გამოსამშვიდობებლად. მითხრა, გილოცავთ, მაგრამ ვის გვთავაზობთ თქვენს თანამდებობაზეო. მე ლავროვი შევთავაზე, რომელიც მეზობელ განყოფილებაში მუშაობდა უფროსის მოადგილედ. შევარდნაძეს მის შესახებ არაფერი სმენოდა, რაც ბუნებრივია საგარეო საქმეთა სამინისტროს იერარქიაში. მითხრა, ვნახავო. რამდენიმე დღის შემდეგ, სერიოჟა ლავროვი დაინიშნა ჩემს ადგილზე საკავშირო საგარეო საქმეთა სამინისტროში (საერთაშორისო ორგანიზაციების დეპარტამენტის ხელმძღვანელად). მაშინ აზრადაც არ მომსვლია, რომ სერიოჟა გადაიქცეოდა იმად, რადაც გადაიქცა“.

ანდრეი კოზირევის ვარაუდით, რუსეთი საბოლოოდ გადაიქცევა უზარმაზარ ჩრდილოეთ კორეად.

უკრაინის წინააღმდეგ ომში რუსეთის დამარცხება მნიშვნელოვანია არა იმიტომ, რომ რეჟიმი დაეცემა, არამედ იმიტომ, რომ მოსკოვი შეწყვეტს აგრესიული ომების წარმოებას. ჩრდილოეთი კორეა საშინელი სახელმწიფოა, აგრესიული და ბირთვული იარაღიც კი აქვს, მაგრამ თავს არ ესხმის სამხრეთ კორეას. რატომ? იმიტომ, რომ სამხრეთი კორეა კარგად არის შეიარაღებული და მის უკან ამერიკელები დგანან. და რაც უნდა შეურაცხადი იყოს ფხენიანის ლიდერი, თვითმკვლელობაზე არ წავა. ატომური იარაღით იმუქრება, რაღაც მანევრებს ატარებს, მაგრამ არ იწყებს ომს“, - ამბობს რუსეთის საგარეო საქმეთა ყოფილი მინისტრი, რომელსაც არც პუტინის ბირთვული შანტაჟის სჯერა:

„სისულელე და ცარიელი მუქარაა. ბირთვული იარაღი არ გამოიყენება ომში. ეს რუსმა დიპლომატებმა სტუდენტობიდან იციან. პუტინს შეუძლია სადმე ერთი ბომბი ჩამოაგდოს. მაგრამ არც ამ შემთხვევაში იქნება ბირთვული ომი, თუმცა იმ ერთსაც ვერ გაისვრის... თუნდაც მხოლოდ იმიტომ, რომ საშინლად არ მოეწონებათ ინდოეთსა და ჩინეთს. ეს ქვეყნები კრემლის ბოლო იმედია, რომელსაც ხავსივით ეჭიდება. სწორედ ისინი ყიდულობენ რუსულ ნავთობსა და გაზს დიდი ფასდაკლებით და თუ უარს იტყვიან, ფაქტობრივად ბლოკადაში მოაქცევენ რუსეთს. ეს ესმის პუტინს. ჩრდილოეთ კორეის ლიდერსაც შეუძლია სადმე ბომბის ჩამოგდება დაშინების ან თვითგანდიდებისთვის, მაგრამ რატომღაც ამას არ აკეთებს, რადგან ჩინელები ეუბნებიან, არ გააკეთოო. ფხენიანი ქმნის ატომურ იარაღს, მაგრამ არ იყენებს. გამოყენებას მოჰყვებოდა სრული ბლოკადა... კრემლის მიერ ერთი ბომბის გამოყენებაც კი იქნება „რუსული რულეტკის“ თამაშის დაწყების ტოლფასი. ვერ წარმომიდგენია, რომ პუტინი და მთელი მისი „შპანა“ რეალურად დაიწყებენ „რუსული რულეტკის“ თამაშს. უზარმაზარი რისკი იქნება მათთვის და, რაც მთავარია, გაუგებარია, რატომ უნდა გააკეთონ ეს“.

ანდრეი კოზირევის თქმით, პუტინი, სავარაუდოდ, ომში დამარცხების შემდეგაც შეინარჩუნებს ძალაუფლებას, თუკი რუსეთის საზოგადოება ვერაფერს დაუპირისპირებს მას.

„რუსეთის მოქალაქეების გარდა, რუსეთის დღევანდელ რეჟიმს არავინ შეცვლის", - ამბობს ანდრეი კოზირევი, - მსოფლიოს მთავარი მიზანი რუსეთის უკრაინიდან განდევნა, უკრაინის საერთაშორისოდ აღიარებული საზღვრების აღდგენა და უკრაინის შეიარაღებაა. ათასი გზა არსებობს იმისთვის, რომ კრემლს გააგებინონ, რომ მის მიერ წამოწყებული ავანტიურა უიმედოა და, რომ ის აუცილებლად მარცხით დასრულდება, თუმცა დამარცხება ომში არ გამოიწვევს რეჟიმის ავტომატურ ცვლილებას. რუსული პროპაგანდა მეორე დღესვე აჭიკჭიკდება, რომ მოპოვებულია დიდი გამარჯვება, რომ ნატოსა და ზელენსკის ჭკუა ასწავლეს, რომ დენაციფიკაცია წარმატებით დასრულდა და ა.შ.“

როგორ ამზადებდა რუსული პროპაგანდა უკრაინაში შეჭრას

როგორც ჩანს, რუსული პროპაგანდა რუსეთის ყველაზე მძლავრი იარაღია, მათ შორის, ბევრად უფრო ძლიერი ომის მსვლელობისას დისკრედიტირებულ რუსეთის შეიარაღებულ ძალებზე, თუმცა, როგორც ყველა სახის პროპაგანდა, რუსული პროპაგანდაც განსაკუთრებული სისასტიკით მოქმედებს თავისი ქვეყნის მოქალაქეებზე.

ატლანტიკურმა საბჭომ (Atlantic Council, რომელიც ორიენტირებულია საერთაშორისო ურთიერთობებსა და გლობალური უსაფრთხოების კვლევებზე, გამოაქვეყნა ანგარიში რუსული პროპაგანდის შესახებ 2014 წლიდან უკრაინაში რუსეთის სრულმასშტაბიან შეჭრამდე. ანგარიშში აღწერილია ყველაზე გავრცელებული მტკიცებულებები რუსეთის, უკრაინისა და დასავლეთის შესახებ, რომლებსაც რუსული პროსამთავრობო მედია ავრცელებდა. საუბარია ათასობით პუბლიკაციაზე.

რას ამბობდა რუსული პროპაგანდა უკრაინაში შეჭრის წინ

ანალიტიკოსებმა შეისწავლეს რუსული პროსამთავრობო მედიის 10 ათასზე მეტი პუბლიკაცია 2021 წლის 16 დეკემბრიდან 2022 წლის 24 თებერვლამდე პერიოდში. პუბლიკაციები ეხებოდა რამდენიმე ძირითად თემას - რუსეთის მოთხოვნები შეერთებულ შტატებსა და ნატოსთან უსაფრთხოების გარანტიების თაობაზე, დონბასის მცხოვრებლების ევაკუაცია და თვითგამოცხადებული დონეცკისა და ლუგანსკის რესპუბლიკების დამოუკიდებლობის აღიარება. გავრცელებულ თემებს შორის იყო „დონეცკის საბავშვო ბაღის დაბომბვა“ და დონბასში „ქლორის დივერსია“. უსაფრთხოების გარანტიების კონტექსტში რუსეთის პროპაგანდა ამტკიცებდა, რომ რუსეთს სურდა მშვიდობა. იმავდროულად, პროპაგანდა ამკვიდრებდა შემდეგ თეზისებს:

• „რუსეთი მზად არის დასავლეთთან მოლაპარაკებებისთვის“
• „რუსული არმია დაამყარებს მშვიდობას“
• „რუსეთი უკრაინაზე თავდასხმას არ აპირებს“
• „რუსეთი არ არის უკრაინის შიდა კონფლიქტის მხარე“
• „დონბასის რესპუბლიკების აღიარება მოიტანს მშვიდობას“

„რუსეთს აქვს მორალური ვალდებულება, დაიცვას რეგიონი“ - ეს იყო რუსული პროპაგანდის მეორე, ყველაზე გავრცელებული გზავნილი, რომელიც ასეთი სახით ხვდებოდა პუბლიკაციებსა თუ ტელეგადაცემებში:

• „რუსეთი ეხმარება დონბასელ ლტოლვილებს“
• „რუსეთი სამხედრო ძალით უპასუხებს, თუ უსაფრთხოების გარანტიებს არ მისცემენ“
• „უნდა აღიარონ დონბასის რესპუბლიკების დამოუკიდებლობა“
• „პუტინი ძლიერი ლიდერია, რომელიც გადაჭრის პრობლემას“
• „რუსეთს სხვა გზა არ აქვს, გარდა ძალის გამოყენებისა“

„უკრაინა აგრესორია“ - რუსეთის პროსამთავრობო მედიის მესამე, ყველაზე გავრცელებული მტკიცებულება აერთიანებდა შემდეგ გზავნილებს:

• „უკრაინა გეგმავს დონბასზე თავდასხმას“
• „უკრაინა მუდმივად უტევს დონბასს“
• „უკრაინა არ ასრულებს მინსკის შეთანხმებებს“
• „უკრაინა აწყობს პროვოკაციებს დონბასში“
• „უკრაინა სჩადის გენოციდს“

„დასავლეთი ქმნის დაძაბულობას რეგიონში“ - ამ შინაარსის განცხადებები ყველაზე ხშირად გვხვდებოდა პუბლიკაციებში, რომლებიც ეძღვნებოდა რუსეთის მოთხოვნებს უსაფრთხოების გარანტიების უზრუნველყოფის შესახებ. ამგვარი პუბლიკაციების ძირითადი თეზისები:

• „ნატოს გაფართოება უნდა შეჩერდეს“
• „დასავლეთი არ ითვალისწინებს რუსეთის შეშფოთებას უსაფრთხოების საკითხებთან დაკავშირებით“
• „ნატოს სურს გააძლიეროს თავისი ყოფნა რუსეთის საზღვრებთან“
• „დასავლეთი არ დაემორჩილა რუსეთთან წინა შეთანხმებებს“
• „დასავლეთი იგნორირებას უკეთებს დონბასში არსებულ სიტუაციას“

„უკრაინა დასავლეთის მარიონეტია“ - ომის დაწყებამდე რუსეთის პროპაგანდაში ასეთი განცხადება შედარებით იშვიათად გამოიყენებოდა, ისიც ძირითადად - უსაფრთხოების გარანტიების უზრუნველყოფის კონტექსტში. მთავარი თეზისები:

• „აშშ აკონტროლებს ევროპასა და უკრაინას“
• „უკრაინა აშშ-სა და რუსეთს შორის დაპირისპირების ცენტრშია“
• „აშშ იყენებს უკრაინას“
• „დასავლეთმა უკრაინა მძევლად აიყვანა“

რატომ არის მნიშვნელოვანი ამ მონაცემის დახარისხება?

რომის სტატუტის ფორმულირებით, აგრესიის დანაშაული გულისხმობს სუვერენული სახელმწიფოს წინააღმდეგ აგრესიის აქტის მომზადებას და საფუძვლის შექმნას. ამ კონტექსტში, ატლანტიკური საბჭოს ანალიტიკოსების აზრით, პროპაგანდა და დეზინფორმაცია, რომელსაც ავრცელებდა რუსეთი უკრაინასთან სრულმასშტაბიანი ომის დაწყებამდე დიდი ხნით ადრე, შეიძლება იქცეს იმის მტკიცებულებად, რომ რუსეთის ხელისუფლება ემზადებოდა შეჭრისთვის. სწორედ ამიტომ, ნათქვამია ანგარიშში, აუცილებელია მსგავსი ინფორმაციის გავრცელების ყველა შემთხვევის დოკუმენტირება, რათა ომის დასრულების შემდეგ ეს მონაცემები გამოყენებულ იქნეს უკრაინასთან ომის გამჩაღებელთა ბრალის დასამტკიცებლად.